ស៊ុបគុយទាវបង្គា ដែលគេស្គាល់ថាជាគុយទាវប្រៃជាមួយទឹកដោះគោដូង គឺជាមុខម្ហូបពិសេសរបស់តំបន់ភាគនិរតី។ រាល់រដូវក្តៅ ខ្ញុំញ៉ាំគុយទាវរបស់ជីដូនខ្ញុំ។

ដំបូង យាយខ្ញុំរើសអង្ករដំណើបឆ្ងាញ់ ហើយត្រាំវាមួយយប់ រួចជិះទូកទៅផ្សារ ដើម្បីកិនវាទៅជាម្សៅ។ ម្សៅដីត្រូវបានចងយ៉ាងតឹងចូលទៅក្នុងថង់មួយ (ថង់ក្រណាត់ប្រើសម្រាប់ច្រោះម្សៅនិងទឹក) បន្ទះកាត់ធំឬក្តារត្រូវបានប្រើដើម្បីចុចទឹកទាំងអស់បង្កើតជាម្សៅស្អិត។ បន្ទាប់​មក​រក​ចង្កឹះ​មួយ​គូ​ដែល​មាន​ជ្រុង​សំប៉ែត និង​គែម​មុត​ដើម្បី​កាត់​ម្សៅ។ មានម្ជុលរំកិល និងឧបករណ៍ចាប់ដៃ។ រៀបចំខ្ទឹមបារាំង ម្រេច ខ្ទឹមស ម្ទេស ស្ករ... ម្សៅដំឡូងបារាំងមួយចាន ដើម្បីស្រោបម្សៅ ដើម្បីកុំឱ្យវាជាប់ដៃពេលក្រឡុក។ ដូងឡើងដើមឈើហើយបាក់។

នៅ​ជ្រុង​មួយ​នៃ​ផ្ទះបាយ អ្នក​មីង​កូន​ពៅ​កំពុង​បេះ​ដូង។ ជើង​នាង​សង្កត់​លើ​ដៃ​កិន ដៃ​ទាំង​ពីរ​របស់​នាង​កាន់​ដូង​កន្លះ​ដុំ ហើយ​ចុច​រុញ​សាច់​ដូង​ដាក់​លើ​ក្អម។ សរសៃដូងពណ៌សនីមួយៗធ្លាក់ចូលទៅក្នុងអាងអាលុយមីញ៉ូមខាងក្រោម។

យក​បង្គា​ស្រស់​មួយ​កន្ត្រក យាយ​រើស​ក្បាល និង​កន្ទុយ​បង្គា​តូចៗ​នីមួយៗ។ មួយសន្ទុះ​ទើប​បង្គា​ធំ​មួយ​ចាន​លាង​ឱ្យ​ស្អាត រួច​ដាក់​ក្នុង​កន្ត្រក​ឱ្យ​ស្រក់​។ យាយដាក់លើក្តារកាត់ ហាន់ល្អិតៗ ដាក់ចូលចានមួយ រដូវជាមួយគ្រឿងទេស និង ខ្ទឹមក្រហម ច្របល់ចូលគ្នាអោយសព្វ។

មីង​ដាក់​ទឹក​ក្ដៅ​ចូល​ក្នុង​ចាន​ខ្ទិះ​ដូង រួច​ច្របល់​ចូល​គ្នា។ ប្រើ​ស្លាបព្រា​ច្របល់​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ក្រណាត់ ហើយ​ច្របាច់​ឲ្យ​ខ្លាំង។ ទឹក​ដូង​ហូរ​ចេញ​ពណ៌​ស​ចូល​ក្នុង​អាង​ស្អាត។ ដោយ​ដាក់​ខ្ទិះ​ដូង​មួយ​ឡែក នាង​បន្ត​បន្ថែម​ទឹក​ក្ដៅ​ឧណ្ហៗ​ទៅ​ខ្ទិះ​ដូង​ដែល​នៅ​សល់ ដើម្បី​ច្របាច់​ខ្ទិះ​ដូង​ចូល​ក្នុង​ឆ្នាំង​អាលុយមីញ៉ូម​មួយ​ទៀត។

ពេលនេះដល់វេនលោកយាយដើម្បីបង្ហាញទេពកោសល្យរបស់គាត់។ ដាក់​ឆ្នាំង​ទឹក​លើ​ចង្ក្រាន ហើយ​ទុក​ឲ្យ​អុស​ឆេះ​។ យកបាល់ចេញហើយដាក់ម្សៅនៅលើថាស។ ដៃ​ទាំង​ពីរ​របស់​យាយ​បាន​សង្កត់​ចុះ ហើយ​ច្របាច់​ម្សៅ​ជា​បន្តបន្ទាប់។ ពេលខ្លះជីដូនរបស់ខ្ញុំបន្ថែមម្សៅបន្តិចទៅការច្របាច់ ដូច្នេះម្សៅមិនជាប់នឹងថាស និងដៃទេ។ ប្រហែលកន្លះម៉ោងក្រោយមក ជីដូនរបស់ខ្ញុំក៏ឈប់ ហើយចុចដៃរបស់នាងចូលទៅក្នុងម្សៅពណ៌សរលោង ដែលលែងស្អិត ហើយមានបរិមាណខ្លះ។ នាង​បាន​លាប​ម្សៅ​បន្ថែម​ទៀត រួច​បំបែក​ដុំ​តូចៗ​ចេញ ហើយ​រមៀល​វា​ជា​បាល់​ដូច​ផ្លែ​ក្រូច​ឆ្មារ។ ប្រើម្ជុលរំកិលដើម្បីរមៀលម្សៅរហូតដល់វាក្លាយជាស្តើងដូចក្រដាសអង្ករ។ លោកយាយរមៀលម្សៅដាក់ជាប់នឹងដប ដៃម្ខាងចង្អុលបាតដបចូលទៅក្នុងឆ្នាំងទឹក ហើយប្រើដៃម្ខាងទៀតកាត់គែមនៃម្សៅជាប់នឹងបាតដបដោយចង្កឹះផ្ទះបាយ។

ដុំម្សៅនីមួយៗដែលវែង និងសំប៉ែត ធ្លាក់ចូលទៅក្នុងផើងទឹក។ អាថ៌កំបាំងគឺនៅក្នុងការកាត់ dough ជាមួយចង្កឹះផ្ទះបាយ។ វាត្រូវតែលឿន និងច្បាស់លាស់ ដោយគ្រាន់តែប្រើកម្លាំងគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបំបែកម្សៅទៅជាបំណែកៗ ប៉ុន្តែមិនត្រូវបំបែកវានៅពេលទម្លាក់ចូលទៅក្នុងទឹករំពុះ ហើយដៃត្រូវបង្វិលមាត់ដបជាបន្តបន្ទាប់។ វាទាំងអស់នៅក្នុងបច្ចេកទេស kneading និងកាត់។ បន្តធ្វើដូចនេះរហូតដល់បំណែកចុងក្រោយនៃ dough ធ្លាក់ចូលទៅក្នុងទឹករំពុះ។

យាយឡើងកំដៅ ហើយកូរឆ្នាំងទឹកយ៉ាងលឿន ដើម្បីកុំឱ្យនំជាប់ឆ្នាំង។ នៅពេលដែលនំត្រូវបានចម្អិនវានឹងប្រែជាពណ៌សថ្លា។ យាយ​យក​ឆ្នាំង​ចុះ​ដាក់​ឆ្នាំង​ដាំ​ទឹក​លើ​ចង្ក្រាន ហើយ​បន្ថយ​អុស​ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ភ្លើង​ឆេះ​។ នំ​ស្ងោរ​ត្រូវ​យក​ចេញ​ហើយ​លាង​ទឹក​ត្រជាក់​ដើម្បី​រំលាយ​ជាតិ​ viscosity និង​ធ្វើ​ឱ្យ​នំ​កាន់តែ​ទំពារ។

ទឹក​ឆ្នាំង​ចាប់​ផ្ដើម​ឆ្អិន​យាយ​ចាក់​បង្គា​ដាក់​ចាន។ រង់ចាំ​ឱ្យ​ឆ្អិន​មួយ​សន្ទុះ​រហូត​ដល់​បង្គា​ឆ្អិន​ស្មើ​គ្នា ហើយ​ប្រែ​ពណ៌​ផ្កាឈូក​ស្រាល។ លោកយាយ​ដាក់​គុយទាវ​ទាំងអស់​ចូល​ឆ្នាំង បន្ថែម​អុស​ដើម្បី​ឱ្យ​ល្បាយ​ឆេះ ហើយ​ម្តងម្កាល​ប្រើ​ខ្ទះ​ឆា​ឱ្យ​សព្វ។

«ម៉េចមិនដាក់ខ្ទិះដូងយាយ?»

"នោះត្រូវតែទុកនៅចុងបញ្ចប់ដើម្បីរក្សារសជាតិខ្លាញ់ និងក្លិនរបស់គុយទាវ" ជីដូនរបស់ខ្ញុំបានឆ្លើយយឺតៗនូវកង្វល់របស់ខ្ញុំ។

គុយទាវឆ្នាំងដាំពុះ យាយយកអុសចេញ ភ្លក់រសជាតិ រួចចាក់ទឹកខ្ទិះដូងចូល កូរឱ្យសព្វមួយសន្ទុះ កូរឱ្យសព្វចូលគ្នា។ ភ្លើង​ធ្យូង​ល្មម​ស្ងោរ​គុយទាវ​ថ្នមៗ ក្លិន​ក្រអូប​សាយ​ភាយ​គ្រប់​ទីកន្លែង។ ក្លិន​គុយទាវ​លាយ​ជាមួយ​ក្លិន​បង្គា​ទឹកសាប លាយ​ជាមួយ​ក្លិន​ឈ្ងុយ​នៃ​ទឹកដោះគោ​ដូង ហើយ​រលាយ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​គ្រឿង​ទេស។ បង្កើតក្លិនផ្អែមនៃកុមារភាព។

ក្រឡេកមើលទៅលោកយាយរបស់ខ្ញុំកំពុងរើសគុយទាវដាក់ក្នុងចានមួយ ដោយមានពណ៌បៃតងនៃគល់ស្លឹកគ្រៃ និងម្ទេស ក្រហមនៃម្ទេស និងពណ៌ផ្កាឈូកស្រាលនៃទំពាំងបាយជូរពីលើ គ្មានរូបភាពណាស្អាតជាងរូបភាពរសជាតិនៃស្រុកកំណើតនោះទេ។

បាយគុយទាវជាមួយបង្គា

ស្រលាញ់មាតុភូមិគឺស្ថិតនៅក្នុងបេះដូងជានិច្ច។