จดหมายเยี่ยมเยียนเพื่อนร่วมชาติในพื้นที่ที่ยากลำบากหลังพายุ

“ประชาชนกำลังรออยู่ เราต้องเข้าไปให้ได้ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม” คือความตั้งใจของทั้งกลุ่ม ขณะที่พวกเขาอยู่บนถนนสายเดียวที่จะไปถึงตำบล หลังจากใช้เวลากว่าสามชั่วโมง เป็นระยะทางเพียงประมาณ 30 กิโลเมตรจากใจกลางเมือง พวกเขาก็มาถึง

ภายในลานและห้องโถงของตำบลเด็นถั่นเต็มไปด้วยผู้คน ทุกคนรอคอย พวกเขาล้วนเป็นครอบครัวที่ยากจน ความยากลำบากยิ่งทวีคูณขึ้นหลังจากพายุไต้ฝุ่นและน้ำท่วมพัดพาข้าวสาร สัตว์เลี้ยง และทรัพย์สินทั้งหมดของพวกเขาไปเกือบหมด

คุณลี ถิ ควาย (อายุ 60 ปี) ได้รับของขวัญมูลค่า 2 ล้านดองจากอาสาสมัครหนุ่มสาวในนครโฮจิมินห์ เธอกอดของขวัญไว้แนบอก สะดุ้งเล็กน้อย ทันใดนั้นก็มีจดหมายหล่นออกมาจากของขวัญ เธอรับของขวัญนั้นไป ยื่นให้เด็กสาวที่นั่งข้างๆ พร้อมพูดว่า "ช่วยอ่านให้ควายฟังหน่อยสิ ว่ามันคืออะไร" เป็นภาษาชนเผ่าเต๋า

ปรากฏว่าเป็นจดหมายขอบคุณที่ส่งถึงเพื่อนร่วมชาติของเราในแต่ละของขวัญ

จดหมายระบุว่า "ซูเปอร์ไต้ฝุ่นหมายเลข 3 ยากิ เป็นพายุไต้ฝุ่นที่รุนแรงที่สุดที่พัดถล่มแผ่นดินใหญ่ของเราในรอบ 70 ปีที่ผ่านมา พายุได้พัดขึ้นฝั่งในจังหวัดทางภาคเหนือ และสร้างความเสียหายอย่างหนักต่อประชาชนและทรัพย์สิน"

แม้ว่าหน่วยงานและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องจะเข้ามาตอบสนองอย่างแข็งขันและกระตือรือร้นต่อพายุและอุทกภัย แต่พลังทำลายล้างของพายุและอุทกภัยมีมากจนไม่อาจหลีกเลี่ยงความเสียหายร้ายแรงที่เกิดจากพายุและอุทกภัยได้ (บ้านเรือนถูกทำลาย สวนถูกพัดหายไป ทุ่งนาถูกทำลาย แหล่งทำกินถูกกลบฝัง...) ส่งผลกระทบร้ายแรงต่อชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนในจังหวัดภาคเหนือ

สหภาพเยาวชนนครโฮจิมินห์และผู้อ่านหนังสือพิมพ์เตื่อยแจ๋ขอส่งความปรารถนาดีมายังสมาชิก เยาวชน และเด็กๆ ทุกคน พร้อมกันนี้ เรายังขอส่งของขวัญไปให้ครอบครัวด้วยความหวังที่จะเป็นส่วนหนึ่งเล็กๆ น้อยๆ เพื่อช่วยให้ครอบครัวผ่านพ้นผลกระทบจากพายุและอุทกภัยครั้งนี้ไปได้

สหภาพเยาวชนและผู้อ่านหนังสือพิมพ์เตยเต๋อเชื่อว่าด้วยจิตวิญญาณแห่งการเอาชนะความยากลำบาก ความเป็นผู้นำของพรรค รัฐบาล และจิตใจของประชาชนทั่วประเทศ ประชาชนในพื้นที่ประสบภัยน้ำท่วมและพายุจะสามารถกลับมามีชีวิตที่สงบสุขได้ในไม่ช้า ด้วยความจริงใจ!

หลังจากได้ยินเด็กสาวยอมรับว่าเธอไม่เก่งภาษา “กิ๋น” แปลจดหมายเป็นภาษาเต๋า คุณโคอาก็ร้องไห้ออกมา เธอเล่าว่าตลอดชีวิตเธออาศัยอยู่แค่ในตำบลเด็นถั่นเท่านั้น สถานที่ที่ไกลที่สุดที่เธอเคยไปเยือนคือเมืองลาวไก แต่วันนี้เธอรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างยิ่งกับการแบ่งปันอย่างจริงใจจากเยาวชนในนครโฮจิมินห์ ซึ่งสำหรับเธอแล้ว นครโฮจิมินห์เป็นสถานที่ที่แปลกประหลาดเสมอมา

นางสาวคัวได้ขอให้เด็กหญิงแปลเป็นภาษาชาติพันธุ์ของเธอว่าเธอ "รู้สึกซาบซึ้งและขอบคุณอย่างยิ่งสำหรับความช่วยเหลือที่ผู้คนจากทั่วประเทศส่งมาให้"

หญิงชาวเผ่าเต๋ายิ้มแย้มแจ่มใสก่อนจากไป หลังจากเดินตามเธอกลับไปยังหมู่บ้านที่เธอเล่าว่าเธอใช้ชีวิตมาทั้งชีวิตในวันนั้น ยังคงมีความรักและความห่วงใยมากมายที่เยาวชนนครโฮจิมินห์ส่งผ่านสหภาพเยาวชนเมืองและผู้อ่านหนังสือพิมพ์เตื่อยแจ๋ มอบของขวัญเล็กๆ น้อยๆ จากทางใต้สู่เหนืออย่างเปี่ยมความรัก

ทรัพย์สินถูกน้ำท่วมพัดหาย มหาเศรษฐีกลายเป็นคนไร้บ้านกะทันหัน

“ก่อนน้ำท่วม ผมถือว่าเป็นคนรวย แต่ตอนนี้ผมไม่มีอะไรเลย แม้แต่บ้านก็ไม่มีให้อาศัย” ทัน กิม เดียน (อายุ 40 ปี จากหมู่บ้านซอ โป โฮ ตำบลมวงฮุม อำเภอบัตซาต จังหวัดลาวไก) กล่าว