ពណ៌​ប្រផេះ និង​ខ្មៅ​នៃ​ថ្ម​នៅ​ស្ងៀម​ពាសពេញ​ផ្ទៃមេឃ និង​ផែនដី។ ភ្នំថ្មដ៏ធំ ព្រៃថ្ម និងធនធានទឹកដ៏កម្រ នៅតែលេចចេញជាកម្រាលព្រំពណ៌បៃតងខ្មៅនៃវាលពោត និងពណ៌បៃតងដ៏រឹងមាំនៃដើមតែបុរាណ។ តើ​ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ក្លិន​ក្រអូប និង​ពណ៌​ពិសេស​របស់​តែ​សួត​ភិន តែង​បញ្ចេញ​ក្លិន​អាថ៌​កំបាំង? រីករាយសូម្បីតែម្តង កុំភ្លេចវា!

ដើមតែ spindly មានឫសរឹងមាំដែលជ្រាបចូលទៅក្នុងស្រទាប់ថ្មជាច្រើនដើម្បីស្រូបយកសារធាតុរ៉ែដើម្បីចិញ្ចឹមស្រទាប់ស្លឹកតូចៗប៉ុន្តែរឹងមាំនិងក្រាស់។ ឈរនៅក្រោមដើមតែចាស់ អ្នកនៅតែអាចមើលឃើញមេឃ ពេលខ្លះពណ៌ខៀវស្រងាត់ ពេលខ្លះពណ៌ប្រផេះត្រជាក់។ ហើយ​ព្រះអាទិត្យ​បាន​ដើរ​កាត់​ភ្នំ​ព្យួរ​យ៉ាង​ខ្ជិល​ច្រអូស​លើ​ដើម​ឈើ ត្រង​តាម​ស្លឹក​នីមួយៗ។ នៅពេលយប់ទឹកសន្សើមនិងត្រជាក់ពីថ្មគ្របដណ្តប់ដើមតែ។ រាប់រយឆ្នាំមកនេះ លឹង ភិន តែនៅតែស្មោះស្ម័គ្រ ចែករំលែកភាពរីករាយ និងទុក្ខព្រួយជាមួយភ្នំថ្ម។

ជនជាតិ H'Mong នៅ Lung Phin បានរស់នៅជាមួយដើមតែជាច្រើនជំនាន់ ដោយបង្កើតវិធីធ្វើតែរៀងៗខ្លួន។ ពួកគេមិនដែលរើសគ្រាប់តែដូចតំបន់តែផ្សេងទៀតទេ។ ត្រូវ​រង់ចាំ​រហូត​ដល់​ពន្លក​ដុះ​ចេញ​ជា​ស្លឹក​ខ្ចី មុន​នឹង​ប្រមូល​ផល​ថ្នមៗ។ ភ្លើង​សម្រាប់​អាំង​តែ​គឺ​ដើម​ពោត​ដែល​បាន​ឆ្លង​ផុត​រដូវ​ច្រូតកាត់​ហើយ។ ឥន្ធនៈនេះបង្កើតជាអណ្តាតភ្លើងដែលនៅពេលដែលវាឆេះមើលទៅដូចជាផ្កាយភ្លឺ នៅពេលដែលវារលត់ វាបន្សល់ទុកតែភាពកក់ក្តៅគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីស្ងួតស្លឹកតែរហូតដល់មានក្លិនក្រអូប ភ្លឺចែងចាំងជាមួយនឹងពណ៌មាសដែលរលាយចេញពីសារធាតុរ៉ែ។ ពិសេសណាស់!

ព្រឹកព្រលឹម ក្បែរឆ្នាំងតែ លង្កាភិន ជាមួយនឹងភាពផ្អែមល្ហែម ស្តាប់ក្លិនទឹកតែជ្រលក់ក្នុងអនុស្សាវរីយ៍ឆ្ងាយៗ បន្លឺឡើងពីព្រៃថ្មបុរាណ ខ្ញុំបានសញ្ជឹងគិតរឿងជាច្រើន។ នៅ​ស្រុក​យួន​យើង​គ្មាន​ដើម​តែ​ណា​ដែល​មាន​ជីវិត​អស្ចារ្យ​និង​រឹងមាំ​ដូច​តែ​ឡាំង​ភិន​ទេ!

(ចូលរូមការប្រលង “ចំណាប់អារម្មណ៍កាហ្វេ និងតែវៀតណាម” ក្រោមកម្មវិធី “លើកតម្កើងកាហ្វេ និងតែវៀតណាម” លើកទី២ ឆ្នាំ២០២៤ រៀបចំដោយកាសែត ង្វៀន ឡាវដុង)។