Eva Gevorgyan - អ្នកលេងព្យ៉ាណូដ៏ល្បីល្បាញបំផុតម្នាក់របស់ពិភពលោកបាននិយាយថានាងរំភើបយ៉ាងខ្លាំងចំពោះការសម្តែងរបស់នាងជាមួយនឹងវង់ភ្លេងជាតិរុស្ស៊ីនៅឯមហោស្រព Ho Guom នៅថ្ងៃទី 12 ខែតុលា។
- តើហេតុផលអ្វីខ្លះដែលអ្នកសម្រេចចិត្តទទួលយកការអញ្ជើញជាមួយអ្នកដឹកនាំ Cesar Alvarez និងក្រុមតន្រ្តី Symphony Orchestra ជាតិរុស្ស៊ី ដើម្បីចូលរួមការប្រគុំតន្ត្រី Vietnam Airlines Classic - Hanoi Concert 2024 នៅទីក្រុងហាណូយខែតុលានេះ?
ខ្ញុំរីករាយណាស់ដែលបានទទួលការអញ្ជើញទៅសម្តែងនៅទីក្រុងហាណូយជាមួយ Maestro Cesar Alvarez ។ ពួកយើងស្គាល់គ្នាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ហើយរាល់ពេលដែលខ្ញុំឡើងឆាកជាមួយគាត់ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍រំភើបខ្លាំងណាស់។ ក្នុងពេលសម្តែងនេះ ខ្ញុំក៏មានកិត្តិយសក្នុងការលេងជាមួយនឹងវង់ភ្លេងជាតិរុស្ស៊ី ដែលជាវង់ភ្លេងដ៏ល្អបំផុតមួយក្នុងពិភពលោក។ នេះក៏ជាលើកទីមួយដែរដែលខ្ញុំបានទៅវៀតណាម ដូច្នេះខ្ញុំកាន់តែរំភើប។
មុនពេលទទួលយកចូលរួមជាមួយក្រុមហ៊ុន Vietnam Airlines Classic ខ្ញុំបានឮច្រើនអំពីគម្រោងដ៏អស្ចារ្យនេះ។ ដោយមានការចូលរួមពីឈ្មោះដូចជា London Symphony Orchestra, Sir Simon Rattle, Elim Chan... កម្មវិធីនេះពិតជាគួរអោយកត់សម្គាល់ និងមានកម្រិតអន្តរជាតិ។ រាល់ការបង្ហាញនៅក្នុងស៊េរីនេះគឺគួរឱ្យរំភើប និងវីរភាព។
- អ្នកបានសម្តែងនៅកន្លែងជាច្រើនជុំវិញពិភពលោក ប៉ុន្តែនេះជាលើកទីមួយរបស់អ្នកនៅវៀតណាម តើវាមានន័យយ៉ាងណាចំពោះអ្នក?
ខ្ញុំតែងតែស្រមៃចង់ទៅវៀតណាម។ ខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងចំពោះវប្បធម៌វៀតណាម ហើយតែងតែសង្ឃឹមថានឹងមានពេលទៅទស្សនាទឹកដីជាច្រើន និងសាកល្បងមុខម្ហូបក្នុងស្រុកទាំងអស់។ ខ្ញុំតែងតែចង់ជ្រមុជនៅក្នុងបរិយាកាសដ៏រស់រវើក ដើម្បីស្វែងយល់ពីរបៀបដែលទស្សនិកជននឹងឆ្លើយតបចំពោះតន្ត្រីរបស់ខ្ញុំ។
នៅក្នុងការប្រគុំតន្ត្រីនៅប្រទេសវៀតណាម ខ្ញុំនឹងសំដែង Piano Concerto របស់ Grieg ក្នុងរឿង A minor ។ ខ្ញុំបានលេង Concerto នេះអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ ហើយរាល់ពេលដែលខ្ញុំរកឃើញអ្វីដែលថ្មីនៅក្នុងតន្ត្រី។ នេះជាការប្រគុំតន្ត្រីព្យាណូដ៏ស្រស់បំផុតមួយនៃមនោសញ្ចេតនា ហើយខ្ញុំទន្ទឹងរង់ចាំការសម្តែងវានៅចំពោះមុខទស្សនិកជនវៀតណាម។
ការសម្តែងនេះមានអត្ថន័យពិសេសសម្រាប់ខ្ញុំ ព្រោះវាមិនត្រឹមតែតំណាងឱ្យការរីកចម្រើនរបស់ខ្ញុំក្នុងនាមជាអ្នកសិល្បៈប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែវាក៏ជាបំណងប្រាថ្នារបស់ខ្ញុំក្នុងការបិទគម្លាតវប្បធម៌តាមរយៈតន្ត្រីផងដែរ។ ខ្ញុំតែងតែជឿថាតន្ត្រីមានទំនាក់ទំនងដ៏មានឥទ្ធិពល ហើយខ្ញុំរំភើបក្នុងការចែករំលែកដំណើរនេះជាមួយទស្សនិកជនវៀតណាម។
- នៅអាយុត្រឹមតែ 20 ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ អ្នកបានឈ្នះពានរង្វាន់ដ៏មានកិត្យានុភាពជាច្រើន និងជាអ្នកលេងព្យ៉ាណូឈានមុខគេរបស់ពិភពលោក។ តើអ្នកគិតថាអ្វីដែលធ្វើឱ្យអ្នកខុសពីសិល្បករដទៃ?
នេះជាសំណួរពិបាកណាស់ ប៉ុន្តែខ្ញុំនឹងព្យាយាមឆ្លើយវា។ ខ្ញុំតែងតែចូលទៅក្នុងតន្ត្រីដែលខ្ញុំសម្តែង។ វាដូចជាការធ្វើដំណើរមួយ ហើយនៅពេលដែលវាចប់ វាធ្វើឱ្យខ្ញុំឆ្លុះបញ្ចាំងពីអារម្មណ៍ និងរឿងរ៉ាវដែលខ្ញុំទើបតែចែករំលែក។
- អ្នកដឹកនាំរឿង Cesar Alvarez ធ្លាប់បាននិយាយថា នាងមិនត្រឹមតែមានសមត្ថភាពយល់ពីការងារ និងវិធីនៃការបញ្ជូនវាប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងនាំមកនូវភាពរឹងមាំថ្មីដល់យុវជនជំនាន់ក្រោយក្នុងការសម្តែងរបស់នាងផងដែរ។ តើប្រិយមិត្តយល់យ៉ាងណាដែរ ចំពោះការបញ្ចេញមតិនោះ?
ខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះ Maestro Cesar Alvarez សម្រាប់ការសរសើរនោះ។ នៅពេលដែលខ្ញុំស្តាប់ការបកស្រាយរបស់អ្នកលេងព្យ៉ាណូដ៏អស្ចារ្យរបស់ពិភពលោក ខ្ញុំមិនដែលព្យាយាមចម្លងទេ គឺគ្រាន់តែស្វែងរកវិធីលេងរបស់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ។ ខ្ញុំតែងតែព្យាយាមបកស្រាយស្ទីលរបស់អ្នកនិពន្ធ ខណៈពេលដែលបង្កើតអ្វីដែលថ្មី និងដើម។ សម្រាប់ខ្ញុំ ការធ្វើកូដកម្មតុល្យភាពនេះគឺពិបាកបំផុត។
- តើផ្លូវរបស់អ្នកទៅព្យាណូចាប់ផ្តើមនៅពេលណា? សម្រាប់អ្នក តើអ្វីទៅជាចំណុចសំខាន់បំផុតក្នុងអាជីពរបស់អ្នក?
តាំងពីខ្ញុំនៅក្មេង ខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំនឹងក្លាយជាតន្ត្រីករ។ ម្តាយរបស់ខ្ញុំបានសិក្សាវីអូឡានៅមជ្ឈមណ្ឌលអភិរក្សមូស្គូ ហើយផ្ទះរបស់យើងតែងតែពោរពេញទៅដោយតន្ត្រី។ ពេលខ្ញុំអាយុ៣ឆ្នាំ ខ្ញុំបានសុំម្តាយខ្ញុំរកវីយូឡុង ប៉ុន្តែដោយសារខ្ញុំមិនចូលចិត្តសំឡេង ខ្ញុំក៏ដកវាចេញភ្លាមៗ។ ហើយបន្ទាប់មកម្តាយរបស់ខ្ញុំបាននិយាយមកខ្ញុំថា "ឥឡូវនេះនៅសល់តែព្យាណូហើយវានឹងពិបាកបំបែកខ្លាំងណាស់" ។ វាជារឿងគួរឱ្យអស់សំណើច ប៉ុន្តែវាបង្ហាញថាតាំងពីខ្ញុំនៅតូចមក ខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍នឹងតន្ត្រី និងជាពិសេសសំឡេងព្យាណូ។
នៅអាយុប្រាំកន្លះខ្ញុំបានចូលសាលាតន្ត្រីកណ្តាល Tchaikovsky នៃរដ្ឋម៉ូស្គូ។ គ្រូរបស់ខ្ញុំនៅពេលនោះគឺ Kira Shashkina - គ្រូដំបូងរបស់វិចិត្រករ Mikhail Pletnev ។ នាងបានបង្រៀនខ្ញុំចាប់ពីពេលនោះរហូតដល់នាងចូលនិវត្តន៍ ហើយបន្ទាប់មកនៅពេលខ្ញុំមានអាយុ 13 ឆ្នាំ ខ្ញុំបានចូលថ្នាក់រៀនរបស់ Natalia Trull។ ក្នុងអំឡុងឆ្នាំទាំងអស់នៃការសិក្សាព្យាណូ ពានរង្វាន់នៅក្នុងការប្រកួតនានាដូចជា Cleveland ឬ Cliburn Junior សុទ្ធតែជាព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សំខាន់ និងជាជំហានដ៏ធំសម្រាប់ខ្ញុំ។
- ក្រឡេកមើលដំណើរកម្សាន្តរបស់អ្នកជាមួយព្យាណូ តើអ្នកគិតថាអ្វីជាពេលវេលាដ៏លំបាកបំផុត ហើយតើអ្នកបានយកឈ្នះវាដោយរបៀបណា?
ពេលនោះហើយដែលខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំមិនមែនជាកូនហើយមានតែខ្ញុំទេដែលអាចសម្រេចចិត្តជីវិតនិងអាជីពរបស់ខ្ញុំ។
- តើកុមារភាពរបស់អ្នកមានអ្វីពិសេស?
ខ្ញុំបានទៅសាលាតន្ត្រីពិសេសមួយដែលមានមេរៀនតន្ត្រីជាច្រើនពីថ្នាក់ទីមួយ។ ខ្ញុំក៏បានចាប់ផ្តើមចូលរួមការប្រកួតប្រជែង និងធ្វើដំណើរជុំវិញពិភពលោកឆាប់ពេក។ ខ្ញុំនៅចាំបានថាការលេងដុំ Mozart នៅពេលដែលខ្ញុំបានចូលរួមការប្រកួតដំបូងរបស់ខ្ញុំនៅសាធារណរដ្ឋឆេកពេលខ្ញុំមានអាយុ 6 ឆ្នាំ។
- តើអ្នកយល់យ៉ាងណាដែរចំពោះសម្មតិនាម "ក្មេងអនាថា", "រាជិនីសម្រស់" នៃភូមិតន្ត្រីបុរាណពិភពលោកដែលបានផ្តល់ឱ្យអ្នក?
ខ្ញុំគិតថាពួកគេសុទ្ធតែជាឈ្មោះហៅក្រៅគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ ប៉ុន្តែក៏មានកម្រិតខ្លះដែរ។ ការហៅនរណាម្នាក់ថាជា "មនុស្សអួតអាង" បង្ហាញពីទេពកោសល្យដ៏អស្ចារ្យរបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែក៏អាចដាក់សម្ពាធលើពួកគេឱ្យខិតខំដើម្បីភាពល្អឥតខ្ចោះជានិច្ច។ ខ្ញុំគិតថាវាជារឿងសំខាន់សម្រាប់សិល្បករវ័យក្មេងក្នុងការរីកចម្រើននិងស្វែងរកសិល្បៈរបស់ពួកគេដោយមិនមានអារម្មណ៍ថាមានការរឹតបន្តឹងដោយស្លាកសញ្ញាជាក់លាក់។
"Beauty Queen" គឺជាពាក្យដែលអបអរភាពសិចស៊ី និងរូបរាង ប៉ុន្តែនោះគ្រាន់តែជាផ្នែកនៃកម្មវិធីប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិនបើគ្រាន់តែហៅដោយសម្មតិនាមនោះ ការខិតខំប្រឹងប្រែង និងការលះបង់នៅពីក្រោយតន្ត្រីរបស់សិល្បករអាចត្រូវបានគ្របដណ្តប់។ ខ្ញុំជឿថាការទទួលស្គាល់សិល្បករសម្រាប់ការរួមចំណែកតែមួយគត់ និងចំណង់ចំណូលចិត្តដែលពួកគេនាំយកមកសិល្បៈគឺកាន់តែមានន័យ។
Quoc Tuan (ការអនុវត្ត)
ប្រភព៖ https://vietnamnet.vn/nghe-si-piano-eva-gevorgyan-toi-luon-mo-uoc-duoc-den-viet-nam-2330061.html
Kommentar (0)