ตั้งแต่ปี 2017 เมืองดานังได้นำร่องการเปิดเผยข้อมูลของหน่วยงานของรัฐและให้บริการข้อมูลบน Open Data Portal เพื่อสร้างคุณค่าใหม่ๆ ให้กับบุคคลและธุรกิจ

ปัจจุบัน ธุรกิจต่างๆ จำนวนมากใช้ Da Nang Open Data Portal เพื่อสร้างผลิตภัณฑ์เทคโนโลยีดิจิทัลใหม่ๆ ตัวอย่าง ได้แก่ การใช้ข้อมูลจุดรวบรวมขยะชั่วคราวเพื่อสร้างแอปพลิเคชันด้านสิ่งแวดล้อมอัจฉริยะ ข้อมูลสถานประกอบการที่ได้รับใบรับรองความปลอดภัยด้านอาหาร เพื่อจัดทำแอปพลิเคชันค้นหาสถานประกอบการที่ปลอดภัยด้านอาหาร; ข้อมูลโรงพยาบาลและศูนย์การแพทย์เพื่อสร้างแอปพลิเคชันสำหรับการบริหารจัดการรถพยาบาล...

นอกจากนี้ ยังมีหน่วยงานและท้องถิ่นอีกกว่า 10 แห่งของจังหวัดและเมืองอื่นๆ ที่ลงทะเบียนใช้ Da Nang Open Data Portal เพื่อโพสต์ข้อมูลและใช้บริการค้นหาข้อมูล ตอบสนองความต้องการในการใช้ประโยชน์และค้นหาข้อมูลสำหรับผู้ใช้ของตนเอง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม 2023 ดานังได้เก็บค่าธรรมเนียมการใช้และแสวงหาประโยชน์จากฐานข้อมูลรับรองเอกสารในเมือง ดานังสำหรับองค์กรรับรองเอกสารเพื่อดำเนินการค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับการบล็อคและข้อมูลเกี่ยวกับการลบการบล็อค ให้บริการรับรองเอกสารสัญญาและธุรกรรม ด้วยกฎระเบียบนี้ ดานังจึงกลายเป็นพื้นที่แรกในประเทศที่นำการเปลี่ยนแปลงทางดิจิทัลมาใช้เพื่อสร้างรายได้ให้กับงบประมาณ

เมืองกำลังดำเนินการขยายคลังข้อมูลที่ใช้ร่วมกันเพื่อให้สามารถรวบรวมและประมวลผลข้อมูลที่ไม่มีโครงสร้าง/กึ่งมีโครงสร้าง (ข้อมูลกล้อง IoT เซ็นเซอร์ เครือข่ายโซเชียล ฯลฯ) เพื่อแบ่งปันกับภาคส่วนและท้องถิ่นเพื่อใช้ในการกำหนดทิศทางและการดำเนินงาน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การจัดเตรียมและแบ่งปันข้อมูลสำหรับ Open Data Portal เพื่อให้บุคคลและธุรกิจต่างๆ นำไปใช้ซ้ำ สนับสนุนนวัตกรรม การเริ่มต้นธุรกิจ และสร้างผลิตภัณฑ์และแอปพลิเคชันใหม่ๆ

อย่างไรก็ตาม เพื่อพัฒนาและใช้ประโยชน์จากศักยภาพของข้อมูลดิจิทัลได้อย่างมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น นาย Nguyen Quang Thanh ผู้อำนวยการฝ่ายสารสนเทศและการสื่อสารของนครโฮจิมินห์ ดานังได้เสนอ 4 ประการ

ประการแรก ให้ระบุข้อมูลของวัตถุการจัดการในอุตสาหกรรมและสาขาต่างๆ การสร้างและการระบุฐานข้อมูลของกระทรวงและภาคส่วนท้องถิ่นต้องดำเนินการจากบนลงล่าง โดยแต่ละกระทรวงและภาคส่วนจะต้องออกรายการระบุเกี่ยวกับวัตถุการจัดการและระดับการจัดการของแต่ละภาคส่วนเพื่อใช้เป็นกรอบงานทั่วไปสำหรับการใช้งานในท้องถิ่น

จากนั้นสร้างรายการฐานข้อมูลที่ใช้ร่วมกันและฐานข้อมูลเฉพาะภายในเครื่อง ปัจจุบันกระทรวงและสาขาต่าง ๆ ยังไม่ได้จัดทำและออกบัญชีรายชื่อเฉพาะนี้ จึงก่อให้เกิดความสับสนแก่ท้องถิ่นที่อยู่ในระหว่างดำเนินการจัดทำบัญชีรายชื่อท้องถิ่นของตน

ประการที่สอง แบ่งปันข้อมูลดิจิทัลจากหน่วยงานส่วนกลาง ในปัจจุบัน หน่วยงานกลาง เช่น กรมสรรพากร สำนักงานสถิติแห่งชาติ สำนักงานประกันสังคมเวียดนาม... ไม่ได้แบ่งปันข้อมูลกับหน่วยงานในพื้นที่เนื่องจากกฎหมายเฉพาะทางที่ขัดต่อบทบัญญัติของพระราชกฤษฎีกาฉบับที่ 47/2020/ND-CP ลงวันที่ 9 เมษายน 2020 ของรัฐบาล

สาม ให้และแบ่งปันข้อมูลแบบเปิด นายเหงียน กวาง ถัน เสนอว่าหน่วยงานในพื้นที่ต้องชี้แจงระดับของการปิด การแบ่งปัน และการเปิด รวมถึงหน่วยงานที่จะตัดสินใจ ควบคู่ไปกับกระบวนการปฏิบัติตามสำหรับเจ้าของข้อมูลหรือหน่วยงานบริหารของรัฐเพื่อให้แน่ใจว่ามีกฎระเบียบการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลตามพระราชกฤษฎีกาหมายเลข 13/2023/ND-CP

ประการที่สี่ระบบการจำแนกประเภทเศรษฐกิจระดับชาติ ระบบภาคเศรษฐกิจของเวียดนามในปัจจุบัน (ออกตามมติหมายเลข 27/2018/QD-TTg ลงวันที่ 6 กรกฎาคม 2018 ของนายกรัฐมนตรี) ไม่ได้ระบุขอบเขตของกิจกรรมของภาคเศรษฐกิจดิจิทัลด้านสารสนเทศและการสื่อสารอย่างครบถ้วนโดยเฉพาะ และไม่ได้กำหนดขอบเขตของกิจกรรมของเศรษฐกิจดิจิทัลโดยทั่วไปไว้อย่างชัดเจน ส่งผลให้สถิติรายได้ในอุตสาหกรรม ICT และเศรษฐกิจดิจิทัลไม่สมบูรณ์ ส่งผลให้เกิดความยากลำบากในการบริหารจัดการของรัฐและการวางนโยบายเพื่อพัฒนาอุตสาหกรรม

ผู้อำนวยการฝ่ายสารสนเทศและการสื่อสารประจำเมือง ดานังเสนอให้คณะกรรมการเศรษฐกิจกลางหารือกับกระทรวงการวางแผนและการลงทุนเพื่อวิจัยและปรับปรุงโค้ดอุตสาหกรรมสารสนเทศและการสื่อสารโดยเร็วที่สุดให้สอดคล้องกับเงื่อนไขทางปฏิบัติในปัจจุบัน สร้างแนวทางการพัฒนาที่เอื้ออำนวยสำหรับอุตสาหกรรมที่สอดคล้องกับเนื้อหาของเศรษฐกิจดิจิทัลเพื่อรองรับการบริหารจัดการและสถิติ

บาว อันห์