ด้านล่างนี้เป็นการแบ่งปันของนาย Quang Nguyen ซึ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการสอนการออกเสียงภาษาอังกฤษ:

ผักชีเวียดนามก็คือผักชีเวียดนาม, จูจูบอินเดียก็คือจูจูบอินเดีย, แตงไทยก็คือแตงไทยก็คือแตงไทย และผักโขมน้ำก็คือผักโขมเวียดนาม

เป็นคำศัพท์ที่คนเวียดนามคุ้นเคยเป็นอย่างดี แต่คนต่างชาติแทบจะไม่รู้จักเลย แล้วคุณจำเป็นต้องจำคำศัพท์เหล่านี้เมื่อเรียนภาษาอังกฤษหรือไม่? คำตอบในกรณีส่วนใหญ่คือไม่

ภาษาเป็นเครื่องมือในการสื่อสารและถ่ายทอดความคิด เมื่อพูดถึงชาวตะวันตกมักจะไม่รู้จักผัก หัวมัน และผลไม้ประจำถิ่นของเขตร้อนเลย

พวกเขาไม่กินบาลุต ดังนั้นจึงไม่รู้ว่า "rau ram" ในภาษาอังกฤษคืออะไร

ดังนั้น แทนที่จะ "ยัดเยียด" ชื่อใหม่ทั้งหมด ลองเรียกอย่างอื่นแทน เช่น "ตกลง ฉันจะแสดงวิธีกินบาลุตให้คุณดู นี่คือสมุนไพรที่เรากินกับบาลุต เราเรียกมันว่า rau răm ตอนนี้พูดตามฉัน rau răm" (โอเค ​​ฉันจะแสดงให้คุณดูวิธีการกินบาลุต นี่คือผักที่คนกินกับบาลุต เรียกว่า 'rau ram' ตอนนี้พูดตามฉัน 'rau ram')

ฉันคิดว่าสิ่งนี้จะมีประโยชน์และน่าสนใจสำหรับพวกเขามากกว่าการจดจำชื่อยาวๆ ว่าผักชีเวียดนาม

ในทำนองเดียวกัน "ผักบุ้งทะเล" เป็นที่นิยมในสหรัฐอเมริกาในชื่อ "ผักบุ้งทะเล" หรือ "ผักบุ้งจีน"

ถ้าไปตลาดเอเชียต่างประเทศก็ถามไปว่า “มีผักบุ้งมั้ย?” ในตลาดเวียดนาม คุณเพียงแค่ต้องพูดว่า "ที่นี่คุณขาย ผักบุ้ง หรือเปล่า?"

เพื่อนของฉันคนหนึ่งในแคนาดาบอกว่าที่ที่เขาอาศัยอยู่นั้น “ผลจระเข้” เรียกว่า “ผลจระเข้” หลายๆ คนคิดว่า "dracontomelon" เป็นชื่อที่ถูกต้องมากกว่า แต่ทั้งชาวเวียดนามและชาวแคนาดากลับไม่คุ้นเคยกับชื่อนี้

สรุปแล้วภาษามีไว้ใช้ หากคำศัพท์ใหม่นี้คุ้นเคยกับทั้งคุณและผู้ฟัง เช่น "cabbage" ก็คือ "cabbage" และคุณจำเป็นต้องใช้คำนี้ ก็จงเรียนรู้คำนี้ สำหรับคำศัพท์ที่อ้างถึงวัตถุและอาหาร "พิเศษ" บางอย่างที่คุ้นเคยเฉพาะคนเวียดนามเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องเรียนรู้ชื่อทางวิทยาศาสตร์ แต่สามารถยืดหยุ่นในการใช้ได้

กวาง เหงียน ( Moon ESL )