ใจกลางเมืองช่วงเดือนธันวาคม ผู้คนและยานพาหนะจะพลุกพล่านบนท้องถนน พวกเขาจับจ่ายซื้อของและใช้เวลาทุกชั่วโมงเตรียมตัวสำหรับเทศกาลเต๊ตสามวัน ทุกคนต้องการซื้ออาหารจำนวนมากเพื่อกักตุนโดยเฉพาะหมูจากชนบทเพื่อนำเข้ามาในเมือง

ท่ามกลางความเร่งรีบวุ่นวายนั้น ฉันคิดถึงแม่และหมู่บ้านที่ยากจนในช่วงก่อนเทศกาลเต๊ต โดยเฉพาะอย่างยิ่งอย่าลืมนำชิ้นหมูเค็มห่อใบหมากแขวนไว้บนเตาไฟเพื่อให้คนทั้งครอบครัวได้ทานในช่วงเทศกาลเต๊ต

หากมาในช่วงเทศกาลเต๊ดโดยไม่มีเนื้อหอมๆ ห่อด้วยใบหมากบนเตาเพื่อกินไปเรื่อยๆ จนถึงวันเพ็ญในเดือนมกราคม เทศกาลเต๊ดในวัยเด็กของเราก็คงจะไร้รสชาติไป

ในความทรงจำในวัยเด็กอันยังไม่โตของฉัน แม่ของฉันได้เตรียมตัวสำหรับเทศกาลตรุษจีนมาตั้งแต่กลางเดือนจันทรคติที่สิบ ตามกำหนด หลังจากวันพิธีทำความสะอาดหลุมศพในบ้านเกิดของฉัน ครอบครัวในละแวกบ้านของฉันจะรวมเงินกันเพื่อวางมัดจำหมูจากครอบครัวอื่นในละแวกนั้น

หมูจะถูกเลี้ยงด้วยใบมันเทศที่ปรุงด้วยรำข้าวและต้นกล้วย ทำให้เนื้อหมูมีกลิ่นหอมมาก โดยปกติคนสี่คนจะแบ่งหมูหนึ่งตัว โดยแต่ละครอบครัวจะได้ขาหนึ่งข้าง ครอบครัวที่รวยและมีประชากรมากกว่าก็แบ่งต้นขากัน

แต่ละส่วนมีทั้งกระดูกและเนื้อและขาหมู กระดูกและเท้าหมู ในวันหยุดตรุษจีน แม่ของฉันมักจะทำซุปกล้วยเขียวกิน ซุปกล้วยแท้ๆ ของกวางนามชนิดนี้ไม่เป็นที่รู้จักหรือรับประทานกันทั่วไป

หลังจากแบ่งเนื้อกันแล้ว ชาวบ้านทั้งหมู่บ้านก็นั่งล้อมถาดกลมกันอย่างขะมักเขม้นในการต้มโจ๊กด้วยเครื่องในจากเตาอิฐชั่วคราว

หม้อข้าวต้มกำลังเดือดพล่านอยู่ข้างไฟที่ทำจากท่อนไม้ขนาดใหญ่และถ่านสีแดงที่ลุกโชน แม่ของเธอทำให้คนทั้งละแวกนั้นได้ร่วมรับประทานอาหารอย่างมีความสุขและอบอุ่น

ส่วนหมูคุณแม่ก็เอากลับบ้านแล้วหั่นเป็นชิ้นๆ ขนาดประมาณฝ่ามือหรือขนาดเท่านิ้วผู้ใหญ่สองนิ้ว เธอเอามันไปหมักกับเครื่องเทศแล้วใส่ลงไปในใบหมาก มัดไว้แล้วแขวนไว้บนตะแกรง รสชาติของเทศกาลตรุษจีนจึงเต็มครัวของครอบครัวฉันในวันก่อนเทศกาลตรุษจีน

ชีวิตข้าพเจ้าผ่านมากี่ฤดูแล้ว แต่รสชาติหมูต้มจากกาบหมากยังคงติดตรึงอยู่ในใจ ทุกมื้ออาหารแม่ของฉันจะเปิดมัดเนื้อ หยิบมาหนึ่งหรือสองชิ้น ล้าง ปรุงรส จากนั้นใส่ลงในหม้อต้ม

เพียงใส่เนื้อลงในหม้อน้ำเดือด ฉันสามารถได้กลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วห้องครัว ฉันยังจำได้อย่างชัดเจนถึงสีชมพูของเนื้อที่ได้จากกาบหมาก และหลังจากต้มแล้วก็ยังคงสีชมพูอ่อนพิเศษอยู่

เนื้อที่หั่นเป็นแผ่นบาง ๆ บนจานดูราวกับว่ายังมีชีวิตอยู่ โดยมีสีสันอันเป็นเอกลักษณ์ที่ไม่สามารถบรรยายได้ กลิ่นหอมนั้นดูเหมือนจะเข้มข้นอยู่ในเนื้อห่อใบหมากของแม่ในวันนั้น มันไม่มีวันลืมเลย

เราเติบโตขึ้นออกจากหมู่บ้านสู่เมืองและออกสู่โลกภายนอก แต่ละคนก็ไปคนละทางกัน สำหรับฉันยังคงมีภาพต่างๆ มากมายในความทรงจำวัยเด็ก แต่ภาพของแม่ที่กำลังนั่งหมักเนื้อสัตว์อย่างขยันขันแข็งและห่อเนื้อแต่ละชิ้นอย่างระมัดระวังเพื่อที่เราจะได้มีอาหารมื้ออร่อยที่หมักด้วยกลิ่นอายของบ้านเป็นความทรงจำที่ลึกซึ้งที่สุดช่วงหนึ่งในวัยเด็กของฉัน

ฉันคิดถึงแม่และอยากทานอาหารจานเนื้อห่อใบหมากซึ่งเป็นอาหารอันโอชะแต่แสนอร่อยของครอบครัวฉันในช่วงสามวันเทศกาลเต๊ต รสชาติที่เรียบง่าย เป็นธรรมชาติ และมีเอกลักษณ์ของอาหารจานนี้ยังคงไว้ซึ่งเอกลักษณ์และภาพลักษณ์แบบบ้านๆ ของชาวบ้านเกิดของฉันที่เมืองกวางมาตั้งแต่สมัยโบราณ...