วันที่ 10 เมษายน พ.ศ. 2497 กองทัพฝรั่งเศสยึดพื้นที่ C1 ได้บางส่วน และกรมทหารที่ 98 ต้องใช้ดาบปลายปืนในการต่อสู้แบบประชิดตัวกับศัตรู

- ตามคำขอของเรา ทั้งสองฝ่ายได้ส่งทหารที่ได้รับบาดเจ็บกลับคืน: ทหารฝรั่งเศสที่ได้รับบาดเจ็บถูกส่งกลับทางใต้ของคลอดิน บนทางหลวงหมายเลข 41 ส่วนทหารที่ได้รับบาดเจ็บของเราถูกส่งกลับที่กิโลเมตรที่ 2 ของถนนปาวี (ไปยัง ไลเชา ) ไทย เพื่อดำเนินการภารกิจที่เหลือของระยะที่ 2 ตามการกำหนดของกองบัญชาการรณรงค์ในการประชุมคณะทำงานรณรงค์เพื่อสรุประยะที่ 2 (จัดขึ้นเมื่อวันที่ 8 เมษายน) เมื่อวันที่ 10 เมษายน พ.ศ. 2497 กองบัญชาการทั่วไปได้ออกคำสั่งที่ 95/B1 ถึงกองพล 308, 312, 316, 304, 351 โดยมอบหมายภารกิจให้หน่วยต่างๆ ดังนี้ (ดูข้อความคำสั่งฉบับเต็มในภาคผนวก 1) ( ดูข้อความคำสั่งฉบับเต็มในภาคผนวก 1 ) + กองพล 308 ได้จัดวางกำลังทางทิศตะวันตกตั้งแต่แม่น้ำร่มไปจนถึงบ้านแก้ว โดยมีหน้าที่สร้างสนามรบเพื่อโจมตีฐานที่มั่น 206, 311A, 311B, 310 โดยจัดกำลังไปสกัดกั้นกำลังเสริมระหว่างฐานที่มั่น 105, 206, 208 โดยประสานงานกับกองพล 312 เพื่อขุดสนามเพลาะข้ามสนามบินในส่วนใต้ของฐานที่มั่น 206. + กองพลที่ 312 ได้จัดกำลังพลขึ้นทางตอนเหนือจากบ้านแก้วถึงส่วนตะวันออกของสนามบินเมืองถั่น มีหน้าที่รวบรวมกำลังป้องกันที่ฐาน 201 และ 202 สร้างกำลังโจมตีที่ฐาน 105 และ 203 ในพื้นที่กองพันหุ่นเชิดไทยที่ 2 ประสานงานกับกองพลที่ 308 ขุดสนามเพลาะข้ามสนามบิน + กองพลที่ 316 ตั้งกำลังโจมตีทางตะวันออกของเมืองถั่น ติดกับกองพลที่ 312 ทางซ้ายและกองพลที่ 308 ทางขวา สร้างกำลังโจมตีที่ฐาน A1 และ C2 รวมกำลังป้องกันที่เนิน C1 และ A1 + กองพันที่ 57 (กองพลที่ 304) ยังคงปฏิบัติการปิดล้อมและสกัดกั้นกำลังเสริมในเขตย่อยฮ่องกุม + กองพลที่ 351 ได้สร้างฐานปืนใหญ่เพิ่มเติมทางตะวันตกเฉียงเหนือของเมืองแทงห์ โดยนำปืนใหญ่เข้ามาใกล้พื้นที่ลุ่มน้ำ จัดระบบป้องกันภัยทางอากาศ ประสานงานปืนใหญ่อย่างใกล้ชิดเพื่อสนับสนุนทหารราบ และยับยั้งปืนใหญ่ ของข้าศึก ต่อมาในวันที่ 10 เมษายน พ.ศ. 2497 กรมการเมือง ได้ออกคำสั่งหมายเลข 88-CTH ซึ่งลงนามโดยสหายเหงียน ชี แทงห์ อธิบดีกรมการเมือง เกี่ยวกับภาวะผู้นำทางอุดมการณ์เพื่อบรรลุภารกิจในยุทธการดงซวน คำสั่งดังกล่าวถูกส่งไปยังกองพลน้อย เขตบังคับบัญชา และกรมทหารราบ ( ดู ฉบับเต็มในภาคผนวก 2 )

หน่วยปืนใหญ่ของเรายังคงยิงถล่มฐานที่มั่นของข้าศึกอย่างต่อเนื่อง ฐานที่มั่นของข้าศึกที่ถูกกระสุนปืนใหญ่ยิงเข้าใส่กำลังลุกไหม้ (ภาพ: VNA)

คำสั่งดังกล่าวยกย่องเหล่าทหารและบุคลากรผู้ยึดมั่นในจิตวิญญาณแห่งการอดทนต่อความยากลำบาก เอาชนะความยากลำบาก ต่อสู้อย่างกล้าหาญ และบรรลุความสำเร็จอันยิ่งใหญ่มากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการรบที่สนามบินเจียลัม กัตปี้ ทางหลวงหมายเลข 5 และที่ราบสูงตอนกลาง กองกำลังของเราได้บรรลุตามภารกิจและสามารถรบต่อไปได้นานกว่านั้น แต่ก็เกิดความเหนื่อยล้า ความเห็นแก่ตัว และการประเมินข้าศึกต่ำเกินไป บางคนไม่กระตือรือร้นในการโจมตีและทำลายล้าง และหวาดกลัวข้าศึก สหายเหงียน ชี ถั่น ได้เสนอคำขวัญผู้นำอุดมการณ์: ยกระดับการโฆษณาชวนเชื่อ ส่งเสริมจิตวิญญาณนักสู้ของทหาร ยกระดับความมุ่งมั่นในการทำลายล้างข้าศึกไปอีกขั้น เอาชนะความคิดส่วนตัวที่ว่ากลัวข้าศึก กลัวความเหนื่อยล้า และอยากพักผ่อน ประสานงานกับ เดียนเบียน ฟูอย่างแข็งขัน ทำลายล้างกำลังข้าศึกให้มากขึ้น และบรรลุชัยชนะอย่างสมบูรณ์ในยุทธการฤดูหนาว-ฤดูใบไม้ผลิ

แผนที่ฐานที่มั่นเดียนเบียนฟู ที่มา: Erwan Bergot, เดียนเบียนฟู: 170 วันและคืนแห่งการปิดล้อม แปลโดย Le Kim, สำนักพิมพ์ CAND และบริษัท Phuong Nam Cultural, ฮานอย, 2003

ในช่วงยุทธการเดียนเบียนฟู เราได้ระดมกำลังและใช้ยานยนต์จำนวนมาก โดยส่วนใหญ่เป็นรถยนต์ เพื่อขนส่งวัสดุอุปกรณ์ทางเทคนิคสำหรับยุทธการนี้เป็นหลัก ในบทความ “บทเรียนเกี่ยวกับการส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์ในการรับประกันทางเทคนิคสำหรับยุทธการเดียนเบียนฟู” (เอกสารการประชุมวิชาการ “ชัยชนะเดียนเบียนฟู - คุณค่าทางประวัติศาสตร์และความเป็นจริง (7 พฤษภาคม 1954 - 7 พฤษภาคม 2019)) พลโท เล กวี ดัม อธิบดีกรมวิศวกรรม ได้เขียนไว้ว่า “กรมการขนส่งได้เริ่มปฏิบัติการจำลองสถานการณ์เป็นหน่วยๆ เพื่อมุ่งเน้นการซ่อมแซมรถยนต์ที่เสียหายและนำกลับมาใช้ใหม่ได้อย่างรวดเร็วสำหรับยุทธการนี้ กองร้อย 202 ได้ซ่อมแซมรถยนต์ 12 คันด้วยตนเอง โดย 9 คันได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง และกองร้อย 206 ได้ซ่อมแซมรถยนต์ 4 คันด้วยตนเองและนำไปใช้งานได้ทันที

นอกเหนือจากการเคลื่อนย้ายยานพาหนะเพื่อซ่อมแซมและปรับปรุงตัวเองเป็นหน่วยๆ แล้ว อุตสาหกรรมยานพาหนะทางทหารยังได้จัดระบบรับประกันทางเทคนิคอย่างสร้างสรรค์เพื่อให้บริการยานยนต์ที่ขนส่งจากแนวหลังไปยังแนวหน้าอีกด้วย

ระหว่างทางไปด้านหน้า มีอู่ซ่อมรถ AZ11 ตั้งอยู่ที่สี่แยกดงหลี่ ( เยนไป๋ ) พร้อมอุปกรณ์ใหม่มากมาย คอยซ่อมแซมรถที่วิ่งเพื่อขนส่งสินค้าจากด้านหลังไปยังคลังสินค้ากลางอย่างสม่ำเสมอ ทีมซ่อมที่ตวนเจียว - เดียนเบียนฟู (กม.70) ให้ความสำคัญกับการซ่อมรถที่วิ่งในแนวกลางและแนวหน้าเป็นอันดับแรก ... ด้วยจิตวิญญาณ "รักรถเหมือนเด็ก หวงแหนน้ำมันเบนซินเหมือนเลือด" ตลอดการรณรงค์ ผู้ขับขี่และช่างซ่อมได้ดูแลรถทั้งกลางวันและกลางคืน เพื่อให้มั่นใจว่ารถและเครื่องจักรมีคุณภาพดี พร้อมรับภารกิจ เพิ่มความคล่องตัวของรถ เพิ่มน้ำหนักบรรทุกข้าวสาร กระสุน และลากปืนใหญ่เข้าสู่สนามรบได้ตามแผนและเวลาที่กำหนด รถที่ชำรุดได้รับการซ่อมแซมอย่างรวดเร็วโดยเจ้าหน้าที่เทคนิคทันทีที่เดินขบวนเพื่อลดระยะเวลาหยุดทำงาน เพื่อให้มั่นใจว่าอุปกรณ์ทางเทคนิคของรถมีประสิทธิภาพสูงสุด จึงมีการส่งพนักงานขับรถกว่า 800 คน และช่างซ่อม 300 คน จากอุตสาหกรรมยานยนต์และเครื่องจักร รวมถึงอุตสาหกรรมการขนส่งสาธารณะ เข้าร่วมการรณรงค์อย่างทันท่วงที

นันดัน.vn

แหล่งที่มา