เจ้าชายแห่งบั๊กเลียว - จุดประกายใหม่ให้กับดินแดนเก่าแก่

บางคนหัวเราะ บางคนวิจารณ์ และบางคนชื่นชม แต่หากเราหยุดอยู่แค่คำว่า "รวยแล้วใช้เงินฟุ่มเฟือย" เราก็กลัวว่าเราจะลืมประวัติศาสตร์อีกชั้นหนึ่งที่ลึกซึ้งกว่านั้น

เพราะเบื้องหลังโคมไฟแก๊ส ไม่ใช่แค่เรื่องการใช้เงินเท่านั้น แต่ยังเป็นเรื่องของ การทำเงิน อีกด้วย ซึ่งเป็นร่องรอยของ ยุคสมัยที่ตะวันตกพัฒนาด้วยสติปัญญา ด้วยความกล้าหาญ ด้วยจิตวิญญาณบุกเบิกที่เต็มไปด้วยความกล้าหาญ

ทัศนียภาพบ้านคุณชายน้อย แห่งจังหวัดบั๊กเลียว ยามค่ำคืน

ข้าวและตำนาน - ความทรงจำแห่งยุคแห่งการสร้างสรรค์

บิดาของเจ้าชายบั๊กเลียว - นายตรัน ตริญ ตราช ไม่ได้เกิดมาร่ำรวย พระองค์ทรงสร้างอาชีพด้วย ประสบการณ์การบริหารจัดการที่ดิน ความรู้ ในการนำเทคนิคการเกษตรสมัยใหม่มาประยุกต์ ใช้กับการผลิต ทางการเกษตร ในยุคอาณานิคมฝรั่งเศส ความรู้ ในการรวมแรงงาน ความรู้ ในการจัดระเบียบทรัพยากรมนุษย์ และเหนือสิ่งอื่นใด ความกล้าหาญที่จะคิดการใหญ่ในดินแดนที่ยังอุดมสมบูรณ์ไปด้วยต้นกก

บุตรชาย ตรัน ตรินห์ ฮุย ถูกส่งไปศึกษาที่ฝรั่งเศส สัมผัสกับอารยธรรมตะวันตกและวิถีชีวิตคนเมืองสมัยใหม่ เมื่อเขากลับถึงบ้าน วิถีชีวิตแบบนั้น แม้จะถูกเล่าขานมามากมายเพียงใด ก็ แสดงให้เห็นถึงชนชั้นเมืองในยุคแรกๆ ในโลกตะวันตกที่ยังคงจมอยู่กับโคลนตมและลมมรสุม

เจ้าชายแห่งเมืองบั๊กเลียว ทรงเป็นสัญลักษณ์แห่งยุคสมัยแห่งการเปลี่ยนแปลงของภาคใต้ในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่ง จากเกษตรกรรมสู่ชนชั้นกลาง จากวิถีชีวิตแบบปิดสู่การแลกเปลี่ยนระหว่างประเทศ

เรื่องเก่าๆ ให้ขบคิดในวันนี้

ปัจจุบัน บั๊กเลี่ยวไม่มีเหล่าหนุ่มน้อยที่เผาเงินอีกต่อไป แต่สถานที่แห่งนี้ยังคงเปี่ยมไปด้วยกลิ่นอายของดินแดนที่ล้ำยุค คำถามคือ ตะเกียงนั้นจะสามารถจุดไฟใหม่อีกครั้งด้วยแสงแห่งความรู้ นวัตกรรม และการพัฒนาที่ยั่งยืนได้หรือไม่

ความรุ่งเรืองในอดีต หากเพียงรักษาไว้ด้วยคฤหาสน์โบราณและเรื่องเล่าขาน ก็จะค่อยๆ เลือนหายไปในอดีต แต่หาก ตำนานถูกเปลี่ยนให้เป็นแรงบันดาลใจในการสร้างอนาคต เจ้าชายแห่งเมืองบั๊กเลียวก็จะกลายเป็น วัสดุที่อ่อนโยนแต่ทรงพลัง เพื่อสร้างเมืองบั๊กเลียวใหม่: วัฒนธรรม - เศรษฐกิจ - อัตลักษณ์ - ความทันสมัย ​​ร่วมกันพัฒนา

เปลี่ยนโคมไฟแก๊สเป็นโคมไฟลม

ปัจจุบัน บั๊กเลี่ยวไม่ใช้ตะเกียงน้ำมันก๊าดอีกต่อไป แต่ได้เรียนรู้ การสร้างเสากังหันลม เก็บเกี่ยวทรัพยากรที่ดูเหมือนมองไม่เห็นแต่มีคุณค่ายั่งยืน อุตสาหกรรมพลังงานลมที่นี่กำลังก้าวขึ้นเป็นเสาหลัก ทำให้บั๊กเลี่ยวกลายเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญในการเปลี่ยนพลังงานในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขง ในอดีต เจ้าชายทรงซื้อรถยนต์เพื่อ “ขับเล่น ขณะที่ผู้คนยังคงขี่จักรยาน” แต่ปัจจุบัน บั๊กเลี่ยวสามารถบุกเบิกรูปแบบเศรษฐกิจสีเขียว ที่ผู้คน รู้จักใช้พลังงานลมเพื่อผลิตไฟฟ้า ใช้โคลนเป็นปุ๋ยอินทรีย์ และใช้ขยะเป็นทรัพยากรรีไซเคิล

จากทุ่งนาสู่นาข้าว-กุ้ง-ทุ่งไฟฟ้า

ในบั๊กเลียว แบบจำลองข้าว-กุ้ง-ป่าชายเลน กำลังค่อยๆ ก่อตัว เป็นระบบนิเวศเกษตรแบบบูรณาการ หากแต่เจ้าชายในสมัยโบราณทรงทราบถึงผลกำไรจากที่ดิน ในปัจจุบัน คนรุ่นใหม่ของบั๊กเลียวสามารถ เปลี่ยนที่ดินเค็มให้เป็นที่ดินที่ทำกำไรได้สองต่อ ทั้งผลิตอาหารและเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ควบคู่ไปกับการปกป้องสิ่งแวดล้อมและความหลากหลายทางชีวภาพ

สำหรับเกษตรกร การร่ำรวยไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าคุณใช้จ่ายไปเท่าไหร่ แต่ขึ้นอยู่กับว่าคุณเก็บได้เท่าไหร่หลังการเก็บเกี่ยว และวิธีที่ยั่งยืนที่สุดในการรักษาความมั่งคั่งคือการรักษาความสัมพันธ์อันดีระหว่างผู้คน ทั้งผืนดิน ผืนน้ำ และผืนฟ้า

นักท่องเที่ยวรับฟังการบรรยายเกี่ยวกับที่ประทับของเจ้าชายบั๊กเลียว ภาพ: CT

เรื่องราวของเจ้าชายและตัวตนของพลเมือง

สถานที่ท่องเที่ยวหลายแห่งมักหยุดอยู่แค่การถ่ายรูปกับคฤหาสน์เก่าแก่ แต่หากพวกเขารู้วิธีเล่าเรื่องราว ออกแบบประสบการณ์ใหม่ และจัดฉากให้มีชีวิตชีวา บั๊กเลียวก็จะกลายเป็นสถานที่ที่นักท่องเที่ยวสามารถ “หวนรำลึกถึงช่วงเวลาของเจ้าชาย” ได้ ไม่ใช่เพื่อเลียนแบบความหรูหรา แต่เพื่อทำความเข้าใจจิตวิญญาณของความกล้าที่จะแตกต่าง กล้าที่จะคิดใหญ่ และกล้าที่จะเป็นผู้บุกเบิก

เทศกาลวัฒนธรรมของ “เจ้าชายบักเลียว” สามารถกลายเป็นกิจกรรมที่หลากหลาย ตั้งแต่แฟชั่น อาหาร ดนตรี ภาพยนตร์ ไปจนถึงการเสวนาเพื่อการพัฒนาระดับภูมิภาค แบรนด์ “เจ้าชายบักเลียว” สามารถเชื่อมโยงกับสินค้าพื้นเมือง เช่น เหล้าเหนียว กุ้งกรอบ ปลาบู่ เกลือลองดอง... สตาร์ทอัพของ “ลูกหลานเจ้าชายบักเลียว” สามารถสนับสนุนคนรุ่นใหม่ให้มีส่วนร่วมในภาคเกษตรกรรมไฮเทค เศรษฐกิจการท่องเที่ยว และเศรษฐกิจสร้างสรรค์

ข้อความจากตำนานที่ไม่เคยหลับใหล

หากดินแดนแห่งหนึ่งเคยจุดตะเกียงเพื่อให้โลกได้รู้ว่าตนมีความอุดมสมบูรณ์ วันนี้ดินแดนนั้นก็ควรจุดตะเกียงแห่งความเมตตา ความทันสมัย ​​และความยั่งยืน

ไม่ควรปล่อยให้ความรุ่งโรจน์ในอดีตถูกฝังกลบไว้ในอดีต หากความรุ่งโรจน์นั้นถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้ง ก็จะกลายเป็นเชื้อยีสต์ที่นำทางคนรุ่นใหม่ ลูกหลานชาวบั๊กเลียวรุ่นเยาว์ที่รู้จักเอื้อมมือออกไป รู้จักตอบแทน รู้จักร่วมมือกันทำธุรกิจ ทำความดี และทำประโยชน์เพื่อชุมชน

หากว่าท่านชายน้อยแห่งเมืองบั๊กเลียวยังมีชีวิตอยู่ในปัจจุบัน ท่านคงจะไม่เพียงแต่เผาเงินเพื่อต้มไข่เท่านั้น แต่จะเผาตัวเองเพื่อให้ผืนดินที่เลี้ยงดูท่านมาสว่างไสวด้วย

ถึงเวลาแล้วที่คนรุ่นปัจจุบันจะสานต่อเปลวไฟนั้นด้วยความคิดใหม่ ด้วยจิตวิญญาณแห่งชุมชน และด้วยวิสัยทัศน์ที่กว้างไกลกว่าตะเกียงน้ำมันก๊าด

เล มินห์ ฮวน

ที่มา: https://www.baobaclieu.vn/van-hoa-nghe-thuat/cong-tu-bac-lieu-thap-ngon-den-moi-cho-mot-vung-dat-cu-101239.html