ហៅខ្ញុំថាជាអ្នកចម្បាំងនៅជួរមុខវប្បធម៌

ខ្ញុំ​បាន​ទៅ​លេង​គាត់​នៅ​ផ្ទះ​តូច​មួយ​ដែល​មាន​ទីតាំង​នៅ​ផ្លូវ​តូច​មួយ​នៃ​ទីក្រុង Vinh ។ កវី យ៉េនថាញ់ ឈ្មោះពិត ង្វៀន ថាញ់ប៊ិញ កើតនៅឆ្នាំ ១៩៤៥ នៅឃុំថាច់វិញ ស្រុកថាច់ហា ខេត្តហាតញ។

គ្រួសារគាត់មានកូនស្រី៤នាក់ ប្រពន្ធរបស់គាត់បានទទួលមរណៈភាពក្នុងឆ្នាំ ២០២០។ គាត់រស់នៅម្នាក់ឯងដោយឃើញមិត្តចាស់ៗ មិត្តកវីសម័យគ្រាប់បែក ជាប្រភពនៃភាពសប្បាយរីករាយក្នុងវ័យចំណាស់។

អ្នកនិពន្ធ Yen Thanh ។ រូបថត៖ កាសែត Ha Tinh

គាត់បានចូលរួមជាមួយកម្លាំងស្ម័គ្រចិត្តយុវជនពីឆ្នាំ 1965 ដល់ឆ្នាំ 1971 ជាវិស្វករស្ពាន ទទួលបន្ទុកវិស្វកម្មសម្រាប់ក្រុមយុវជនស្ម័គ្រចិត្តចំនួនពីរគឺ N53 និង N55 ។ ចាប់ពីថ្ងៃទី 1 ខែមេសា ឆ្នាំ 1968 គណៈកម្មាធិការប្រជាជនខេត្ត Ha Tinh បានបញ្ជាឱ្យមានការចល័តកម្លាំងស្ម័គ្រចិត្តយុវជន N55 ទាំងមូល ដើម្បីធានាចរាចរណ៍នៅតំបន់ Dong Loc ប្រវែង 16 គីឡូម៉ែត្រពី Cong 19 នៃឃុំ Phu Loc ទៅ Khe Giao នៃឃុំ Xuan Loc ស្រុក Can Loc ។

គាត់បានរងរបួសនៅកែអ៊ុតក្នុងឆ្នាំ 1968 ហើយឥឡូវនេះកំពុងរីករាយនឹងគោលនយោបាយរបស់អតីតយុទ្ធជនពិការថ្នាក់ 4/4 ។

គាត់​បាន​ល្បី​ឈ្មោះ​ពី​កំណាព្យ​ដ៏​ល្បី "Cuc oi"។ និយាយដោយស្មោះត្រង់ និងបើកចំហជាមួយខ្ញុំអំពីឆ្នាំដ៏កាចសាហាវនៅ Dong Loc T-junction អំពីការលះបង់វីរភាពរបស់យុវជនស្ម័គ្រចិត្តនារី 10 នាក់នៃក្រុម A4 ក្រុមហ៊ុនយុវជនស្ម័គ្រចិត្ត 552 និងកំណាព្យ "Cuc oi" គាត់បាននិយាយថា "ខ្ញុំមានរឿង 2 ដែលខ្ញុំនៅតែបារម្ភ។ ទីមួយ កុំហៅខ្ញុំថាកវី។ ទីពីរ និយាយអំពី Dong Loc ខ្ញុំមិនចង់ហៅវាថា "Dong Loc Victory" ទេ ប៉ុន្តែអាចហៅវាដោយឈ្មោះផ្សេងទៀតដែលប្រាកដនិយម និងមនុស្សធម៌ជាង។

ក្នុងនាមជាកម្មាភិបាលក្នុងក្រុមយុវជនស្ម័គ្រចិត្តនៅតំបន់ Dong Loc ដែលលាតសន្ធឹងតាមបណ្តោយផ្លូវលេខ 15 ក្នុងអំឡុងពេលថ្ងៃដ៏ក្ដៅគគុកនៃព្រះអាទិត្យក្តៅ និងធូលីខ្វាក់ភ្នែក ហើយក្នុងភ្លៀងធ្លាក់ ផ្លូវមានភក់ជាមួយនឹង "កង់កង់" សំឡេងខ្លាំងនៃម៉ាស៊ីនយន្តហោះ និងសំឡេងផ្ទុះនៃគ្រាប់បែកដែលផ្ទុះ ហើយគាត់បានយល់ពីបេសកកម្ម និងការទទួលខុសត្រូវដ៏អស្ចារ្យរបស់យុវជន។

ម៉ោង​ធ្វើការ​របស់​យុវជន​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​នៅ​តំបន់ Dong Loc គឺ​ចាប់​ពី​ម៉ោង ៦ ល្ងាច​ដល់ ៥ ព្រឹក​នៅ​ព្រឹក​បន្ទាប់។ នៅពេលនោះ ផ្លូវប្រសព្វ Dong Loc T-junction នៅតែស្ងាត់ជ្រងំ មានផ្ទះតិចណាស់ មានមនុស្សតិចណាស់ហ៊ានទៅតែម្នាក់ឯង ដល់កន្លែងស្លាប់នេះ គ្រាប់បែកដូចដំឡូង គ្រាប់ដូចអង្កាម។ ប៉ុន្តែ​ពេល​យប់​ក្រោម​ពន្លឺ​ឆ័ត្រ និង​ភ្លើង មនុស្ស​រាប់​ពាន់​នាក់​ដើរ​ច្រៀង​ថា «​ខ្ញុំ​ទៅ​កាប់​ព្រៃ ខ្ញុំ​ទៅ​កាប់​ភ្នំ​» ។ “អ្នក​ប្រៀប​ដូច​ជា​ទឹក​ហូរ​ឥត​ឈប់​ឈរ…” នោះ​គ្មាន​អ្នក​ណា​ខ្លាច​ស្លាប់​ទៀត​ទេ…

ក្នុងអំឡុងពេលដ៏រុងរឿងនៅលើមហាវិថីវីរជនទី 15 កវី Yen Thanh បានធ្វើអ្វីៗដែលមិនមែនជាជំនាញឬជំនាញរបស់គាត់ ប៉ុន្តែមានប្រសិទ្ធភាពខ្លាំងបំផុត។ លោក​បាន​និពន្ធ​កំណាព្យ ច្រៀង​បទ​ប្រជាប្រិយ និង​បទ​ចម្រៀង​ល្បីៗ​នា​ពេល​បច្ចុប្បន្ន​សម្រាប់​ក្រុម​សិល្បៈ​ស្ម័គ្រចិត្ត​យុវជន។

យប់ជាច្រើននៃអណ្តាតភ្លើងដែលហែកមេឃដាច់ពីគ្នា យន្តហោះសត្រូវបានបន្លឺឡើងខ្លាំងៗ គ្រាប់បែកកំណត់ម៉ោង គ្រាប់បែកចង្កោម និងគ្រាប់បែកម៉ាញេទិកពេញផ្លូវ ប៉ុន្តែនៅតែមិនអាចរំសាយការអបអរសាទរ និងបទចម្រៀងរបស់ក្រុម A4 ជាមួយអ្នកបើកបរ និងទាហាន។ សំឡេង​ហ៊ោកញ្ជ្រៀវ និង​សំណើច​របស់​យុវជន​យុវនារី​រាប់​ពាន់​នាក់​បាន​បន្លឺ​ឡើង​តាម​ជួរ​ភ្នំ Dong Loc។

ខ្ញុំយល់ថា ហេតុអ្វីបានជា យ៉េន ថាញ់ មិនចង់ឱ្យមនុស្សហៅគាត់ថាជាកវី ប៉ុន្តែចង់ហៅគាត់ថាជាទាហាននៅជួរមុខវប្បធម៌។

ផ្កាអមតៈដប់

Dong Loc T-junction ស្រុក Can Loc ខេត្ត Ha Tinh ត្រូវ​បាន​គេ​ស្គាល់​ថា​ជា "ថង់​បំផ្ទុះ" "ខ្ទះ​ភ្លើង" ក្នុង​សង្រ្គាម​តស៊ូ​ប្រឆាំង​នឹង​អាមេរិក​ដើម្បី​សង្គ្រោះ​ប្រទេស។ នេះគឺជាចំណុចសំខាន់ដ៏សំខាន់មួយនៅក្នុងសរសៃឈាមចរាចរណ៍នៃផ្លូវដឹកជញ្ជូនយុទ្ធសាស្ត្រ 15A ដែលភ្ជាប់ផ្នែកខាងក្រោយខាងជើងជាមួយនឹងផ្នែកខាងមុខភាគខាងត្បូង។

ក្នុងអំឡុងថ្ងៃនៃ "ការទម្លាក់គ្រាប់បែកមានកំណត់" របស់អាមេរិក Dong Loc T-junction មិនដែលនៅស្ងៀមពីសំឡេងគ្រាប់បែក និងគ្រាប់កាំភ្លើងឡើយ។ ដី​និង​ថ្ម​ត្រូវ​បាន​ "ភ្ជួរ​រាស់​ហើយ​ត្រឡប់​មក​វិញ" រណ្តៅ​គ្រាប់​បែក​មាន​សភាព​ក្រាស់​សសរ​លើ​រណ្ដៅ​គ្រាប់​បែក។ វាពិបាកនឹងជឿថានៅលើដីតូចមួយនេះ ជាមធ្យមផ្ទៃដីមួយម៉ែត្រការ៉េត្រូវស៊ូទ្រាំនឹងគ្រាប់បែករហូតដល់ 3 គ្រាប់។

ទីតាំងប្រវត្តិសាស្ត្រ Dong Loc T-junction។ រូបថត៖ កាសែតអេឡិចត្រូនិករបស់បក្សកុម្មុយនិស្តវៀតណាម

ក្នុងភាពលំបាក និងគ្រោះថ្នាក់ ដោយមានស្មារតី "រស់នៅលើស្ពាន និងតាមផ្លូវ ស្លាប់យ៉ាងក្លាហាន និងខ្ជាប់ខ្ជួន" អ្នកស្ម័គ្រចិត្តវ័យក្មេងរាប់ពាន់នាក់ រួមជាមួយកងកម្លាំងផ្សេងទៀតដូចជា កងទ័ពកាំភ្លើងធំ វិស្វករ កងជីវពល និងប៉ូលីសទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ បានតោងស្ពាន និងផ្លូវដើម្បីបំផ្ទុះគ្រាប់បែក និងជម្រះផ្លូវសម្រាប់យានយន្តឆ្លងកាត់។ ពាក្យស្លោកដ៏ពិសិដ្ឋ "ឈាមអាចហូរ បេះដូងអាចឈប់ ប៉ុន្តែសរសៃចរាចរមិនឈប់" បានក្លាយជាពាក្យបញ្ជាបេះដូង នៃឆន្ទៈដ៏មោះមុតរបស់យុវជនស្ម័គ្រចិត្តផ្លូវបំបែក Dong Loc។

ក្រុមទី 4 នៃកងពលលេខ 552 អង្គភាពយុវជនស្ម័គ្រចិត្ត 55 Ha Tinh កំពុងបង្ហាញនូវគំរូនៃស្មារតីបម្រើ ប្រយុទ្ធ និងពលីកម្មវីរភាពនៅ Dong Loc T-junction កាលពី 56 ឆ្នាំមុន។

នៅរសៀលថ្ងៃទី ២៤ ខែកក្កដា ឆ្នាំ ១៩៦៨ ផ្លូវឆ្លងកាត់ Dong Loc ត្រូវបានរារាំងដោយរថយន្តដឹកប្រេងចំនួន ៤០ គ្រឿង ដែលដឹកប្រេងសាំងទៅកាន់សមរភូមិដែលកំពុងរង់ចាំនៅកន្លែងផ្ទុករថយន្ត។ ទទួលបញ្ជាពីសមមិត្ត Tran Quang Dat បន្ទាប់មកអនុប្រធានខេត្ត ប្រធានគណៈកម្មាធិការបោសសម្អាត Dong Loc បានស្នើឱ្យអង្គភាពធ្វើការបន្ថែមម៉ោងក្នុងពេលថ្ងៃ ដើម្បីបោសសម្អាតផ្លូវឱ្យបានទាន់ពេលវេលា។

ប្រធានក្រុម Tan ត្រូវបានចាត់តាំងដោយអង្គភាពឱ្យធ្វើការនៅពេលថ្ងៃ ទាំងការបំពេញរណ្តៅគ្រាប់បែក និងជីករូងក្រោមដីរាងអក្សរ T នៅម៉ោង 2:00 រសៀល ក្រុមទាំងមូលបានមកដល់ផ្លូវហាយវេ 15A នៅជើងភ្នំ Tro Voi ។ Tan និងបងប្អូនស្រីប្រាំបួននាក់របស់នាងទើបតែបានបញ្ចប់ការជីករូងក្រោមដីដែលមានរាងអក្សរ T ប្រសព្វគ្នាចំនួន 2 ដែលមានចម្ងាយប្រហែល 15 ម៉ែត្រពីគែមខាងលិចនៃផ្លូវ។ លោក Cuc បានទទួលយកការជីករូងក្រោមដីផ្ទាល់ខ្លួនដែលបម្រុងទុកសម្រាប់មេបញ្ជាការ Tan ។

រលក​យន្តហោះ​អាមេរិក​ពីរ​គ្រឿង​បាន​ធ្វើ​រង្វង់​ជុំវិញ​កោះ​បន្តបន្ទាប់​គ្នា​ទម្លាក់​គ្រាប់​បែក​នៅ​កន្លែង​កើត​ហេតុ រួច​ក៏​ចាកចេញ។ ក្រុមទាំងមូលមានសុវត្ថិភាព តាន់បានបញ្ចប់ការបំពេញរណ្តៅគ្រាប់បែក ហើយសម្រាក។ រលកទីបីមានយន្តហោះ F105 និង F4H ចំនួន 3 ក្រុមកំពុងប្រញាប់ប្រញាល់ចូល។ តាន់បានផ្តល់ទីជំរកដល់បងប្អូនស្រី។ លើក​នេះ​គេ​មិន​ទម្លាក់​គ្រាប់​បែក​ទេ ប៉ុន្តែ​បាន​ធ្វើ​រង្វង់​ជុំវិញ​កោះ​ពីរ​បី​ដង រួច​បែរ​ត្រឡប់​ទៅ​សមុទ្រ​ខាង​កើត។ រំពេច​នោះ​រថយន្ត​មួយ​ក្នុង​ចំណោម​រថយន្ត​ទាំង​បី​បាន​បើក​មក​វិញ​។ Tan បានហៅប្អូនស្រីរបស់គាត់ឱ្យចុះទៅបន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាន់ ហើយ Tan បានចូលទៅចុងក្រោយ។

មនុស្សគ្រប់គ្នាប្រញាប់ប្រញាល់ចូលទៅក្នុងលេណដ្ឋានវែងពីរដែលទើបតែជីកហើយគ្មានគម្រប។ គ្រាប់​បែក​ធ្លាក់​ពី​លើ​យន្តហោះ​មួយ​បាន​ធ្លាក់​មក​លើ​ក្រុម​ទាំង​មូល​នៅ​ម៉ោង ៤ រសៀល​ថ្ងៃ​ទី ២៤ ខែ​កក្កដា ឆ្នាំ ១៩៦៨។

ពី​ប៉ុស្តិ៍​សង្កេតការណ៍ លោក​អនុសេនីយ៍ឯក Nguyen The Linh បាន​រត់​ចុះ​ជាមួយ​ក្រុម​កងពល​លេខ​៥ ក្រុម A8 និង​អ្នកបើកបរ​រថយន្ត​ឈូសឆាយ​ក្បែរ​នោះ។ នៅពេលដែលផ្សែងចេញពីគ្រាប់បែកបានរលាយបន្តិចម្តងៗ គ្មាននរណាម្នាក់លេចចេញទេ មានតែចបកាប់ ប៉ែល មួក និងស្បែកជើងមួយចំនួនដែលដេកនៅជុំវិញរណ្តៅគ្រាប់បែក។ បន្ទាប់ពីការជីកកកាយ និងយំអស់រយៈពេល 2 ម៉ោង នៅពេលដែលថ្ងៃលិចនៅលើជួរភ្នំ Tro Voi មនុស្សគ្រប់គ្នាបានរកឃើញក្បាលសក់ខ្មៅ។ ជីកដីដោយថ្នមៗ គាត់លើក Vo Thi Tan រាងកាយរបស់នាងទន់ នៅតែកក់ក្តៅ មុខរបស់នាងពណ៌ស្វាយ ប៉ុន្តែបេះដូងរបស់នាងបានឈប់លោត។

ប្រជាជនបានបន្តជីកដីដោយការឈឺចាប់ ដោយបានរកឃើញមនុស្ស ៦ នាក់ដែលកប់នៅក្រោមដីយ៉ាងជ្រៅក្នុងរូងក្រោមដី ខាងក្រៅបំផុតគឺ Nguyen Thi Xuan បន្ទាប់មក Nguyen Thi Nho, Vo Thi Ha, Tran Thi Rang និងចុងក្រោយ Tran Thi Huong ។ ការជីករូងក្រោមដីទីពីរដែលកាត់កែងទៅនឹងផ្លូវមុន ពួកគេបានរកឃើញ ដួង ធី ស៊ួន វ៉ោធីហូយ និង ហាធី សាញ។

ក្មេងស្រីទាំងប្រាំបួននាក់បានលះបង់ជីវិតរបស់ពួកគេ ខណៈពេលដែលរាងកាយរបស់ពួកគេនៅដដែល និងមានភាពកក់ក្តៅ ពួកគេត្រូវបានគេដាក់នៅលើរទេះរុញចំនួនប្រាំបួន ដែលតម្រង់ជួរផ្ដេកដូចក្រុមជាធម្មតាប្រមូលផ្តុំនៅពេលពួកគេនៅមានជីវិត។ លោក Ho Thi Cuc ប្រធាន​ក្រុម​រង​នៅ​មិន​ទាន់​រក​ឃើញ​នៅ​ឡើយ​ទេ។ គ្រប់​គ្នា​ស្មាន​ថា Cuc បាន​រត់​គេច​ទៅ​ភ្នំ​កន្លែង​ណា​មួយ ប៉ុន្តែ​បាន​បន្ត​ជីក​រក​ទៀត។

នៅយប់ថ្ងៃទី 24 ខែកក្កដាឆ្នាំ 1968 អង្គភាពបានសម្រេចចិត្តបញ្ចុះសពក្មេងស្រីទាំងប្រាំបួននាក់នៅពីក្រោយភ្នំ Bai Dia ។ ទីបញ្ចុះសពត្រូវបានបែងចែកជាពីរជួរ ជួរខាងមុខគឺជាផ្នូររបស់ Vo Thi Tan នៅខាងឆ្វេង និងខាងស្តាំគឺជាផ្នូរទទេរបស់ Ho Thi Cuc ។ អង្គភាព​បាន​បញ្ចុះ​សព​ក្មេង​ស្រី​៩​នាក់​ហើយ តែ​មិន​ទាន់​ធ្វើ​ពិធី​គោរព​វិញ្ញាណក្ខន្ធ​នៅ​ឡើយ​ទេ ដោយ​រង់ចាំ​រក​សព​លោក Cuc ។

នៅថ្ងៃទី 25 ខែកក្កដា ឆ្នាំ 1968 នាយកដ្ឋានដឹកជញ្ជូនបានបញ្ជូនគ្រឿងចក្រឈូសឆាយ DT 54 ដើម្បីជីកយក Ho Thi Cuc ប៉ុន្តែក្រោយមកអង្គភាពបានសម្រេចចិត្តជីកដោយដៃភ្លាមៗ។ រហូត​ដល់​ម៉ោង​១០​ព្រឹក​ថ្ងៃ​ទី​២៦ ខែ​កក្កដា ទើប​អង្គភាព​បាន​រក​ឃើញ Cuc ក្នុង​ផ្លូវ​រូង​ក្រោម​ដី​ដែល​នាង​ជីក​កាលពី​រសៀល​ថ្ងៃ​មុន ដោយ​ពាក់​មួក​សំប៉ែត និង​កាន់​ចបកាប់​លើ​ស្មា​។

នៅយប់ថ្ងៃទី 26 ខែកក្កដា ឆ្នាំ 1968 អង្គភាពបានប្រារព្ធពិធីបញ្ចុះសព Ho Thi Cuc ដោយស្ងាត់ស្ងៀមនៅទីធ្លាឃ្លាំងសហករណ៍។ ដូច្នេះ យុវជន​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​១០​នាក់​នៅ​ប្រសព្វ Dong Loc និយាយ​លា​សមមិត្ត​ជាទី​ស្រឡាញ់​ក្នុង​អាយុ ១៨ ឬ ២០ ឆ្នាំ​ក្នុង​ថ្ងៃ​ជោគវាសនា​ថ្ងៃ​ទី ២៤ កក្កដា។

អ្នកនិពន្ធ Yen Thanh នៅជាប់នឹងបង្គោលថ្មដែលឆ្លាក់ដោយកំណាព្យ "Cuc oi" នៅផ្លូវប្រសព្វ Dong Loc T (Can Loc - Ha Tinh)។ រូបថត៖ Tran Trung Hieu

កត់ត្រាសម្រាប់កំណាព្យមួយ។

ពេលនិយាយជាមួយខ្ញុំអំពីបរិបទនៃកំណាព្យ “Cuc oi” កវី Yen Thanh ដោយទឹកភ្នែកស្រក់ទឹកភ្នែក បានរំឮកបន្តិចម្តងៗនូវគ្រាប្រវត្តិសាស្ត្រដ៏សោកនាដកម្មរបស់យុវជនស្ម័គ្រចិត្តនារី ១០ នាក់នៅផ្លូវប្រសព្វ Dong Loc T-ប្រសព្វកាលពី ៥៦ ឆ្នាំមុន។

ប្រសិនបើរសៀលថ្ងៃទី ២៤ កក្កដា ជាថ្ងៃជោគវាសនារបស់នារី Dong Loc ទាំង ១០ នាក់នោះ រសៀល ថ្ងៃទី ២៥ កក្កដា ក៏ជារសៀលពិសេសមួយ ដោយជំរុញឱ្យកវី Yen Thanh សរសេរកំណាព្យ "Cuc oi" ជាបន្ទាន់។

នៅរសៀលថ្ងៃទី 25 ខែកក្កដា ឈានចូលថ្ងៃទី 2 ដែលមិត្តរួមក្រុមរបស់គាត់កំពុងព្យាយាមស្វែងរក Ho Thi Cuc នៅតំបន់រណ្តៅគ្រាប់បែក លោក Yen Thanh បានចូលទៅក្នុងផ្ទះរបស់ប្រធាន Nguyen The Linh គាត់បានឃើញមឈូសដែលនៅសេសសល់ត្រូវបានរើទៅតម្កល់នៅសួនច្បារផេះនៃផ្ទះរបស់លោក Bieu (ឪពុករបស់ប្រធាន Linh) ។ អង្គុយ​គិត​យ៉ាង​ជ្រាល​ជ្រៅ​ដោយ​មាន​អារម្មណ៍​សោកស្ដាយ​ចំពោះ​ជោគ​វាសនា​ដ៏​អកុសល​របស់​លោកស្រី Ho Thi Cuc។ គាត់បានយំ ទឹកមុខស្រក់ទឹកភ្នែក គាត់អង្គុយក្បែរមឈូសរបស់ Cuc ហើយបានសរសេរកំណាព្យមួយដែលមានចំណងជើងថា "តើព្រលឹងវឺដ្យីននៅឯណា?"

បន្ទាប់ពី 2 ម៉ោងនៃការខិតខំប្រឹងប្រែងសរសេរពាក្យនីមួយៗគាត់បានបញ្ចប់វា។ ដោយស្ទាក់ស្ទើរ និងងឿងឆ្ងល់ចំពោះឈ្មោះដែលហាក់បីដូចជាចម្លែក គាត់បានប្តូរវាទៅជាចំណងជើងបទចម្រៀង "Cuc oi" ។ គាត់​លាក់​កំណាព្យ​ក្នុង​ហោប៉ៅ​ដោយ​ស្ងាត់ៗ មិន​ហ៊ាន​ប្រាប់​នរណា​ឡើយ។

នៅព្រឹកបន្ទាប់ ថ្ងៃទី 26 ខែកក្កដា គាត់និងលេខាធិការអង្គភាពបានទៅរណ្តៅគ្រាប់បែកដែលមិត្តរួមក្រុមរបស់គាត់កំពុងស្វែងរក Cuc ។ អ្នក​ទាំង​ពីរ​ឈរ​យ៉ាង​ឧឡារិក ដោយ​អុជ​ធូប​នៅ​លើ​តុ​តូច​មួយ​ដែល​មាន​ចាន​បាយ​ដាក់​នៅ​ខាង​ក្រោម និង​ធូប​ដែល​ធ្វើ​ពី​ផ្នែក​គល់​ដើម​ចេក។ លោក យ៉េន ថាញ់ កាន់ក្រដាសអានកំណាព្យ "Cuc oi" ទាំងមូលយ៉ាងស្រទន់ រួចដុតវាចោល ហើយអ្នកទាំងពីរត្រឡប់ទៅអង្គភាពវិញនៅម៉ោង ៨ យប់។

នៅវេលាម៉ោងជិត១០យប់ មានព័ត៌មានថា អង្គភាពបានរកឃើញ Cuc…

មួយសន្ទុះក្រោយមក លោក Yen Thanh បាននិពន្ធកំណាព្យ "Cuc oi" ឡើងវិញ ហើយផ្ញើទៅកម្មវិធី "សំឡេងកំណាព្យ" របស់វិទ្យុសម្លេងវៀតណាម។ យប់មួយក្នុងខែសីហា ឆ្នាំ 1968 កំណាព្យ "Cuc oi" ត្រូវបានសូត្រតាមវិទ្យុសម្លេងវៀតណាមដោយវិចិត្រករ វ៉ាន់ថាញ់។ ក្មេងស្រីទាំង ១០ នាក់នៃ Dong Loc T-junction ដែលបានរៀបរាប់នៅក្នុងកំណាព្យ "Cuc oi" គឺដូចជាព្រះច័ន្ទព្រហ្មចារីចំនួន 10 ដែលចាំងចែងចាំងនៅលើទឹកដីដ៏ពិសិដ្ឋ និងមេឃនៃ Dong Loc ។

កំណាព្យដ៏ល្បី “Cuc oi” របស់កវី Yen Thanh បានបំផុសតន្ត្រីដ៏វិសេស ហើយរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ត្រូវបានតន្ត្រីករជាច្រើនបានកែសំរួលទៅជា cheo, Cai luong និងសូត្រកំណាព្យ។

៤០ឆ្នាំបន្ទាប់ពីកំណាព្យ "Cuc oi" ត្រូវបានបោះពុម្ព (1968-2008) គណៈកម្មាធិការប្រជាជនខេត្ត Ha Tinh បានសម្របសម្រួលជាមួយសមាគម Ha Tinh នៅទីក្រុងហូជីមិញ និងសមាគមតន្ត្រីករទីក្រុង ដើម្បីរៀបចំការប្រលងចម្រៀងអំពីក្មេងស្រីទាំង 10 នាក់របស់ Dong Loc T-junction ។ មានអ្នកនិពន្ធចំនួន 7 នាក់ដែលបានចូលរួមនិងនិពន្ធបទភ្លេងពីកំណាព្យ "Cuc oi" ។

ទាំងនេះគឺជាបទចម្រៀង "Cuc oi" របស់ Bui Hang Ry "Em o noi mo" របស់ Vo Cong Dien "Cuc oi" របស់ Vu Phuc An "Cuc oi" របស់ Nguyen Trung Nguyen "Nhung trai tim trinh liet" របស់ Pham Van Thang "Cuc oi" ដោយ Ho Tinh An "Mai goiong ba" តែងងង្វៀង។

ក្នុង​ចំណោម​ស្នាដៃ​ទាំង​៧​នោះ មាន​ស្នាដៃ​២​កំពុង​ត្រូវ​បាន​គេ​ប្រើ​ជា​ទូទៅ​ក្នុង​ការ​សម្តែង​សិល្បៈ​ជា​ច្រើន៖ “Cuc oi” របស់ Bui Hang Ry និង “Em o noi mo” ដោយ Vo Cong Dien…

ដោយពោលពាក្យលាលោកទាំងយប់ យុទ្ធជនពិការអាយុ ៨០ឆ្នាំ បានបង្ហាញលិខិតអញ្ជើញរបស់កវី យិនថាញ់ ពីគណៈគ្រប់គ្រងរមណីយដ្ឋាន Dong Loc T-junction Relic ដើម្បីចូលរួមពិធីបូជាធូបរំលឹកវិញ្ញាណក្ខន្ធនៅព្រឹកថ្ងៃទី២៤ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២៤។

Vietnamnet.vn

ប្រភព៖ https://vietnamnet.vn/thang-7-linh-thieng-gap-lai-nguoi-thuong-binh-tac-gia-bai-tho-cuc-oi-2304985.html