អត្ថបទដោយអ្នកនិពន្ធ Ly Thu Nhan នៅលើវេទិកា Toutiao (ប្រទេសចិន)

ចុងឆ្នាំ ប្តីខ្ញុំ និងខ្ញុំទាំងពីរនាក់បានទៅលេងបុណ្យតេត ប៉ុន្តែគ្មានបំណងត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតវិញទេ។ យើងទើបតែទទួលបានសំបុត្ររថភ្លើងត្រឡប់មកវិញ។ ខណៈពេលដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាកំពុងខ្ចប់អីវ៉ាន់យ៉ាងរំភើប យកវ៉ាលីរបស់ពួកគេទៅកាន់ស្ថានីយ៍រថភ្លើង និងឡើងយន្តហោះ ពួកយើងកំពុងសម្អាតផ្ទះដើម្បីស្វាគមន៍ Tet ដំបូងនៅក្នុងទីក្រុង។

យប់មិញ ម្តាយក្មេករបស់ខ្ញុំបានទូរស័ព្ទទៅសួរថា តើពេលណាគាត់នឹងត្រលប់មកផ្ទះវិញ ប្តីខ្ញុំគ្រាន់តែប្រាប់ថាគាត់នឹងមិនត្រឡប់មកវិញទេនៅឆ្នាំនេះ ព្រោះពេលវេលាវិស្សមកាលខ្លីពេក។ ចម្លើយ​នោះ​ធ្វើ​ឲ្យ​ម្ដាយ​ក្មេក​ភ្ញាក់​ផ្អើល​យ៉ាង​ខ្លាំង។ នាងព្យាយាមបញ្ចុះបញ្ចូលខ្ញុំ តែមិនបានសម្រេច ទើបនាងទូរស័ព្ទមកខ្ញុំជាលក្ខណៈឯកជន។ នៅពេលនេះខ្ញុំក៏ឆ្លើយដោយស្មោះត្រង់ថា រាល់ពេលដែលខ្ញុំត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតដើម្បីធ្វើបុណ្យ តេត ជាមួយស្វាមី និងខ្ញុំ គឺ "ដូចជាសង្រ្គាម" គឺហត់នឿយ និងហត់នឿយណាស់ ទើបពួកយើងសម្រេចចិត្តស្នាក់នៅទីក្រុងក្នុងឆ្នាំនេះ។

ម្តាយក្មេកខឹងថា “បើមិនចង់ កុំមកវិញ” ហើយព្យួរក។ ប្ដី​ខ្ញុំ​ទាំង​ពីរ​មាន​អារម្មណ៍​ធូរ​ស្រាល​ខ្លាំង​ណាស់។ មនុស្សជាច្រើននឹងឆ្ងល់ថាហេតុអ្វីបានជាពួកគេធ្វើការនៅឆ្ងាយពេញមួយឆ្នាំ ហើយមិនចង់មកផ្ទះតែក្នុងអំឡុងពេលតេតដើម្បីជួបជុំគ្រួសាររបស់ពួកគេវិញ។ មិន​មែន​ថា​យើង​មិន​នឹក​ផ្ទះ​ឬ​មិន​ស្រលាញ់​គ្នា​នោះ​ទេ វា​គ្រាន់​តែ​មាន​រឿង​ខ្លះ​បាន​កើត​ឡើង​ក្នុង​អំឡុង​បុណ្យ​តេត​កាល​ពី​ឆ្នាំ​មុន ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ទាំង​ប្ដី​ខ្ញុំ និង​ខ្ញុំ​បាក់​ទឹក​ចិត្ត​ពេល​គិត​ចង់​ត្រឡប់​ទៅ​វិញ។

ក្នុង​អំឡុង​ពេល​បុណ្យ​តេត មនុស្ស​មួយ​ចំនួន​មាន​ការ​មមាញឹក ចំណែក​ឯ​អ្នក​ខ្លះ​ទៀត​ព្រងើយ​កន្តើយ។

កាលពីឆ្នាំមុន ថ្ងៃទី 28 តេត ប្តីខ្ញុំទើបតែត្រឡប់មកស្រុកវិញ មិនទាន់មានពេលសម្រាកផង ម្តាយក្មេកប្រញាប់ប្រញាល់ថា៖ «ប្រញាប់ទៅខ្ចប់អីវ៉ាន់ ហើយចេញមកទីនេះ នៅមានការងារច្រើនត្រូវធ្វើ»។ ម៉ាក់ប្រាប់យើងថាទៅក្រុងដើម្បីទិញនំបញ្ចុក និងទឹកតែ និងនំខេកដើម្បីកំដរភ្ញៀវ បន្ទាប់មកត្រលប់មកបោកអ៊ុត និងសម្អាតគ្រឿងសង្ហារិមទាំងអស់នៅក្នុងផ្ទះមុនចូលឆ្នាំថ្មី។

ក្រោយ​ពី​បញ្ចប់​ការងារ​ដែល​បាន​ចាត់​ទុក​ទាំង​ពីរ​នាក់​ប្តី​ប្រពន្ធ​នឿយ​ហត់​ខ្លាំង​រហូត​វិលមុខ។ ប្តីខ្ញុំឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីបានជាបងប្រុស និងបងស្រីរបស់គាត់មានពេលនៅផ្ទះច្រើនម្ល៉េះ ប៉ុន្តែចាំពួកយើងមកផ្ទះដើម្បីសម្អាត និងដើរទិញឥវ៉ាន់។ ប្តី​មិនអាច​ប្រាប់​ហេតុផល​បាន​ទេ គ្រាន់តែ​ប្រាប់ថា នៅក្បែរ​តេ​កុំ​យកចិត្តទុកដាក់​រឿង​តូចតាច ដើម្បី​រក្សា​បរិយាកាស​គ្រួសារ​ឱ្យ​ចុះសម្រុង​គ្នា​។

តាមពិតរឿងនេះមិនកើតឡើងរាល់ឆ្នាំទេ ប៉ុន្តែស្ទើរតែគ្រប់តេត ប្តីខ្ញុំ និងខ្ញុំ “រវល់ពីក្បាលដល់ចុងជើង” ខណៈដែលគ្រួសារប្តីខ្ញុំព្រងើយកណ្តើយ។ ប៉ុន្តែ​យើង​តែង​តែ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ព្យាយាម​មិន​អើពើ​ដើម្បី​មាន​បុណ្យ​តេត​សប្បាយ​ជាង។ មិនទាន់ដល់ថ្ងៃទី៤ នៃបុណ្យតេតផង ដែលប្តីខ្ញុំ និងខ្ញុំ ខឹងខ្លាំងណាស់ មិនចង់ត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតវិញទេ។

ជម្លោះ "ផ្ទុះឡើង" បន្ទាប់ពីពិធីជប់លៀង

រឿងនេះគឺឪពុកក្មេករបស់ខ្ញុំបានអញ្ជើញសាច់ញាតិទៅផ្ទះរបស់គាត់សម្រាប់ពិធីជប់លៀងមួយ ហើយពួកយើងសុខចិត្តរៀបចំយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្នដើម្បីទទួលភ្ញៀវ។ ទាំងព្រឹកព្រលឹមឡើង ប្តីប្រពន្ធនេះទៅក្រុង ប៉ុន្តែមិនទាន់មានពេលទិញគ្រឿងផ្សំគ្រប់គ្រាន់ ដូចឪពុកប្រាប់ទៅ ស្រាប់តែត្រូវគាត់ស្តីបន្ទោសនៅមុខផ្ទះតែម្តង។ យើង​ប្រញាប់​ចេញ​ទៅ​ទិញ​កាដូ​បន្ថែម​ជូន​ភ្ញៀវ។ ពេល​យើង​ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​វិញ​នៅ​ម៉ោង ១០ ព្រឹក ប្ដី​ខ្ញុំ​ភ្ញាក់​ពី​ដំណេក ហើយ​ខ្ជិល​អង្គុយ​លើ​សាឡុង​មើល​ទូរទស្សន៍។

រវល់ទាំងព្រឹក ប៉ុន្តែពេលថ្ងៃត្រង់ ប្តីខ្ញុំ និងខ្ញុំនៅតែជាអ្នកធ្វើម្ហូបដដែល។ គ្មាន​អ្នក​ណា​ជួយ​ទេ ព្រោះ​ម្ដាយ​ក្មេក​ខ្ញុំ​ថា​គាត់​មិន​ស្រួល ឪពុក​ខ្ញុំ​មិន​ចេះ​ធ្វើ​ម្ហូប ហើយ​ប្ដី​ខ្ញុំ​ក៏​ទៅ​កន្លែង​ណា​ដែរ។ ដោយសារមានមនុស្សតិច និងធ្វើការងារច្រើនពេក ទើបមានកំហុស៖ ត្រីមួយក្បាលមានជញ្ជីងរបស់វាមិនកោរពុកមាត់មិនស្អាត ហើយរោមពពែមិនត្រូវបានកែច្នៃដោយប្រុងប្រយ័ត្ននោះទេ។

ពេល​ឪពុក​ម្តាយ​ខាង​ប្តី​ឃើញ​បែប​នេះ​ក៏​មិន​សប្បាយចិត្ត​ភ្លាម​ៗ ។ ជាសំណាងល្អ សាច់ញាតិទាំងអស់បានសរសើរអាហារឆ្ងាញ់ ហើយសម្បុរក៏ប្រសើរឡើង។ ក្រោយពេលបាយរួច ខ្ញុំនិងប្តីនៅតែគ្មានពេលសម្រាក ប៉ុន្តែត្រូវលាងចាន សម្អាតផ្ទះ និងមើលសាច់ញាតិបិទ។ ប៉ុន្តែ​ឪពុក​ម្តាយ​ប្តី​ខ្ញុំ​នៅ​តែ​មិន​ពេញ​ចិត្ត​ដោយ​ត្អូញត្អែរ​ថា​អាហារ​យឺត ហើយ​អំណោយ​មិន​គ្រប់។

ប្តីខ្ញុំកម្រឈ្លោះជាមួយឪពុកម្តាយណាស់ ប៉ុន្តែលើកនេះគាត់ទ្រាំមិនបានទេ ចេះតែនិយាយថា "ខំធ្វើការពេញមួយថ្ងៃ នៅតែស្តីបន្ទោស ប៉ុន្តែថ្ងៃនេះ ឯងនិងប្អូនថ្លៃនៅឯណា?" សម្ដីរបស់គាត់បានធ្វើឱ្យឪពុកក្មេកស្រឡាំងកាំង ប៉ុន្តែគាត់នៅតែបញ្ជាក់ខ្លាំងៗថា កូនរបស់គាត់មិនត្រូវស្តាប់បង្គាប់ឪពុករបស់គាត់ឡើយ ហើយគាត់ត្រូវតែចេះជួយបងប្រុស និងប្អូនថ្លៃរបស់គាត់ផងដែរ។

យប់​នោះ​ឪពុក​ខ្ញុំ​និង​ខ្ញុំ​ឈ្លោះ​គ្នា​ជា​យូរ​មក​ហើយ។ ទីបំផុត ប្តីខ្ញុំ និងខ្ញុំបានទៅទីក្រុងនៅព្រឹកបន្ទាប់។ ជម្លោះ​មិន​ត្រូវ​បាន​ដោះស្រាយ​ក្នុង​ឆ្នាំ​នេះ​ទេ ដោយសារ​តែ​ភាគី​ទាំង​សងខាង​មិន​មាន​ឆន្ទៈ​«​ចុះចាញ់​»​ដើម្បី​បង្កើត​សន្តិភាព​។ ជាលទ្ធផល ប្តីរបស់ខ្ញុំបានពិភាក្សាយ៉ាងសកម្មជាមួយខ្ញុំអំពីការបង់ថ្លៃសំបុត្ររថភ្លើងនៅតេតនេះ ហើយមិនត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតវិញ ដើម្បីចំណាយពេលដ៏កម្រនៃឆ្នាំសម្រាក ជាជាងរវល់ការងារផ្ទះសម្រាប់ឪពុកម្តាយ និងបងប្អូន។

ប្រសិន​បើ​ឆ្នាំ​ក្រោយ​ Tet រួចរាល់​ហើយ យើង​នៅ​តែ​ត្រឡប់​មក​វិញ។ យើងគ្រាន់តែសង្ឃឹមថា សមាជិកគ្រួសារទាំងអស់នឹងខិតខំប្រឹងប្រែង និងចែករំលែកទំនួលខុសត្រូវគ្នាទៅវិញទៅមក។ វិធីនោះ គ្រប់គ្នាអាចរីករាយជាមួយបរិយាកាសរីករាយឆ្នាំថ្មី ជំនួសឱ្យអារម្មណ៍ដ៏ធ្ងន់ដូចខ្ញុំ និងភរិយាកាលពីបុណ្យតេតកន្លងមក។