សៀវភៅទេសចរណ៍វៀតណាម៖ ពិធីបុណ្យនិទាឃរដូវ

ដំណើរកម្សាន្តនៃពិធីបុណ្យនិទាឃរដូវត្រូវបានគេសន្មត់ថានឹងធ្វើឡើងកាលពីប្រាំមួយសប្តាហ៍មុន។ ស្ថានការណ៍ដ៏លំបាកមួយបានកើតឡើង អាកាសធាតុអាក្រក់ ព្រះអង្គម្ចាស់ឈឺ និងប្រពន្ធចុង មន្ត្រីលំបាក ខ្ញុំមិនដឹងថាមានហេតុផលអ្វីផ្សេងទៀតទេ ទាំងអស់ពន្យារពេលការធ្វើដំណើរ។

យើងបានធ្វើដំណើរនោះកាលពីប្រាំបីថ្ងៃមុន នៅរសៀលដ៏រុងរឿង។ មួយថ្ងៃមុន នៅតាមដងផ្លូវដែលក្បួនដង្ហែបានឆ្លងកាត់ ទង់ជាតិចម្រុះពណ៌ និងបដាបានបក់បោកតាមខ្យល់។ ប្រជាជនមកពីទីក្រុង និងភូមិជិតខាងនាំគ្នារៀបចំអាសនៈតូចៗដែលពោរពេញទៅដោយផ្លែឈើ គ្របដោយប៉ារ៉ាសុលមាស អុជធូប និងចង្កៀងដែលរៀបចំជាជួរ។

Du ký Việt Nam: Lễ Nghinh Xuân- Ảnh 1. — វិចិត្រករ រាជវាំង Hue

ពិធីបុណ្យបានចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងដំណើរទស្សនកិច្ចទៅកាន់ Apostolic Nunciature ។ ស្តេចដែលអមដំណើរដោយក្រុមឆ្មាំស្លៀកពាក់ក្រហម និងពាក់មួកលាបពណ៌ បានដើរឆ្ពោះទៅទន្លេដែលទូករបស់ព្រះរាជាកំពុងរង់ចាំ។ នៅទីនោះ បុរសជើងទទេបានតម្រង់ជួរឱ្យបានស្អាតតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន ខ្លះលំពែងដ៏ប្រណិត ខ្លះទៀតកាន់កាំភ្លើង។ សរុបមកពិតជាឧឡារិកណាស់។ ពន្លឺថ្ងៃធ្វើឱ្យសម្លៀកបំពាក់ចាស់មើលទៅថ្មី មនុស្សម្នាសរសើរកុកងឺក្នុងសម្លៀកបំពាក់សូត្រដ៏ស្រស់ស្អាត នៅក្បែរនោះមានមនុស្សកាន់ឆ័ត្រ បំពង់ និងថាស។

ទូកដ៏វែងមួយដែលមានអ្នកយាមប្រមាណ៤០នាក់ បានទាញទូករបស់ព្រះបរមរតនកោដ្ឋ។ នៅក្បាលទូក មេបញ្ជាការបានកាន់ឧបករណ៍បំពងសំឡេង ហើយចេញបញ្ជា។ គាត់បានដើរទៅក្រោយដោយកាយវិការដោយដៃ និងជើងរបស់គាត់ ហាក់ដូចជារំជួលចិត្តយ៉ាងខ្លាំងអំពីទំនួលខុសត្រូវរបស់គាត់ ហាក់ដូចជាគាត់កំពុងកាច់ចង្កូតទូកល្បាតក្នុងគ្រោះថ្នាក់។ ដើម្បីនៅខាងសុវត្ថិភាព អ្នកបម្រើដែលលះបង់ ហើយលើសពីនេះទៀត អ្នកហែលទឹកដ៏ល្អម្នាក់បានហែលនៅក្បែរទូក ដើម្បីសង្គ្រោះម្ចាស់ក្នុងករណីលិចកប៉ាល់។

ការឆ្លងកាត់ទន្លេចំណាយពេលដប់នាទី។ ពីផែទៅកាន់អាបស្តូលិក ណុនស៊ីធេត ទាហានម៉ារីនឈរជាឆ្មាំកិត្តិយស។ ចម្ងាយអតិបរមាគឺ 100 ម៉ែត្រ។ ស្តេចថាញ់ថៃ គង់ក្នុងក្រឡោតពេញផ្លូវ រូបរាងអស្ចារ្យ ក្រសែភ្នែកផ្តោតអារម្មណ៍ ដៃកាន់ដៃដូចរូបព្រះពុទ្ធ។ ចូលដល់រានហាល ស្តេចឡើងយឺតៗយ៉ាងឧឡារិក រួចដើរកាត់សាលធំ និងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវដំបូង។

អាហារសម្រន់រួចរាល់។ នៅតុរបស់ស្តេចមានតែបេសកជនជាមេទ័ព និងអ្នកមានឋានៈខ្ពស់បំផុតក្នុងតុលាការបន្ទាប់ពីស្តេច - ទុយ លីវឿង ជាកូនស្តេច មិញ ម៉ាង។ ក្នុងវ័យចំណាស់អាយុជាង ៨០ឆ្នាំ គាត់នៅតែឱនក្បាលពេលឃើញស្តេច។ វាជារឿងចម្លែកដែលឃើញបុរសចំណាស់នេះលុតជង្គង់នៅចំពោះមុខស្តេចវ័យក្មេង - ដែលបានទទួលការថ្វាយបង្គំដោយស្ងប់ស្ងាត់ ទឹកមុខក្រអឺតក្រទម ស្ថិតក្នុងអាវវែងពណ៌មាសដ៏វែងស្រោបដោយគ្រឿងអលង្ការ ចាំងដូចវត្ថុគោរពបូជា។

ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅពេលដែលគាត់អង្គុយនៅតុ ហើយចាក់ស្រាសំប៉ាញ ស្តេច Thanh Thai បានបង្ហាញនូវចរិតពិតរបស់គាត់។ រូបចម្លាក់នេះត្រូវបានជំនួសដោយក្មេងប្រុសតូចដ៏គួរឱ្យស្រលាញ់ម្នាក់ សម្លឹងមើលពីវត្ថុមួយទៅវត្ថុមួយដោយចង់ដឹងចង់ឃើញ ហើយលោតចុះឡើងដូចសត្វចាបថ្ពាល់។ តាមបង្អួចធំ ព្រះរាជាបានផ្អាកដើម្បីសង្កេតមើលក្រុមភ្ញៀវដែលប្រមូលផ្តុំគ្នានៅបន្ទប់បន្ទាប់ ជុំវិញតុជប់លៀងដែលរៀបចំយ៉ាងប្រណីត៖ មានមន្ត្រី និងមន្ត្រីរាជការប្រមាណ ៣០ នាក់ ប៉ុន្តែគ្មានស្ត្រី។ ស្ត្រីមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យចូលរួមការប្រជុំបែបនេះទេ។

ការសន្ទនាត្រូវបានកំណត់ចំពោះការនិយាយតូច។ ម្យ៉ាងទៀត ស្តេចក៏ចេះតែនិយាយតិចៗដែរ; ពាក្យជំរាបសួរទៅកាន់អតីតអភិបាលខេត្ត ពាក្យពីរបីនៃការស្វាគមន៍ចំពោះអគ្គទេសាភិបាលថ្មី សំណួរមួយចំនួនអំពីព័ត៌មានលម្អិតនៃផ្ទៃខាងក្នុង អំពីគំនូរ អំពីវាំងនន នោះជាអ្វីទាំងអស់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ វាច្បាស់ណាស់ថា ស្តេចមានស្មារតីល្អ ហើយបានព្យាយាមពន្យារពេលទស្សនកិច្ចរបស់ទ្រង់។ ប្អូនប្រុសទាំងពីររបស់ស្តេច Thanh Thai កូនពីរនាក់ដែលមានអាយុចន្លោះពី 8 ទៅ 10 ឆ្នាំក៏កំពុងមានភាពសប្បាយរីករាយផងដែរ។ ស្លៀកពាក់ពណ៌បៃតង ពួកគេឈរនៅពីក្រោយកៅអីរបស់ស្ដេច ស៊ីនំអាល់ម៉ុន ហើយនិយាយ។

មួយម៉ោងក្រោយមក ស្ដេចក៏ថយចេញឆ្លងទន្លេម្ដងទៀត ហើយបន្តដំណើរទៅក្រុង។ រហូតដល់ល្ងាច ក្បួនដង្ហែដ៏វែងបានដង្ហែនៅច្រាំងទន្លេ Dong Ba។ ប្រជាជនត្រូវលាក់ខ្លួនក្នុងផ្ទះដើម្បីបង្ហាញការគោរព៖ ការមើលស្ដេចដើរកាត់ហើយសម្លឹងមើលព្រះអង្គចាត់ទុកថាជាការប្រមាថ។ នៅពីមុខអាសនៈតូចមួយមានអុជធូបដែលមានផ្សែងហុយ មានតែមនុស្សចាស់ពីរបីនាក់ប៉ុណ្ណោះដែលកំពុងលុតជង្គង់។ អ្នកដែលឆ្លងកាត់ការលំបាកក្នុងជីវិតអស់រយៈពេលជាយូរ ទទួលបានឯកសិទ្ធិមួយចំនួន។

នៅពេលខ្ញុំសញ្ជឹងគិតអំពីទស្សនីយភាពសាសនានេះ នៅពេលដែលខ្ញុំឃើញក្បាលសកំពុងក្រាបនៅមុខរូបព្រះដ៏មានព្រះជន្ម ដែលការធ្វើដំណើរនាំសំណាងដល់ទីក្រុង ធ្វើផ្ការីក ផ្លែឈើទុំ ធ្វើឱ្យអ្នកជំងឺមានសុខភាពល្អ និងផ្តល់ក្តីសង្ឃឹមដល់អ្នកក្រីក្រ ខ្ញុំយល់ថាការប្រកាន់ខ្ជាប់នូវទំនៀមទំលាប់ប្រពៃណី និងពិធីសាសនាមានឫសគល់យ៉ាងជ្រាលជ្រៅនៅក្នុងព្រលឹងនៃជាតិនេះ ហើយអ្នកដែលគិតថាពួកគេមិនអាចលុបចោលបានគ្រប់ពេលវេលា។

លុះពេលព្រះអាទិត្យលិច ទើបដង្ហែត្រឡប់មកទីក្រុងវិញយឺតៗ។ អ្នកអមដំណើរចុងក្រោយបានបាត់ខ្លួនតាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ ហើយយើងនៅតែអាចទស្សន៍ទាយផ្លូវដែលក្បួនដង្ហែបានដើរដោយធូលីដីដែលឡើងនៅក្រោមជើងរបស់ពួកគេ ដោយម្សៅពណ៌លឿងដែលព្យួរនៅលើអាកាស។ (ត្រូវបន្ត)

(Nguyen Quang Dieu ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ជុំវិញអាស៊ី៖ កូសាំងស៊ីន វៀតណាមកណ្តាល និងវៀតណាមខាងជើង បកប្រែដោយ Hoang Thi Hang និង Bui Thi He, AlphaBooks - National Archives Center I និង Dan Tri Publishing House បោះពុម្ពក្នុងខែកក្កដា ឆ្នាំ 2024)

ប្រភព៖ https://thanhnien.vn/du-ky-viet-nam-le-nghinh-xuan-185241211224355723.htm