ช่วยนักเรียนไม่ให้ออกจากโรงเรียนหลังเทศกาลเต๊ต

การที่นักเรียนออกจากโรงเรียนหลังเทศกาลเต๊ตเป็นปัญหาที่ครูและโรงเรียนหลายแห่งมักกังวลเมื่อถึงวันหยุดยาว 7-16 วัน (ขึ้นอยู่กับท้องถิ่น)

ตัวอย่างเช่น คานห์ฮวา มีวันหยุด 14 วันในช่วงเทศกาลเต๊ด (ตั้งแต่วันที่ 5 ถึง 18 กุมภาพันธ์) นักเรียนจะกลับมาโรงเรียนในวันที่ 19 กุมภาพันธ์ (วันที่ 10 ของเทศกาลเต๊ด) ผู้เขียนสังเกตเห็นว่าปัจจุบันมีหลายสาเหตุที่นักเรียนลาออกจากโรงเรียนหลังเทศกาลเต๊ด

ประการแรก เนื่องจากพ่อแม่ต้องดิ้นรนหาเลี้ยงชีพตลอดทั้งปี จึงไม่มีเวลาดูแลลูกๆ ด้วยเหตุนี้ การเรียนของลูกๆ หลายคนจึงตกต่ำ ซึมเศร้า และถูกเพื่อนๆ ชักจูงให้ออกจากโรงเรียนกลางคัน นอกจากนี้ยังมีหลายกรณีที่พ่อแม่มีความคิดว่าลูกไม่จำเป็นต้องเรียนเก่ง แค่ต้องอ่านออกเขียนได้ และต้องทำงานหาเงิน

ภาพประกอบ: DAO NGOC THACH

ประการที่สอง เด็กบางคนมีฐานะทางครอบครัวที่ยากลำบาก พ่อแม่ไม่มีเงินพอจ่ายค่าเทอมภาคเรียนที่สอง จึงต้องปล่อยให้ลูกออกจากโรงเรียนหลังเทศกาลเต๊ต นอกจากนี้ยังมีเด็กบางคนที่ออกจากโรงเรียนเพราะต้องการทำงานเพื่อหาเงินมาใช้จ่ายหรือช่วยเหลือครอบครัว มีบางกรณีที่พ่อแม่ปล่อยให้ลูกอยู่บ้านเพื่อแต่งงาน โดยเฉพาะในพื้นที่ภูเขาที่มีชนกลุ่มน้อย ซึ่งยังคงมีการแต่งงานในวัยเด็กอยู่

ประการที่สาม ครูโดยทั่วไปและโดยเฉพาะครูประจำชั้นมีงานต้องทำมากมาย จึงไม่สามารถเข้าใจสถานการณ์ครอบครัวของนักเรียนได้อย่างถ่องแท้ เพื่อหาทางป้องกันไม่ให้นักเรียนออกจากโรงเรียนตั้งแต่แรกเริ่ม ครูจะให้กำลังใจและช่วยเหลือก็ต่อเมื่อนักเรียนออกจากโรงเรียนไปแล้ว แต่ก็สายเกินไป เพราะ “สายเกินไปที่จะล็อกประตูคอกม้าหลังจากม้าถูกขโมยไปแล้ว”

เพื่อแก้ไขสถานการณ์ที่นักเรียนออกจากโรงเรียนหลังเทศกาลเต๊ต เราจำเป็นต้องเสริมสร้างการประสานงานระหว่างโรงเรียน ครอบครัว และหน่วยงานท้องถิ่น ไม่เพียงแต่ให้กำลังใจเท่านั้น แต่ยังพิจารณาให้แต่ละสถานการณ์มีมาตรการเฉพาะเพื่อสนับสนุนทั้งทางวัตถุและจิตวิญญาณ เช่น นโยบายยกเว้นและลดค่าเล่าเรียน เงินอุดหนุนค่าเล่าเรียน ทุนการศึกษาสำหรับนักเรียนจากครอบครัวที่ยากจน ครอบครัวที่เกือบยากจน และครอบครัวที่ด้อยโอกาส

ภาพประกอบ: DAO NGOC THACH

สำหรับนักเรียนที่อ่อนแอและมีความเสี่ยงที่จะออกจากการศึกษา ครูควรจัดชั้นเรียนแก้ไขในช่วงต้นปีการศึกษา

ทีมแนะแนวจิตวิทยาโรงเรียนจำเป็นต้องมีแผนช่วยเหลือโดยขอให้ผู้มีอุปการคุณช่วยสนับสนุนเด็กแต่ละคนด้วย "ใบรักคู่หนึ่ง" หรือ "กองทุนเพื่อนยาก" ... สิ่งสำคัญที่ต้องจำไว้คือครูที่ทำการแนะแนวต้องแสวงหาเด็กนักเรียนอย่างจริงจัง ไม่ใช่รอให้เด็กๆ เข้ามาขอคำปรึกษา

ในด้านจิตวิญญาณ ทุกสัปดาห์ ทีมให้คำปรึกษาด้านจิตวิทยาของโรงเรียนสามารถเข้าเยี่ยมนักเรียนที่มีความเสี่ยงที่จะออกจากโรงเรียนได้อย่างจริงจัง ทีมให้คำปรึกษาด้านจิตวิทยาสามารถประสานงานกับองค์กรต่างๆ เช่น สหภาพเยาวชน องค์กร Young Pioneers สหภาพแรงงาน และหน่วยงานท้องถิ่น เพื่อส่งเสริมครอบครัวและช่วยเหลือนักเรียนยากจน

นักเรียนแต่ละคนมีสถานการณ์ชีวิตที่แตกต่างกัน ครูสามารถใช้ประโยชน์จากวันหยุดเทศกาลเต๊ตเพื่อเยี่ยมบ้านนักเรียน เรียนรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ครอบครัว และช่วยเหลือพวกเขาอย่างทันท่วงที นี่เป็นการกระทำที่เป็นรูปธรรมและมีประโยชน์ ซึ่งจะช่วยป้องกันไม่ให้นักเรียนออกจากโรงเรียนกลางคัน