ប្រជាជន Ha Tinh

“យើងជាសមមិត្តរបស់ពូហ្លួង ជាទាហាន មកពីខេត្ត Ha Tinh កុំស្វែងរកយើងអី គ្រាន់តែហៅយើងថា Ha Tinh នោះហើយជាទាំងអស់!”

ខ្ញុំមានមិត្តភ័ក្តិម្នាក់ឈ្មោះ Dang Minh Son ជាវិស្វករសំណង់ រស់នៅផ្លូវ Le Van Luong ក្រុងហាណូយ ។ កូនប្រុសនិងខ្ញុំបានជួបគ្នា ហើយបានស្និទ្ធស្នាលនៅពេលយើងទាំងពីររៀននៅសាកលវិទ្យាល័យ។ ទោះបីជាយើងបានទៅសាលារៀនផ្សេងៗគ្នាក៏ដោយ ក៏ពេលវេលាដែលយើងជួបគ្នានៅលើទីលានបាល់ទាត់បាននាំឱ្យយើងកាន់តែជិតស្និទ្ធ។ យើងកាន់តែស្និទ្ធស្នាលជាងមុន នៅពេលដែលខ្ញុំបានដឹងថាមិត្តរបស់ខ្ញុំគឺជាកូនប្រុសរបស់ទុក្ករបុគ្គល។ ឪពុករបស់កូនប្រុសគឺជាទាហានស្ម័គ្រចិត្តវៀតណាមដែលបានលះបង់ជីវិតដោយវីរភាពក្នុងការវាយប្រហារលើបន្ទាយ Muong Moc ខេត្ត Xieng Khouang ប្រទេសឡាវក្នុងឆ្នាំ 1972 ។

ប្រជាជន Ha Tinh

មាតុភូមិគោរពវិញ្ញាណក្ខន្ធយុទ្ធជនពលីដែលបានពលីដើម្បីឯករាជ្យជាតិ និងកាតព្វកិច្ចអន្តរជាតិដ៏ថ្លៃថ្លា។

កាលពីឆ្នាំមុន ខ្ញុំត្រូវបានគេអញ្ជើញឱ្យចូលរួមកិច្ចប្រជុំអ្នកសហការឆ្នើមនៃកម្មវិធីវិទ្យុកងទ័ពប្រជាជន ហើយមានឱកាសទៅលេងផ្ទះរបស់កូនប្រុស។ នឹកស្មានមិនដល់ វាជាខួបនៃការស្លាប់របស់ឪពុកគាត់។ ពេលភ្ញៀវចុងក្រោយនិយាយលាហើយចាកចេញទៅ កូនប្រុស និងខ្ញុំអង្គុយនៅក្នុងបន្ទប់ធំទូលាយ។ សំឡេងរបស់កូនប្រុសមានភាពសោកសៅ៖

- ខ្ញុំពិតជាព្រួយបារម្ភអំពីរឿងនេះ។ អ្នកដឹងទេថាថ្ងៃនេះជាខួបលើកទី 50 នៃការស្លាប់របស់ឪពុកខ្ញុំ។ កន្លះសតវត្សបានកន្លងផុតទៅហើយ ប្តីខ្ញុំ និងខ្ញុំនៅតែមិនដឹងថាផ្នូររបស់គាត់នៅឯណា!

ខ្ញុំមើលមុខអ្នកដោយក្តីបារម្ភ ហើយសួរដោយស្ងប់ស្ងាត់៖

- ម៉េចមិនទៅរក?

- ឪពុកខ្ញុំស្លាប់នៅសមរភូមិឡាវ គាត់ជាកូនអ្នកធ្វើទុក្ករកម្ម ហើយខ្ញុំជាកូនតែមួយ ខ្ញុំចេះតែស្លៀកខោក្នុងសាលា។ ប្រទេសលាវនៅឆ្ងាយណាស់ ខ្ញុំលឺថាជាភ្នំ និងព្រៃឈើទាំងអស់ ការទៅទីនោះទាមទារឯកសារគ្រប់បែបយ៉ាង ខ្ញុំមិនធ្លាប់នៅក្នុងជួរកងទ័ព តើខ្ញុំអាចទៅទីនោះដោយរបៀបណា?

កូនប្រុសក្អកពីរបីដង សំឡេងគាត់រសាត់ទៅជាស្ងាត់៖

- យូរណាស់មកហើយ ខ្ញុំសុបិនឃើញទាហានម្នាក់ពាក់មួកកងទ័ពរំដោះឡាវ ពាក់ស្បែកជើងកៅស៊ូ និងកាន់កាបូបស្ពាយ។ ពេលខ្លះទាហាននោះទំនងជានៅចំពោះមុខខ្ញុំ ប៉ុន្តែទោះបីជាពេលខ្លះនៅជិត ជួនកាលឆ្ងាយ ខ្ញុំមើលមិនឃើញមុខគាត់ច្បាស់លាស់។ ហើយចម្លែកណាស់ ពេលខ្ញុំមើលទាហាន ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំធ្លាប់ឃើញគាត់នៅកន្លែងណាពីមុនមក។ ប្រហែលជាឪពុករបស់ខ្ញុំ "ត្រលប់មកវិញ" មិត្តរបស់ខ្ញុំ។

កូនប្រុសអុជធូប។ នៅក្នុងផ្សែងស្ងាត់ សំឡេងរបស់កូនប្រុសបានបន្លឺឡើង៖

-កាលពីមុនអ្នកក៏ជាទាហានកងកម្លាំងពិសេសដែលប្រយុទ្ធនៅជួរមុខខេត្តឈៀងឃួង។ អ្នកក៏ធ្លាប់ធ្វើការនៅកាសែត Military Zone ហើយបានធ្វើដំណើរទៅប្រទេសឡាវច្រើន។ ខ្ញុំនិងប្រពន្ធចង់សុំអ្នកជួយ...

ខ្ញុំងក់ក្បាលដោយស្ងៀមស្ងាត់៖

- ពិបាក! ប៉ុន្តែខ្ញុំនឹងព្យាយាម! ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងនឹងព្យាយាមស្វែងរកផ្នូររបស់គាត់។ ស្មានថាស្លាប់នៅឡាវហើយ បងប្អូនច្បាស់ជាបានប្រមូលគាត់ត្រឡប់មកផ្ទះវិញហើយ...!

ថ្ងៃដែលខ្ញុំត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ខ្ញុំបានទៅជម្រាបលាកូនប្រុស។ ខ្ញុំអុជធូបបីដើមលើអាសនៈដោយគោរព ក្រឡេកមើលរូបគាត់ ហើយបន្លឺពាក្យបន់ស្រន់ថា៖ «ពូ ហ្លួង ខ្ញុំនឹងទៅរកអ្នកជំនួសកូន!»។ ធូបដែលឆេះរោលរាលពណ៌ក្រហមហាក់ដូចជាប្រផ្នូលល្អ។ ពេលយើងទៅដល់ស្ថានីយឡានក្រុងណឿក ង៉ែម ពេលយើងនិយាយលា កូនបានហុចថង់លុយមួយថង់រុំកាសែតមកខ្ញុំ ហើយអង្វរថា៖

- យក! ខ្ញុំមិនបង់ប្រាក់ឱ្យអ្នកទេ។ ប៉ុន្តែការស្វែងរកសាច់ញាតិនៅក្នុងព្រៃជ្រៅ និងភ្នំនៅបរទេស គឺមិនមែនមួយឬពីរថ្ងៃទេ។ អ្នកក៏ត្រូវសុំអ្នកដទៃឲ្យជួយអ្នករកពួកគេដែរ។ ហើយបន្ទាប់មកមានថ្លៃរថភ្លើង ថ្លៃឡានក្រុង ថ្លៃអាហារ និងភេសជ្ជៈ... អ្នកក៏ត្រូវមានដែរ!

ខ្ញុំងក់ក្បាល ហើយរុញដៃកូនប្រុសចេញ៖

-កុំធ្វើបែបនេះ! អ្នកនិងខ្ញុំមិនត្រឹមតែជាមិត្តល្អនឹងគ្នាប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែយើងក៏ជាមិត្តរួមក្រុមដែរ!

ប្រជាជន Ha Tinh

ទីបញ្ចុះសពអន្តរជាតិទុក្ករបុគ្គលវៀតណាម - ឡាវ ត្រូវបានសាងសង់ក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៦ នៅលើផ្ទៃដីជិត ៧ ហិចតានៅទីក្រុង Anh Son (ស្រុក Anh Son - Nghe An ) និងជាទីបញ្ចុះសពដ៏ធំបំផុតដែលប្រមូលផ្តុំផ្នូរសពទាហានស្ម័គ្រចិត្ត និងអ្នកជំនាញវៀតណាមដែលបានស្លាប់នៅប្រទេសឡាវ។ រូបថត៖ QĐ (កាសែតឡាវដុង)។

ខ្ញុំចាប់ដៃមិត្តខ្ញុំយ៉ាងតឹង រួចចូលឡាន។ នៅតាមផ្លូវ ខ្ញុំបានពិនិត្យមើលក្រដាសដែល Son បានផ្តល់ឱ្យខ្ញុំ ដែលមានអាសយដ្ឋាន៖ “ទុក្ករបុគ្គល ដាំងមិញលឿង ស្រុកកំណើត ឃុំ Quynh Hong ស្រុក Quynh Luu ខេត្ត Nghe An ។ អង្គភាពកងពលពិសេសលេខ ២០ យោធភូមិភាគទី ៤ បានទទួលមរណភាពនៅថ្ងៃទី ១៨ ខែមេសា ឆ្នាំ ១៩៧២ នៅសមរភូមិ Xieng Khouang សមរភូមិ C ។ ដូចជាការស្វែងរកអ្វីមួយដែលលាក់នៅពីក្រោយទំព័រ។ រថយន្តបានទៅដល់ Bim Son ហើយអ្នកដំណើរខ្លះបានចុះពីរថយន្តម្តងមួយៗ។ អ្នកដំណើរដែលអង្គុយក្បែរខ្ញុំក៏ចុះចេញដែរ។ ខ្ញុំជក់ចិត្តនឹងការក្រឡេកមើលភ្នំ Thanh Hoa និងព្រៃព្រាលក្នុងអ័ព្ទពេលព្រឹក ពេលខ្ញុំបានឮសូរសំឡេង Ha Tinh ដ៏គួរសម៖

- លោកម្ចាស់ តើខ្ញុំអាចអង្គុយនៅទីនេះបានទេ?

ខ្ញុំបានងាកជុំវិញ។ វាជាទាហានមានឋានន្តរស័ក្តិជាអនុសេនីយ៍ឯក ពាក់កាបូបស្ពាយ ឈរដូចជារង់ចាំយោបល់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំងក់ក្បាល៖ "សមមិត្តអើយ! ទាហានដាក់កាបូបស្ពាយរបស់គាត់នៅលើរន្ទា ហើយអង្គុយក្បែរខ្ញុំ។ វាជាបុរសវ័យក្មេងអាយុប្រហែល 24-25 ឆ្នាំជាមួយនឹងមុខភ្លឺ, រលាកដោយពន្លឺព្រះអាទិត្យបន្តិចនិងកំណត់។ ចំណាប់អារម្មណ៍ដំបូងរបស់ខ្ញុំចំពោះទាហានគឺភ្នែករបស់គាត់។ ភ្នែករបស់គាត់ភ្លឺដោយការមើលឃើញច្បាស់និងទៀងត្រង់។ រំពេចនោះ ខ្ញុំបានសួរថា៖

- តើអ្នកមកពីណា (ខ្ញុំបានជំនួសពាក្យសមមិត្តជាមួយពាក្យក្មួយ)? តើអ្នកកំពុងធ្វើដំណើរអាជីវកម្មមែនទេ?

-បាទ ខ្ញុំមកពី Huong Khe, Ha Tinh។ អង្គភាពរបស់ខ្ញុំឈរជើងនៅ Nghe An។ ខ្ញុំបានទៅ Thanh Hoa ដើម្បីពិនិត្យមើលប្រវត្តិនៃសមមិត្តមួយចំនួនដែលហៀបនឹងចូលបក្ស។

យើងអង្គុយស្ងៀមម្តងទៀត។ ភ្លាមៗនោះទាហានបានងាកមកខ្ញុំហើយសួរថា:

- អ្នកហាក់ដូចជាគិតដូច្នេះ? តើអ្នកកំពុងគិតអំពីអ្វីមួយទេ?

មើលទៅទាហាន ខ្ញុំជឿជាក់លើគាត់ទាំងស្រុង។ ខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ភ្លាមនូវអ្វីគ្រប់យ៉ាងអំពីពូ ហ្លួង។ ពេលខ្ញុំនិយាយចប់ ទាហាននិយាយយឺតៗ៖

-នៅជិតអង្គភាពខ្ញុំ មានទីបញ្ចុះសពជាច្រើនសម្រាប់បញ្ចុះសពយុទ្ធជនពលីនៃកងទ័ពស្ម័គ្រចិត្តវៀតណាម ដែលបានប្រយុទ្ធនៅសមរភូមិ C ពូ !

ខ្ញុំសប្បាយចិត្តណាស់៖

- ល្អណាស់! ខ្ញុំគ្រោងនឹងត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតវិញប៉ុន្មានថ្ងៃសិន ចាំទៅរកផ្នូរពូលួង។ តើអ្នកអាចប្រាប់ខ្ញុំបានទេថា ទីបញ្ចុះសពនោះនៅឯណា?

ទាហានបានងឿងឆ្ងល់មួយសន្ទុះក្រោយមកគាត់និយាយដោយភ័យខ្លាច៖

- ចុះលោកពូ? ឲ្យខ្ញុំទៅរកគាត់សិន! គ្រាន់តែប្រាប់ឈ្មោះពេញរបស់ពូ លួង អង្គភាព ស្រុកកំណើត ថ្ងៃខែស្លាប់ អាស័យដ្ឋាន និងលេខទូរស័ព្ទ។ ពេលខ្ញុំត្រឡប់ទៅអង្គភាពវិញ ខ្ញុំនឹងពិភាក្សាជាមួយពួកទាហានក្នុងកងអនុសេនាតូច ដែលមានពួកគេជាច្រើនមកពីខេត្ត Ha Tinh ។ យើងនឹងឆ្លៀតឱកាសនៃថ្ងៃឈប់សម្រាកដើម្បីទៅទីបញ្ចុះសពដើម្បីស្វែងរកផ្នូររបស់គាត់។ បើមានអ្វីកើតឡើងខ្ញុំនឹងទូរស័ព្ទទៅ...!

ខ្ញុំមានចលនាខ្លាំងណាស់។ ខ្ញុំបន្តចាប់ដៃទាហាន។ រំពេចនឹកឃើញខ្ញុំសួរថា៖

- អ្នកមានចិត្តមិនល្អណាស់! អ្នកមិនដែលសុំស្រុកកំណើត និងអាសយដ្ឋានទេ!

- បាទ ខ្ញុំឈ្មោះ ង្វៀន វ៉ាន់ឃីញ មកពី ហឿងខេ។ លេខទូរសព្ទរបស់ខ្ញុំគឺ 089292… តែមិនអីទេ ខលមកខ្ញុំលើកក្រោយខ្ញុំនឹងបានលេខរបស់អ្នកភ្លាម…!

ខ្ញុំរង់ចាំយូរហើយនៅស្រុកកំណើតតែមិនបានឮពី Kinh ។ ខ្ញុំដកដង្ហើមរួចត្រៀមចេញទៅរកគាត់។ បន្ទាប់មកនៅរសៀលមួយ ពិតប្រាកដណាស់ 2 ខែបន្ទាប់ពីបានជួបទាហានវ័យក្មេងនោះ ខ្ញុំបានទទួលទូរស័ព្ទមួយថា៖

-ធ្វើតាមការសន្យារបស់ខ្ញុំ ពេលខ្ញុំទៅដល់អង្គភាពវិញភ្លាម ខ្ញុំក៏បានពិភាក្សាជាមួយសមមិត្តរបស់ខ្ញុំអំពីការស្វែងរកផ្នូររបស់ពូហ្លួង។ មានទីបញ្ចុះសពរបស់ទុក្ករបុគ្គលជាច្រើននៅក្នុងតំបន់នេះ។ ដើម្បីឱ្យប្រាកដ យើងបានឮថា នៅទីបញ្ចុះសពណាដែលមានទុក្ករបុគ្គលនៃកងទ័ពស្ម័គ្រចិត្តវៀតណាម យើងបានទៅទីនោះ ហើយស្វែងរកផ្នូរទាំងអស់ ប៉ុន្តែរកមិនឃើញ។ យើងស្មានថាពូត្រូវបានប្រមូលផ្តុំនៅទីបញ្ចុះសពអន្តរជាតិទុក្ករបុគ្គលវៀតណាម-ឡាវ (ស្រុកអាញ់សឺន ង៉ឺអាន) ដូច្នេះខ្ញុំ និងទាហាន៣នាក់បានទៅស្វែងរកគាត់។ ទីបញ្ចុះសពគឺធំល្វឹងល្វើយ មានផ្នូរនៅលើផ្នូរ។ ជិតថ្ងៃត្រង់ដែលយើងឃើញឈ្មោះពូលួងនៅលើផ្នូរលេខ៦ ជួរលេខ៥ តំបន់ E. ឈ្មោះមនុស្ស ឈ្មោះឃុំ ឈ្មោះអង្គភាព គឺដូចក្នុងក្រដាសដែលអ្នកសរសេរឲ្យខ្ញុំ! ខ្ញុំបានផ្ញើផែនទីនៃទីបញ្ចុះសពឱ្យអ្នកតាមរយៈ Messenger ដើម្បីភាពងាយស្រួលរបស់អ្នក។

ខ្ញុំបានបើកកម្មវិធី Messenger នៅខាងក្រោមផែនទីទីបញ្ចុះសព មានសារមួយពី Kinh ថា "យើងជាសមមិត្តរបស់ពូហ្លួង ជាទាហានមកពីខេត្ត Ha Tinh កុំតាមរកយើងអី គ្រាន់តែហៅយើងថា Ha Tinh ប៉ុណ្ណឹងហើយ!"

ខ្ញុំស្រឡាំងកាំង! ដូច្នេះទាហាន«បរិច្ចាគអំណោយ ហើយរំពឹងថានឹងបានអំណោយមកវិញ»។ គិតបែបនេះតែសប្បាយចិត្ត ហើយមានអារម្មណ៍ថាអាចទុកចិត្តគិញនិងទាហានបាន ខ្ញុំក៏ទូរស័ព្ទទៅសឺនភ្លាម។

ប្រជាជន Ha Tinh

ទីបញ្ចុះសពអន្តរជាតិទុក្ករបុគ្គល វៀតណាម-ឡាវ គឺជាកន្លែងសម្រាកទុក្ករបុគ្គលជិត 11,000 នាក់ មកពីខេត្ត ក្រុងចំនួន 47 នៅទូទាំងប្រទេស ដែលបានស្លាប់ក្នុងសមរភូមិក្នុងប្រទេសឡាវ រួមទាំងផ្នូរជាច្រើនដែលមិនស្គាល់ឈ្មោះ។ រូបថត៖ QĐ (កាសែតឡាវដុង)។

ប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក Son បានដឹកប្រពន្ធកូនមកផ្ទះខ្ញុំ។ តាមផែនទីរបស់ Kinh យើងដើរតាមផ្លូវហាយវេលេខ ៧ ត្រង់ទៅ Anh Son ដល់ទីបញ្ចុះសពអន្តរជាតិទុក្ករបុគ្គលវៀតណាម-ឡាវ។ ព្រះអាទិត្យពេលរសៀលមានពណ៌មាសចាំងចែងចាំងលើផ្នូររបស់ទុក្ករបុគ្គល។ កូនប្រុស និងខ្ញុំនៅស្ងៀមពេលយើងឃើញធូបស្រស់ៗ និងភួងផ្កាស៊ីមដែលរៀបចំយ៉ាងស្អាតនៅលើផ្នូរ។ កូនប្រុសបានខ្សឹបប្រាប់ថា៖ «ពួកគេជាទាហានរបស់ Ha Tinh! រួចលុតជង្គង់ឱបផ្នូរឪពុកគាត់ ហើយយំ។ ប្រពន្ធកូនក៏លុតជង្គង់ស្រក់ទឹកភ្នែក។

- ប៉ាខ្ញុំមិនអាចរកអ្នកឃើញអស់រយៈពេល 50 ឆ្នាំមកហើយ។ ទាហានមកពីខេត្ត Ha Tinh រកអ្នកអោយខ្ញុំហើយ ប៉ា!

ខែកក្កដា ឆ្នាំ 2023

លោក Nguyen Xuan Dieu

ប្រភព