រឿងព្រេង​នៃ​ការ​ថ្វាយបង្គំ​ស្ដេច Hung ប្រាប់​ថា កាលពី​អតីតកាល មនុស្ស​មិន​ចេះ​ភ្ជួរ និង​ដាំ​ស្រូវ​ទេ គឺ​រស់នៅ​តែ​លើ​គល់​ឈើ បន្លែ​ព្រៃ និង​សាច់សត្វ​ព្រៃ​ប៉ុណ្ណោះ ។ ដោយឃើញថាដីមាត់ទន្លេបន្ទាប់ពីទឹកជំនន់ម្តងៗ ដីនោះពោរពេញដោយដីល្បាប់ ធ្វើឱ្យមានជីជាតិកាន់តែច្រើន ពួកគាត់បានហៅប្រជាពលរដ្ឋមករកវិធីសង់ច្រាំងដើម្បីទប់ទឹក។

ថ្ងៃមួយ បុត្រីរបស់ស្តេច Hung បានដើរតាមប្រជាជនទៅនេសាទនៅមាត់ទន្លេ ហើយបានឃើញហ្វូងសត្វស្លាបហើរជុំវិញឆ្នេរ។ រំពេចនោះ បក្សីមួយបានទម្លាក់ផ្កាស្រូវលើសក់របស់ Mi Nuong ។ នាងបានយកអង្ករទៅឱ្យឪពុករបស់នាង។ ស្ដេច Hung គិត​ថា​ជា​ប្រផ្នូល​ល្អ ហើយ​ប្រាប់​ Mi Nuong ឲ្យ​ទៅ​ស្រែ​ច្រូត​ស្រូវ​យក​មក​វិញ។

នៅ​រដូវ​ផ្ការីក ស្តេច​ហុង និង​ប្រជាជន​របស់​ទ្រង់​បាន​នាំ​គ្រាប់ពូជ​ទៅ​ស្រែ។ ស្ដេច​យាង​ចុះ​ទៅ​ឆ្នេរ ហើយ​ប្រើ​ឈើ​មុត​ស្រួច​ចាក់​រន្ធ​ដើម្បី​ដាំ​គ្រាប់ពូជ។ ពេល​សំណាប​ស្រូវ​ដុះ​ឡើង ប្រជាជន​មិន​ចេះ​ដាំ​ដូច​ម្តេច ទើប​ស្តេច​ហុង​ទាញ​សំណាប​ឡើង​មក​ស្រែ ហើយ​ចុះ​ទៅ​ដាំ​ឲ្យ​ប្រជាពលរដ្ឋ​មើល។ មឿង និង​ប្រជាជន​ឃើញ​ដូច្នេះ​ក៏​ធ្វើ​តាម។

ជំនាន់ក្រោយៗមក ប្រជាជនចងចាំនូវគុណបំណាច់របស់ស្តេច Hung និងគោរពព្រះអង្គជាបុព្វបុរសនៃកសិកម្ម ហើយបានសាងសង់អាសនៈ Tich Dien បែរមុខទៅទិសនិរតី លើព្រំប្រទល់ដែលស្តេច Hung គង់នៅពេលបង្រៀនប្រជាជនឱ្យដាំស្រូវ។ ដាក់​ឃ្លាំង​ស្បៀង​នៅ​លើ​ភ្នំ​ស្រូវ ដាក់​ចំបើង​លើ​ភ្នំ​ចំបើង​ដាក់​ឈ្មោះ​ថា ផ្សារ​លូ។

ពិធីបុណ្យ Hung King បង្រៀនមនុស្សឱ្យដាំស្រូវឆ្នាំ 2024 ត្រូវបានប្រារព្ធឡើងនៅដើមនិទាឃរដូវនៃឆ្នាំ Giap Thin ជាមួយនឹងលំហលាតសន្ធឹងតាមបណ្តោយទឹកដីនៃប្រភពដើម។ បង្កើតភាពលេចធ្លោខាងវិញ្ញាណ និងវប្បធម៌សម្រាប់ទីក្រុងពិធីបុណ្យត្រឡប់ទៅកាន់ឫសគល់របស់ប្រទេសជាតិ។

នេះក៏ជាមូលដ្ឋានសម្រាប់ខេត្ត Phu Tho កសាងឯកសារបេតិកភណ្ឌ ដើម្បីដាក់ជូនក្រសួងវប្បធម៌ កីឡា និងទេសចរណ៍ ដើម្បីអនុម័តពិធីបុណ្យ “ស្ដេច Hung បង្រៀនមនុស្សធ្វើស្រែ” ជាបេតិកភណ្ឌវប្បធម៌អរូបីរបស់ជាតិ រួមចំណែករៀបចំផែនការ រមណីយដ្ឋានសារីរិកធាតុ ឲ្យក្លាយជាតំបន់ទេសចរណ៍ដ៏ទាក់ទាញ បម្រើប្រជាពលរដ្ឋ និងភ្ញៀវទេសចរណ៍មកពីគ្រប់ទិសទី។