នៅក្នុងផ្ទះតូចមួយបន្ទប់នៅភូមិ Huu Chung ឃុំ Hong Quang ស្រុក Thanh Mien ខេត្ត Hai Duong វីរជនវៀតណាម ម្តាយ Nguyen Thi Ngach (អាយុ 109 ឆ្នាំ) បន្តចង្អុលទៅរូបថតកូនប្រុសពីរនាក់របស់គាត់ ទុក្ករបុគ្គល Dang Ngoc Thoc (កើតនៅឆ្នាំ 1936) និងទុក្ករបុគ្គល Dang Van Bang (កើតឆ្នាំ 1947 ថាមិនទាន់បានត្រឡប់ទៅប្រទេសវិញទេ។
ម្តាយ ង៉ក់ និងស្វាមី លោក ដួង វ៉ាន់ធៀន (អាយុ ១១៣ ឆ្នាំ) នៅតែមិនជឿថា កូនប្រុសទាំងពីរនាក់បានពលីជីវិតពេលចូលបម្រើកងទ័ពដើម្បីការពារប្រទេស បើទោះជាហេតុការណ៍ដ៏សោកសៅនេះបានកើតឡើងជាង ៥០ ឆ្នាំមុនក៏ដោយ។
ម្តាយ Ngach (មកពី Thai Binh) បានរៀបការជាមួយ Dang Van Tien (មកពី Hai Duong) ហើយបង្កើតបានកូនចំនួន 5 នាក់ (ប្រុស 3 ស្រី 2) ។ កូនប្រុសច្បងទាំងពីរបានចូលបម្រើកងទ័ពទៅភាគខាងត្បូងដើម្បីប្រយុទ្ធនឹងអាមេរិកដើម្បីសង្គ្រោះប្រទេស។
វីរជនជាម្ដាយជនជាតិវៀតណាម ង្វៀន ធីង៉ុក (អាយុ ១០៩ ឆ្នាំ) និងស្វាមី Dang Van Tien (អាយុ ១១៣ ឆ្នាំ)
ឆ្នាំនេះ មានអាយុ ១០៩ឆ្នាំ ម្តាយរបស់ ង៉ែត លែងមានភាពស្រពិចស្រពិលដូចមុនទៀតហើយ ប៉ុន្តែនៅក្នុងសតិសម្បជញ្ញៈរបស់គាត់ គាត់នៅតែចងចាំ និងនិយាយឈ្មោះកូនប្រុសទាំងពីររបស់គាត់ដែលជាទុក្ករបុគ្គល។
បច្ចុប្បន្ននេះ រាល់សកម្មភាពរបស់ម្តាយ Ngach និងលោក Tien ត្រូវបានមើលថែដោយកូនប្រុសទីបី និងភរិយាគឺលោក Dang Xuan Chang (អាយុ 75 ឆ្នាំ) និងលោកស្រី Tran Thi Yen (អាយុ 71 ឆ្នាំ)។
លោក Chang បាននិយាយថា ដោយសារតែគាត់មិនទាន់បានរៀបការ ប្អូនស្រីរបស់គាត់ គឺអ្នកស្រី Dang Thi Buom បានសុំឱ្យទទួលខុសត្រូវលើការមើលថែឪពុកម្តាយរបស់គាត់ដោយផ្ទាល់។ ទោះបីជាយ៉ាងណាកាលពី៣ឆ្នាំមុន អ្នកស្រី ប៊ូម ទទួលមរណភាពដោយគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ ដូច្នេះក្រុមគ្រួសាររបស់លោក Chang យកចិត្តទុកដាក់ចំពោះរឿងនេះ។
វីរជនជាម្ដាយជនជាតិវៀតណាម ង្វៀន ធីង៉ុក (អាយុ ១០៩ ឆ្នាំ) និងស្វាមី Dang Van Tien (អាយុ ១១៣ ឆ្នាំ)
ដោយរំឮកពីឆ្នាំដែលគ្រួសាររបស់គាត់នៅមានជីវភាពពេញលេញ លោក Chang បាននិយាយថា បងប្អូនទាំងពីររបស់គាត់គឺជាមនុស្សសកម្ម និងឧស្សាហ៍ព្យាយាម។ បន្ទាប់ពីការអំពាវនាវរបស់មាតុភូមិ លោក ថុក និងលោក បាង បានចូលបម្រើកងទ័ពនៅឆ្នាំ ១៩៥៨ និង ១៩៦០ រៀងៗខ្លួន។
លោក ឆាង ឆាង បានរំលឹកថា “ពេលនោះ បងប្អូនទាំងពីរនាក់ ប្ដេជ្ញាចូលបម្រើកងទ័ព ដើម្បីការពារមាតុភូមិ ឪពុកម្តាយយើងមិនបញ្ឈប់យើងទេ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ បានលើកទឹកចិត្តយើង និងមានមោទនភាពដែលមានកូនអ្នកស្នេហាជាតិ ដែលបានពលីជីវិត ដើម្បីជាតិឡើងវិញ។
ក្នុងអំឡុងពេលនៃការចាកចេញទាំងនោះ លោក ថូក និងលោក បាង ទាំងពីរបានជូនឪពុកម្តាយជួនអាវ ជួនក្រមាជាអំណោយ។ គ្មានអ្នកណាដឹងទេថា នេះជាលើកចុងក្រោយដែលម្តាយ Ngach បានជួបកូនៗ គ្រួសារជាទីស្រលាញ់នឹងលែងមានឱកាសជួបជុំគ្នាទៀតហើយ។
មាតាង៉ោក បានទទួលងារជាមាតាវីរជនវៀតណាមក្នុងឆ្នាំ ២០១៤។
“នៅឆ្នាំ ១៩៦៦ លោក Bang បានទទួលមរណភាពនៅ Binh Phuoc ការឈឺចាប់មិនទាន់បានធូរស្រាលទេ លុះដល់ឆ្នាំ ១៩៧០ លោក Thoc បានទទួលមរណភាពនៅ Lam Dong។ ពេលទទួលបានដំណឹងមរណភាព ឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំបានយំសោកសង្រេង សឹងមិនជឿថាជារឿងពិត។
លោក ថុក គ្មានសល់រូបថតលោក បាង ទទួលមរណភាពនៅពេលលោកមានអាយុជាង ២០ឆ្នាំ និងមិនទាន់មានពេលរៀបការ។ ឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំបានក្រៀមក្រំបន្តិចម្ដងៗតាំងពីពេលនោះមក ប៉ុន្តែនៅតែរង់ចាំកូនមកផ្ទះ។ រាល់ពេលដែលខ្ញុំឮទ្វារបើក ខ្ញុំនឹកដល់កូនប្រុសទាំងពីររបស់ខ្ញុំដែលត្រឡប់មកពីសមរភូមិ ហើយជំរុញឲ្យគ្រប់គ្នាដាំបាយហូបជាមួយគ្នា” លោក Chang និយាយទាំងទឹកភ្នែក។
មានយប់ដែលនៅក្នុងផ្ទះដ៏សាមញ្ញនោះ លោកចាងបានភ្ញាក់ពីដំណេកឃើញម្តាយរបស់គាត់យំ ទឹកភ្នែកនៃការចង់បានកូនប្រុសរបស់គាត់ស្រក់ចុះមកគ្របលើរូបដែលទើបនឹងសម្អាត។
ទោះបីជាយ៉ាងនេះក្ដី ម្ដាយង៉ែត មិនដែលត្អូញត្អែរឡើយ។ សម្រាប់នាង ការស្លាប់របស់កូនប្រុសទាំងពីរ គឺមិនមានន័យអ្វីឡើយ ព្រោះពួកគេបានរួមចំណែកក្នុងការទទួលបានសេរីភាពឡើងវិញសម្រាប់ជាតិនៅពេលក្រោយ។
រាល់ពេលដែលម្តាយង៉ក់ នឹកដល់កូនប្រុស គាត់យករូបភាពរបស់ ដួង វ៉ាន់បាង មកជូតសម្អាត ហើយមើលវា ដើម្បីបន្ធូរបន្ថយការឈឺចាប់របស់គាត់។
ដោយការរួមចំណែកដ៏ធំធេង ការលះបង់ និងការលះបង់ដើម្បីបុព្វហេតុរំដោះជាតិ កសាង និងការពារមាតុភូមិ នាថ្ងៃទី ២៥ ខែមិថុនា ឆ្នាំ ២០១៤ មាតា ង៉ោក បានទទួលងារជាមាតាវីរជនវៀតណាម។
ក្រៅពីការមើលថែគ្រួសារ អាជ្ញាធរមូលដ្ឋាន និងអង្គការជាច្រើននៅតែរួមដៃគ្នាជួយម្តាយ ង៉ែត និងលោក ទៀង។ ថ្នាក់ដឹកនាំមូលដ្ឋាន និងប៉ូលីសស្រុក Thanh Mien តែងតែចុះសួរសុខទុក្ខ និងជូនអំណោយដល់ម្តាយរបស់ Ngach ។
ជាពិសេស សម្ព័ន្ធសមាគមនារីឃុំ Hong Quang បានទទួលយកដើម្បីជួយចិញ្ចឹមម្តាយរបស់ Ngach ដោយមកផ្ទះរបស់នាងពីរដងក្នុងមួយសប្តាហ៍ ដើម្បីនិយាយ សម្អាតផ្ទះ និងមើលថែនាង។
ម្តាយ Ngach និងលោក Tien ត្រូវបានគ្រួសារកូនប្រុសលោក Dang Xuan Chang ថែទាំជារៀងរាល់ថ្ងៃ។
លោក Chang បានមានប្រសាសន៍ថា “តាមរយៈការយកចិត្តទុកដាក់របស់អ្នក គ្រួសាររបស់ខ្ញុំមានទំនុកចិត្តកាន់តែច្រើនលើបក្ស រដ្ឋ និងរដ្ឋាភិបាលមូលដ្ឋាន។ ខ្ញុំជឿជាក់ថា គុណូបការៈ និងការលះបង់របស់វីរជនវៀតណាមនឹងចងចាំពីជាតិទាំងមូល ហើយគ្មាននរណាម្នាក់អាចបំភ្លេចបានថាប្រទេសយើងមានម្តាយដ៏អស្ចារ្យបែបនេះ”។
Kommentar (0)