ฤดูร้อนยังคงอยู่…

ฝนฤดูร้อน

ด้ายฝนมาเยือนฉันครั้งหนึ่ง
ไม่ใช่บนไหล่
ฝนแห่งคำที่กล้าหาญ
เอียงความจำไปด้านหนึ่ง

หยดน้ำฝนบนเท้า
เกลียดการไม่ทักทายแม้แต่รองเท้าไม้
บ่ายดูฝนเงียบๆ
คำทักทายอยู่ที่ไหน

หยดน้ำฝนที่ตบหลัง
เมื่อวานพลาดแสงแดดไปนิดเดียว
ซ่อนตัวอยู่ในถ้วยกาแฟดำ
มีคนดื่มมันโดยไม่ได้ตั้งใจ

ด้ายฝนบอกฉัน
ต้นราชพฤกษ์ได้ออกจากถิ่นเดิมแล้ว
ปีกจักจั่นเปียกวิ่งไปมา
กำลังมองหาที่พักแต่หาไม่พบ

ด้ายฝนเส้นบาง ด้ายฝนเส้นหนา
สายฝนจากวันนั้นและวันนี้หายไปไหน?

เอ็นโก ดินห์ ไฮ

การกลับมา

ฉันกลับมาด้วยเท้าของฉันบนดินสีน้ำตาล
ท้องฟ้านำเมฆลงมาทำให้ทุ่งนามืดลง
ตาคว่ำลง
ได้ยินเสียงฟางก็ทำให้เท้าเจ็บ...

ปีแห่งการสัมผัสความสุข
เยือนบ้านเกิด เดินเล่นตามตรอกซอกซอยเก่าๆ
แม่น้ำเก่ามีระลอกคลื่นเล็กน้อย
รักเสียงนกหัวโตร้องเรียกฝูงของมันในแสงแดดตอนเที่ยงวัน

เฮ้ เท้าน้อยๆ ที่ไร้เดียงสา
วันเก่าๆ ที่เต็มไปด้วยโคลน
น้ำมะพร้าวจิบเดียวริมฝีปากนุ่ม
แผ่นดินอันแสนหวานทุกผืนมีคำของบ้านเกิด

ขอบคุณสำหรับวันเก่าๆ
เท้าเดินอยู่บนถนนดินสีน้ำตาลตลอดไป

เตาทันทรุค