ការគិតរបស់ហូជីមិញលើសាមគ្គីភាព សមភាព និងវឌ្ឍនភាពទៅវិញទៅមកក្នុងចំណោមប្រជាជាតិនានា - តម្លៃសម្រាប់កសាង និងពង្រឹងប្លុកឯកភាពជាតិដ៏អស្ចារ្យក្នុងសម័យកាលបច្ចុប្បន្ន។

អគ្គលេខាធិការ To Lam ជាមួយព្រឹទ្ធាចារ្យភូមិ មេភូមិ និងកម្មករគំរូនៅខេត្ត Gia Lai ថ្ងៃទី ៦ ខែមករា ឆ្នាំ ២០២៥ (រូបថត៖ VNA)

គំនិត របស់ហូជីមិញ ស្តីពីសាមគ្គីភាព សមភាព និងវឌ្ឍនភាពទៅវិញទៅមកក្នុងចំណោមប្រជាជាតិ

សាមគ្គីភាពជាតិ គឺជាប្រពៃណីដ៏ថ្លៃថ្លារបស់ប្រជាជនវៀតណាម ដែលបានបន្សល់ទុកពីប្រវត្តិសាស្ត្ររាប់ពាន់ឆ្នាំនៃការកសាង និងការពារប្រទេស។ ទំនៀម​ទម្លាប់​នោះ​បាន​ក្លាយ​ជា​ប្រភព​កម្លាំង ជា​អាវុធ​សម្រាប់​ប្រជាជន​វៀតណាម​ជំនះ​ការ​ឡើង​ចុះ​ជា​ច្រើន ហើយ​កាន់​តែ​ខ្លាំង។ ទំនៀមទំលាប់នោះនឹងជាខ្សែក្រហមតភ្ជាប់ និងបង្រួបបង្រួមសាមគ្គីភាពដ៏មហិមារបស់ប្រជាជនវៀតណាម ជាប្រភពកម្លាំងដ៏ធំធេងសម្រាប់ប្រទេសជាតិយើងឈានឆ្ពោះទៅកាន់យុគសម័យថ្មីនៃការអភិវឌ្ឍន៍ ដែលជាយុគសម័យនៃការរីកចម្រើនរបស់ប្រទេសជាតិ។

ក្នុងអត្ថបទ “យើងគួររៀនប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់យើង” ចុះផ្សាយក្នុងកាសែតវៀតណាមឯករាជ្យ លេខ ១១៧ ថ្ងៃទី ១ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៩៤២ ប្រធានហូជីមិញ បានសរសេរថា៖ “ប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់យើងបង្រៀនយើងនូវមេរៀននេះ៖ នៅពេលដែលប្រជាជនយើងរួបរួមជាប្រទេសតែមួយ ប្រទេសយើងឯករាជ្យ និងសេរីភាព។ ផ្ទុយទៅវិញ នៅពេលដែលប្រជាជនយើងមិនរួបរួម យើងត្រូវបានបរទេសឈ្លានពាន” (១)។ កើតក្នុងគ្រួសារដែលមានទំនៀមទម្លាប់ស្នេហាជាតិដ៏សម្បូរបែប និងយល់ដឹងពីតម្លៃ និងកម្លាំងនៃសាមគ្គីភាពជាតិ ពេញមួយជីវិតនៃសកម្មភាពបដិវត្តន៍ គាត់តែងតែលើកឡើងពីការយល់ដឹងនេះ ធ្វើឱ្យសាមគ្គីភាពក្លាយជាមនោគមវិជ្ជា នយោបាយ និងវិធីសាស្ត្រដឹកនាំដ៏មានប្រសិទ្ធភាព។

នៅក្នុងពន្លឺនៃលទ្ធិម៉ាក្សនិយម-លេនីន មហាជនគឺជាប្រធានបទប្រវត្តិសាស្ត្រ កម្លាំងដែលបង្កើតនូវជ័យជំនះបដិវត្តន៍ទាំងអស់។ ដោយឈរលើមូលដ្ឋាននៃប្រពៃណីដ៏ថ្លៃថ្លារបស់ប្រទេសជាតិ ស្រូបទាញ និងអនុវត្តលទ្ធិម៉ាក្សនិយម-លេនីនប្រកបដោយភាពច្នៃប្រឌិត ដើម្បីឲ្យសមស្របនឹងលក្ខណៈរបស់វៀតណាម ប្រធានហូជីមិញបានតភ្ជាប់ប្រពៃណី និងទំនើបកម្ម រួមផ្សំតម្លៃវប្បធម៌បូព៌ា និងលោកខាងលិច ព្រមទាំងលើកកំពស់គោលការណ៍ឯករាជ្យ និងសមភាពក្នុងទំនាក់ទំនងរវាងប្រជាជាតិនានាលើពិភពលោក។

ក្នុងសេចក្តីប្រកាសឯករាជ្យនៃសាធារណៈរដ្ឋប្រជាធិបតេយ្យវៀតណាម ដែលបច្ចុប្បន្នជាសាធារណៈរដ្ឋសង្គមនិយមវៀតណាម លោកប្រធានហូជីមិញបានប្រកាន់យកតម្លៃសកលនៃសិទ្ធិជាតិ និងសិទ្ធិមនុស្សពីសេចក្តីប្រកាសឯករាជ្យរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកឆ្នាំ ១៧៧៦ និងសេចក្តីប្រកាសសិទ្ធិមនុស្ស និងពលរដ្ឋបារាំងឆ្នាំ ១៧៩១ ដែលថា “មនុស្សទាំងអស់ត្រូវបានបង្កើតដោយសិទ្ធិស្មើគ្នា។ សិទ្ធិរស់រានមានជីវិត សិទ្ធិសេរីភាព និងការស្វែងរកសុភមង្គល... ក្នុងន័យទូលំទូលាយ ប្រយោគនេះមានន័យថា៖ មនុស្សទាំងអស់ក្នុងលោកកើតមកស្មើគ្នា មនុស្សគ្រប់រូបមានសិទ្ធិរស់រានមានជីវិត សិទ្ធិទទួលបានសុភមង្គល និងសិទ្ធិសេរីភាព” (២)។

ក្នុងទំនាក់ទំនងអន្តរជាតិ តាមលោកប្រធានហូជីមិញ សមភាពរវាងប្រជាជាតិ គឺជាសិទ្ធិ និងតម្រូវការដែលមិនអាចជៀសរួច។ ប្រជាជាតិ​មិន​ថា​តូច​ឬ​ខ្សោយ​ទេ​ក៏​ប្រាថ្នា​ចង់​បាន​ដែរ​ហើយ​ត្រូវ​តែ​ព្យាយាម​ដើម្បី​សម្រេច​បាន​សមភាព។ ដូច្នេះហើយ ក្នុងបរិបទនៃការឈ្លានពានដោយអាណានិគមនិយមបារាំង ព្រះអង្គបានកំណត់ថា គោលដៅចុងក្រោយនៃបដិវត្តន៍វៀតណាម គឺរំដោះប្រទេសជាតិ ទទួលបានឯករាជ្យភាព និងសមភាពជាមួយប្រជាជាតិដទៃទៀតក្នុងពិភពលោក។ នោះ​គឺ​ប្រជាជាតិ​វៀតណាម​ត្រូវ​តែ​ឯករាជ្យ និង​សេរី។ សម្រាប់ប្រជាជាតិផ្សេងៗគ្នាក្នុងពិភពលោក សមភាពត្រូវបានបង្ហាញក្នុងជំហរឯករាជ្យជាតិ។

សមភាពនៃប្រជាជាតិនៅលើមាត្រដ្ឋានសកល មានទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធ និងអន្តរកម្មជាមួយឯករាជ្យជាតិ។ ក្នុងនោះ ឯករាជ្យជាតិ គឺជាលក្ខខណ្ឌ “ឫសគល់” នៃសមភាពជាតិ។ បើប្រជាជនវៀតណាមចង់មានសមភាពជាមួយជាតិសាសន៍ដទៃក្នុងពិភពលោក ជាដំបូង ប្រជាជាតិត្រូវតែឯករាជ្យ ហើយឯករាជ្យនោះត្រូវតែជាឯករាជ្យពិតប្រាកដ ឯករាជ្យពេញលេញ។ ដូច្នេះ ដើម្បីសម្រេចបានសមភាពនៃប្រជាជាតិលើមាត្រដ្ឋានពិភពលោក ប្រជាជនវៀតណាមត្រូវខិតខំរក្សាសេរីភាព និងឯករាជ្យភាព។

ដើម្បីទទួលបានឯករាជ្យ និងឆ្ពោះទៅរកសមភាពជាតិលើមាត្រដ្ឋានពិភពលោក ចាំបាច់ត្រូវរួបរួមក្រុមជនជាតិទាំងអស់ក្នុងគ្រួសារដ៏អស្ចារ្យនៃជនជាតិវៀតណាម។ ដោយ​យោង​ទៅ​លើ​ហេតុផល​នាំ​ទៅ​រក​ជ័យជម្នះ​នៃ​បដិវត្តន៍​ខែសីហា ឆ្នាំ​១៩៤៥ លោក​ប្រធាន​ហូជីមិញ​បាន​ចង្អុល​បង្ហាញ​ថា៖ “ជាពិសេស​គឺ​ដោយសារ​កម្លាំង​បង្រួបបង្រួម​ជាតិ​គ្រប់​ក្រុម​ជន​ជាតិ​ វណ្ណៈ​ ភូមិ​ និង​សាសនា​បាន​ក្រោក​ឈរ​ក្រោម​ទង់​វៀតមិញ​ដើម្បី​តស៊ូ​ទាមទារ​ឯករាជ្យ​ដើម្បី​មាតុភូមិ” (៣)។

តាំងពីបុរាណកាលមក វៀតណាមបានបង្កើតក្រុមជនជាតិ/ប្រជាជាតិជាច្រើន។ ដំណើរ​នៃ​ការ​រស់​នៅ​ជា​មួយ​គ្នា​បាន​នាំ​ឱ្យ​មាន​ការ​រួបរួម​ការ​តភ្ជាប់​គ្នា​និង​ការ​ធ្វើ​ការ​រួម​គ្នា​ដើម្បី​កសាង​និង​ការ​ការពារ​ប្រទេស​។ នៅពេលដែលឯករាជ្យមិនទាន់បានសម្រេច ពួកគេបានរួមគ្នាប្រយុទ្ធនឹងការឈ្លានពានរបស់បរទេស។ នៅពេលទទួលបានឯករាជ្យ ពួកគេរស់នៅជាមួយគ្នា។ ក្នុងលិខិតផ្ញើជូនមហាសន្និបាតជនជាតិភាគតិចភាគខាងត្បូង ដែលប្រព្រឹត្តទៅនៅទីក្រុង Pleiku ថ្ងៃទី ១៩ ខែមេសា ឆ្នាំ ១៩៤៦ លោកប្រធានហូជីមិញបានសរសេរថា៖ “ថ្ងៃនេះ វៀតណាមជាប្រទេសរួមរបស់យើង… ប្រទេស និងរដ្ឋាភិបាលគឺជាប្រទេសរួម និងរដ្ឋាភិបាលរបស់យើង ដូច្នេះហើយ ប្រជាជនយើងទាំងអស់គ្នាត្រូវរួបរួមគ្នាការពារប្រទេសជាតិ និងគាំទ្ររដ្ឋាភិបាលយើង។ ភ្នំអាចរលាយបាត់ ប៉ុន្តែសាមគ្គីភាពរបស់យើងនឹងមិនថមថយឡើយ យើងប្តេជ្ញារួមគ្នាដើម្បីរក្សាសេរីភាព និងឯករាជ្យភាពរបស់យើង” (៤)។

តាមគំនិតរបស់ហូជីមិញ សាមគ្គីភាពក្នុងចំណោមប្រជាជាតិនានា មិនមែនជាល្បិចកលនយោបាយទេ ប៉ុន្តែជាសាមគ្គីភាពស្មោះត្រង់ ស្មោះត្រង់ និងជិតស្និទ្ធ។ សាមគ្គីភាពមិនត្រូវបានបង្ខំ ឬបង្ខំទេ ប៉ុន្តែត្រូវតែមានលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យពិតប្រាកដ។ សាមគ្គីភាព មិនមែនជាយុទ្ធសាស្ត្រទេ តែជាយុទ្ធសាស្ត្រ សាមគ្គីភាពយូរអង្វែង។

នៅក្នុងសុន្ទរកថារបស់គាត់នៅឯសមាជលើកទី 2 នៃរណសិរ្សមាតុភូមិវៀតណាមនៅថ្ងៃទី 25 ខែមេសាឆ្នាំ 1961 គាត់បាននិយាយម្តងទៀតនូវពាក្យស្លោកដ៏ល្បីល្បាញ:

"សាមគ្គីភាព ឯកភាពជាតិ ឯកភាពជាតិ

ជោគជ័យ ជោគជ័យ ជោគជ័យដ៏អស្ចារ្យ” (៥).

ជាមួយនឹងពាក្យស្លោកនេះ លោកបានសង្កត់ធ្ងន់លើទំនាក់ទំនងបុព្វហេតុៈ ដោយសាមគ្គីភាព សាមគ្គីភាពដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ ប្រាកដជាមានជោគជ័យ ជោគជ័យដ៏អស្ចារ្យ។ បដិវត្តន៍វៀតណាមនឹងទទួលបានជោគជ័យ ដោយសារសាមគ្គីភាពដ៏អស្ចារ្យ។

រដ្ឋធម្មនុញ្ញឆ្នាំ 1946 ដែលជារដ្ឋធម្មនុញ្ញដំបូងនៃសាធារណៈរដ្ឋប្រជាធិបតេយ្យវៀតណាម ដែលបច្ចុប្បន្នជាសាធារណៈរដ្ឋសង្គមនិយមវៀតណាម ត្រូវបានដឹកនាំដោយប្រធានហូជីមិញ ហើយដាក់ជូនរដ្ឋសភា។ មាត្រា១ បានសង្កត់ធ្ងន់ថា អំណាចទាំងអស់ក្នុងប្រទេសជារបស់ប្រជាជនវៀតណាមទាំងមូល ដោយមិនប្រកាន់ពូជសាសន៍ ភេទ ទ្រព្យសម្បត្តិ វណ្ណៈ ឬសាសនាឡើយ។ មាត្រា ៨ បានបញ្ជាក់ថា បន្ថែមលើសមភាពក្នុងសិទ្ធិ ជនជាតិភាគតិចត្រូវបានជួយគ្រប់ផ្នែក ដើម្បីឈានទៅដល់កម្រិតទូទៅយ៉ាងឆាប់រហ័ស។

ក្នុងរបាយការណ៍ស្តីពីសេចក្តីព្រាងវិសោធនកម្មរដ្ឋធម្មនុញ្ញក្នុងសម័យប្រជុំលើកទី ១១ នៃរដ្ឋសភានីតិកាលទី ១ នៃសាធារណរដ្ឋប្រជាធិបតេយ្យវៀតណាម ដែលបច្ចុប្បន្នជាសាធារណៈរដ្ឋសង្គមនិយមវៀតណាម លោកប្រធានហូជីមិញបានអះអាងថា៖ “គោលនយោបាយជនជាតិរបស់យើងគឺសម្រេចបានសមភាព និងជំនួយទៅវិញទៅមកក្នុងចំណោមក្រុមជនជាតិដើមភាគតិចដើម្បីរួមគ្នាឆ្ពោះទៅរកសង្គមនិយម” (៦)។

សាមគ្គីភាពជាតិ មិនមែនជាការប្រមូលផ្តុំដោយមេកានិកនៃក្រុមមហាជន និងក្រុមជនជាតិនោះទេ ប៉ុន្តែជាសាមគ្គីភាពលើមូលដ្ឋានសមភាព។ តាមលោកប្រធានហូជីមិញ សាមគ្គីភាពជាតិគឺជាគោលការណ៍ ចំណុចចាប់ផ្តើម និងគោលដៅដែលត្រូវសម្រេច; សមភាពជាតិគឺជាគោលការណ៍ និងជាមូលដ្ឋានសម្រាប់សម្រេចបាននូវសាមគ្គីភាពយូរអង្វែង និងនិរន្តរភាព។ យោងតាមគាត់ មានទំនាក់ទំនងសរីរាង្គដែលមិនអាចបំបែកបានរវាងសមភាព និងសាមគ្គីភាព និងការជួយគ្នាទៅវិញទៅមកក្នុងចំណោមក្រុមជនជាតិភាគតិច។ សមភាព និងការគោរពគ្នាទៅវិញទៅមក គឺជាមូលដ្ឋានសម្រាប់សាមគ្គីភាពក្នុងចំណោមក្រុមជនជាតិភាគតិច។ ទន្ទឹមនឹងនោះ ដើម្បីសម្រេចបានសមភាពពិតក្នុងចំណោមជនជាតិភាគតិច គ្មានមធ្យោបាយណាផ្សេងក្រៅពីក្រុមជនជាតិក្នុងការរួបរួម ចំណង ជំនួយ និងគាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមក។ នៅពេលដែលមានសាមគ្គីភាព និងសមភាព ការជួយគ្នាទៅវិញទៅមកដើម្បីអភិវឌ្ឍ និងរីកចម្រើន ជាពិសេសក្នុងគ្រាលំបាក និងទុក្ខលំបាក គឺកាន់តែចាំបាច់។ លោក​ក៏​បាន​បញ្ជាក់​ដែរ​ថា សាមគ្គីភាព កិច្ចសហប្រតិបត្តិការ និង​ជំនួយ​ទៅវិញទៅមក គឺជា​មធ្យោបាយ​ដើម្បី​សម្រេចបាន​សមភាព​ក្នុង​ចំណោម​ក្រុម​ជនជាតិ។ ក្នុងលិខិតផ្ញើជូនសិស្សានុសិស្សនៃសាលាគរុកោសល្យភូមិភាគកណ្តាល ក្នុងឱកាសនៃពិធីបើកសម្ពោធសាលានេះ លោកបានណែនាំថា៖ «ថ្ងៃនេះ បើជនជាតិយើងចង់រីកចម្រើន និងអភិវឌ្ឍវប្បធម៌ ត្រូវលុបបំបាត់ការរើសអើងរវាងជនជាតិ រួបរួម ស្រលាញ់គ្នា និងចេះជួយគ្នា ដូចបងប្អូនក្នុងគ្រួសារតែមួយ» (៧).

នាថ្ងៃទី ២១ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៩៦១ លោកប្រធានហូជីមិញបានណែនាំថា៖ “ប្រជាជនគ្រប់ជាតិសាសន៍ ទោះបែបណាក៏ដោយ ត្រូវចេះស្រលាញ់ និងជួយគ្នាទៅវិញទៅមក ត្រូវរួបរួមយ៉ាងជិតស្និទ្ធដូចបងប្អូនក្នុងគ្រួសារតែមួយ កសាងមាតុភូមិរួម កសាងសង្គមនិយម ធ្វើឲ្យគ្រប់ជនជាតិទាំងអស់មានសុភមង្គល និងវិបុលភាព” (៨)។

អាចបញ្ជាក់បានថា ក្នុងសុន្ទរកថា និងអត្ថបទជាច្រើនអំពីបញ្ហាទាក់ទងនឹងការងារជនជាតិ និងជនជាតិ លោកប្រធានហូជីមិញបានយកចិត្តទុកដាក់លើការលើកកម្ពស់ស្មារតីសាមគ្គីភាព សមភាព និងជំនួយទៅវិញទៅមកក្នុងចំណោមជនជាតិ។ ក្នុងនោះ សាមគ្គីភាពជាឫសគល់ សាមគ្គីភាពត្រូវបានកសាងឡើងលើទំនាក់ទំនងស្មើភាពគ្នា ហើយសាមគ្គីភាព និងសមភាពត្រូវតែជួយគ្នាទៅវិញទៅមកអភិវឌ្ឍ និងរីកចម្រើន។ នោះគឺជាសាមគ្គីភាព និងសមភាពពិត។

តាម​រយៈ​ការ​អនុវត្ត​និង​ការ​សម្តែង​វប្បធម៌ រួម​ចំណែក​ក្នុង​ការ​ពង្រឹង​ចំណង​សាមគ្គីភាព​រវាង​ក្រុម​ជន​ជាតិ​ក្នុង​សហគមន៍​ជនជាតិ​វៀត​ណាម (ក្នុង​រូបថត៖ កម្មវិធី​សិល្បៈ​ជាមួយ​ប្រធាន​បទ "Thai Xoe - ភាព​សម្បូរ​បែប​នៃ​ទឹកដី​បេតិកភណ្ឌ")។ (រូបថត៖ ឯកសារ)

លើកតម្កើងតម្លៃនៃមនោគមវិជ្ជារបស់ហូជីមិញស្តីពីសាមគ្គីភាព សមភាព និងជំនួយទៅវិញទៅមកសម្រាប់វឌ្ឍនភាពនៃក្រុមជនជាតិដើមភាគតិចក្នុងការកសាង និងបង្រួបបង្រួមប្លុកឯកភាពជាតិដ៏អស្ចារ្យក្នុងសម័យកាលបច្ចុប្បន្ន។

ប្រទេស​យើង​ជា​ប្រទេស​ចម្រុះ​ជាតិ​សាសន៍; សមិទ្ធិផលដ៏អស្ចារ្យ និងជាប្រវត្តិសាស្ត្រដែលប្រទេសជាតិសម្រេចបាន ជាពិសេសក្រោយរយៈពេលជិត 40 ឆ្នាំនៃការអនុវត្តដំណើរការជួសជុលឡើងវិញ គឺអរគុណចំពោះសមិទ្ធិផលរួមរបស់សហគមន៍ជនជាតិវៀតណាម។ ក្នុងសម័យកាលបច្ចុប្បន្ន ការគិតរបស់ហូជីមិញលើបញ្ហាសមភាព សាមគ្គីភាព និងជំនួយទៅវិញទៅមកក្នុងចំណោមក្រុមជនជាតិភាគតិច បន្តដឹកនាំការរៀបចំគោលនយោបាយជនជាតិរបស់បក្សយើង និងណែនាំសកម្មភាពជាក់ស្តែងទាក់ទងនឹងការងារជនជាតិ និងការអនុវត្តគោលនយោបាយជនជាតិ សំដៅដោះស្រាយបញ្ហាជនជាតិឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ដើម្បីសម្រេចបានគោលដៅរួមសម្រាប់សហគមន៍ជនជាតិវៀតណាម ធានាការកសាង និងការពារមាតុភូមិសង្គមនិយមវៀតណាម។

ទទួលមរតក និងបន្តនូវតម្លៃមនោគមវិជ្ជារបស់ប្រធានហូជីមិញ ក្នុងដំណើរការដឹកនាំបដិវត្តន៍វៀតណាម បក្សយើងតែងតែតម្រង់ទិសយ៉ាងជិតស្និទ្ធ; គោលនយោបាយ និងគោលការណ៍ណែនាំរបស់បក្ស បង្ហាញយ៉ាងច្បាស់នូវស្មារតីសាមគ្គីភាព សមភាព និងជំនួយទៅវិញទៅមក ដើម្បីវឌ្ឍនភាពក្នុងចំណោមជនជាតិ។

ក្នុងមហាសន្និបាតបក្សលើកទី៦ (១៩៨៦) - មហាសន្និបាតដែលបានត្រួសត្រាយផ្លូវឆ្ពោះទៅរកបុព្វហេតុនៃការផ្លាស់ប្តូរជាតិ បក្សរបស់យើងបានអះអាងថា៖ “ក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍សេដ្ឋកិច្ច និងសង្គមនៅតំបន់ដែលមានប្រជាជនជនជាតិភាគតិចច្រើន ត្រូវបង្ហាញឱ្យបានពេញលេញនូវគោលនយោបាយជនជាតិ បង្កើតទំនាក់ទំនងល្អ និងជិតស្និទ្ធរវាងក្រុមជនជាតិក្នុងស្មារតីសាមគ្គីភាព សមភាព ជំនួយទៅវិញទៅមក និងសមូហភាព”។

វេទិកាកសាងជាតិក្នុងសម័យអន្តរកាលទៅកាន់សង្គមនិយម ដែលបានអនុម័តក្នុងមហាសន្និបាតបក្សជាតិលើកទី៧ (១៩៩១) បានគូសបញ្ជាក់អំពីសង្គមនិយមដែលប្រជាពលរដ្ឋយើងកំពុងកសាង ដោយបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា៖ គ្រប់ជនជាតិក្នុងប្រទេសគឺស្មើភាព រួបរួម និងជួយគ្នាទៅវិញទៅមក ដើម្បីរីកចម្រើនជាមួយគ្នា។

អនុវត្តគោលនយោបាយជួសជុលឡើងវិញ គណបក្សរបស់យើងបានចេញសេចក្តីសម្រេចចិត្តលេខ 24-NQ/TW ចុះថ្ងៃទី 12 ខែមីនា ឆ្នាំ 2003 នៃសន្និសីទមជ្ឈិមលើកទី 7 វគ្គ IX "ស្តីពីការងារជនជាតិភាគតិច"។ ក្នុងស្មារតីនៃដំណោះស្រាយ ទស្សនៈជាមូលដ្ឋានមួយចំនួនលើការងារជនជាតិភាគតិចសម្រាប់ប្រព័ន្ធនយោបាយទាំងមូលគឺ៖ ១-បញ្ហាជនជាតិ និងសាមគ្គីភាពជាតិ គឺជាបញ្ហាមូលដ្ឋាន និងជាយុទ្ធសាស្ត្រយូរអង្វែង។ ទន្ទឹមនឹងនេះដែរ ពួកគេក៏ជាបញ្ហាបន្ទាន់នៃបដិវត្តន៍វៀតណាមផងដែរ។ ២-​ជនជាតិ​ក្នុង​ត្រកូល​យួន​ដ៏​ធំ​មាន​ភាព​ស្មើគ្នា រួបរួម គាំទ្រ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក និង​ជួយ​គ្នា​អភិវឌ្ឍ​រួម​គ្នា ។ ៣-​ការ​អភិវឌ្ឍ​គ្រប់​ជ្រុងជ្រោយ​នៃ​នយោបាយ សេដ្ឋកិច្ច វប្បធម៌ សង្គម ការពារជាតិ និង​សន្តិសុខ​នៅ​តំបន់​ជនជាតិភាគតិច និង​តំបន់​ភ្នំ។ ៤-​ការ​វិនិយោគ​ជា​អាទិភាព​ក្នុង​ការ​អភិវឌ្ឍ​សេដ្ឋកិច្ច​សង្គម​នៅ​តំបន់​ជនជាតិ​ភាគតិច និង​តំបន់​ភ្នំ។

ក្នុងវេទិកាកសាងជាតិក្នុងសម័យអន្តរកាលទៅជាសង្គមនិយម (បំពេញបន្ថែម និងអភិវឌ្ឍន៍ក្នុងឆ្នាំ២០១១) បក្សយើងបានកំណត់ថា សង្គមសង្គមនិយមដែលប្រជាជនយើងកំពុងកសាង គឺជាសង្គមដែលជនជាតិក្នុងសហគមន៍វៀតណាមមានភាពស្មើគ្នា ឯកភាព គោរពគ្នាទៅវិញទៅមក និងជួយគ្នាអភិវឌ្ឍជាមួយគ្នា។

នៅមហាសន្និបាតជាតិលើកទី១៣ បក្សបានបន្តអះអាងនូវគោលការណ៍នៃទំនាក់ទំនងជនជាតិនៅវៀតណាមគឺ “ធានាសមភាព សាមគ្គីភាព ការគោរព និងជំនួយទៅវិញទៅមកក្នុងចំណោមក្រុមជនជាតិភាគតិចដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍” (១០)។ បន្ថែមលើនេះ បក្សក៏បានសង្កត់ធ្ងន់ម្តងទៀតនូវតម្លៃ និងកម្លាំងនៃឯកភាពជាតិដ៏អស្ចារ្យ ដើម្បីបុព្វហេតុកសាង និងអភិវឌ្ឍន៍ប្រទេសជាតិក្នុងបរិបទថ្មី៖ “លើកកំពស់ឆន្ទៈ និងកម្លាំងនៃឯកភាពជាតិដ៏អស្ចារ្យ រួមជាមួយនឹងកម្លាំងនៃសម័យកាល បន្តគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ និងស៊ីសង្វាក់គ្នា ជំរុញដំណើរការជួសជុល កសាង និងការពារមាតុភូមិយ៉ាងរឹងមាំ រក្សាបាននូវសុខសន្តិភាព និងស្ថិរភាពរបស់ប្រទេសជាតិ។ សតវត្សទី 21” (11) ។

បច្ចុប្បន្ននេះ ការអនុវត្តគោលនយោបាយ សាមគ្គីភាព សមភាព និងជំនួយទៅវិញទៅមក ដើម្បីវឌ្ឍនភាពនៃក្រុមជនជាតិភាគតិច នៅតែប្រឈមមុខនឹងការលំបាក និងកម្រិតមួយចំនួន ជាពិសេស៖

ទីមួយ បរិបទអន្តរជាតិកំពុងមានការផ្លាស់ប្តូរជាច្រើន; ទំនាក់ទំនងរវាងប្រជាជាតិ និងប្រជាជនមានទាំងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការ និងការប្រយុទ្ធគ្នា។ ប្រជាជនទាំងអស់ ស្វែងរកផលប្រយោជន៍ជាតិរបស់ខ្លួន។ ក្រៅពីទិដ្ឋភាពវិជ្ជមាន ភាពស្មុគ្រស្មាញក៏កើនឡើងនៅពេលដែលជាតិនិយមឆ្លងដែនប៉ះពាល់ដល់ប្រទេសជាច្រើន ដោយមិនរាប់បញ្ចូលជាតិនិយមជ្រុល និងជាតិនិយមចង្អៀតដែលប៉ះពាល់ដល់ទំនាក់ទំនងអន្តរជាតិ។ ជាពិសេស ប្រទេសតូចៗងាយដាក់ និងត្រួតត្រាដោយប្រទេសធំៗ។

តាមពិតទៅ កងកម្លាំងអរិភាពនៅតែឆ្លៀតយកផលប្រយោជន៍ពីបញ្ហាជនជាតិ និងសាសនា ដើម្បីញុះញង់បំបែកបំបាក់ ផ្តាច់ខ្លួន ស្វ័យភាព និងស្អប់ជនជាតិភាគតិច ដើម្បីបង្កការបែកបាក់ផ្ទៃក្នុងក្នុងប្រទេស បង្កើតលេសនៃកុបកម្ម និងផ្តួលរំលំរបបនយោបាយវៀតណាម។ បណ្តាលឱ្យមានការបែងចែក និងអស្ថិរភាពនៅក្នុងតំបន់ និងតំបន់មួយចំនួនដែលមានប្រជាជនជនជាតិភាគតិចធំ ដូចជាភាគពាយ័ព្យ តំបន់ខ្ពង់រាបកណ្តាល និងភាគនិរតី។ ស្ថានភាពនេះទាមទារឱ្យមានគោលនយោបាយជនជាតិភាគតិចរបស់ប្រទេសយើងក្នុងការបង្រួបបង្រួមក្រុមជនជាតិភាគតិចក្រោមដំបូលរួម រក្សាស្ថិរភាពនៃការអភិវឌ្ឍន៍រួម និងបង្កើតក្របខ័ណ្ឌ "ជាក់លាក់" ទូលំទូលាយសម្រាប់ក្រុមជនជាតិដើមភាគតិចមានឱកាសទទួលបាន និងរីករាយជាមួយនឹងផ្លែផ្កានៃការអភិវឌ្ឍន៍រួម។

ទីពីរ តាមការពិត វាត្រូវការពេលវេលា និងគោលនយោបាយប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព ដើម្បីបង្រួមគម្លាតនៃកម្រិតជីវភាព និងប្រាក់ចំណូលរបស់ជនជាតិភាគតិចជាបណ្តើរៗ បើធៀបនឹងមធ្យមភាគជាតិ។ បច្ចុប្បន្ននេះ បញ្ហាមួយចំនួនត្រូវការការយកចិត្តទុកដាក់ដើម្បីធានាបាននូវលក្ខខណ្ឌរស់នៅ និងផលិតកម្មសម្រាប់សហគមន៍របស់ប្រជាពលរដ្ឋដែលនៅតែជួបការលំបាក ដូចជាការកែលម្អសមត្ថភាពឆ្លើយតបហានិភ័យ ការធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធជាដើម។

ទីបី វាចាំបាច់ក្នុងការយកឈ្នះលើចិត្តគំនិតនៃការពឹងផ្អែក និងការរំពឹងទុកដែលនៅតែមាននៅកន្លែងខ្លះ និងក្នុងចំណោមមនុស្សមួយចំនួន។ ជំនួយទៅវិញទៅមកក្នុងចំណោមជនជាតិភាគតិចត្រូវបានអនុវត្តជាចម្បងតាមរយៈគោលនយោបាយរបស់បក្ស និងរដ្ឋលើការងារជនជាតិ។ ដើម្បីជំនះដែនកំណត់ ឬលក្ខខណ្ឌក្នុងមូលដ្ឋាន បក្ស និងរដ្ឋបានផ្ទេរកម្មាភិបាលដែលមានសមត្ថភាព និងបទពិសោធន៍ទៅធ្វើការនៅតំបន់មានកម្រិត ហើយបានបញ្ជូនអ្នកជំនាញទៅតំបន់ដែលមានស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចសង្គមលំបាក ដើម្បីផ្តល់ការគាំទ្រ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្វីដែលសំខាន់សម្រាប់ការអភិវឌ្ឍន៍ប្រកបដោយនិរន្តរភាពគឺការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងសហគមន៍ក្នុងការលើកកម្ពស់ភាពរឹងមាំខាងផ្នែកខាងក្នុងដើម្បីកសាងជីវិតដ៏រុងរឿង និងសុភមង្គលសម្រាប់ខ្លួនពួកគេ។

ទី៤ ការអនុវត្តគោលការណ៍ណែនាំ និងគោលនយោបាយរបស់បក្ស គោលនយោបាយ និងច្បាប់របស់រដ្ឋនៅមានចំណុចខ្វះខាតមួយចំនួន និងមិនទាន់ទទួលបានប្រសិទ្ធភាពល្អប្រសើរ។ ការដឹកនាំ និងគ្រប់គ្រងកិច្ចការជនជាតិនៃរបបនយោបាយ បន្ថែមពីលើសមិទ្ធិផលជាមូលដ្ឋាន នៅតែមានចំណុចខ្វះខាតមួយចំនួន។ ក្រុមកម្មាភិបាលគ្រប់គ្រង និងអនុវត្តកិច្ចការជនជាតិភាគតិច នៅមានកម្រិតតូច មិនស្ថិតស្ថេរ និងគ្មានបទពិសោធន៍។ ក្រុមកម្មាភិបាលមូលដ្ឋាន ជាពិសេសកម្មាភិបាលជនជាតិភាគតិច នៅកន្លែងជាច្រើននៅតែទន់ខ្សោយ ហើយគុណភាពកម្មាភិបាលមិនស្មើនឹងតម្រូវការ និងភារកិច្ច (១២)។

ដើម្បីលើកតម្កើងតម្លៃនៃមនោគមវិជ្ជារបស់ហូជីមិញស្តីពីសាមគ្គីភាព សមភាព និងជំនួយទៅវិញទៅមកសម្រាប់វឌ្ឍនភាពនៃក្រុមជនជាតិដើមភាគតិច ដើម្បីកសាង និងបង្រួបបង្រួមប្លុកឯកភាពជាតិដ៏អស្ចារ្យក្នុងសម័យកាលបច្ចុប្បន្ន ចាំបាច់ត្រូវអនុវត្តប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពនូវដំណោះស្រាយដូចខាងក្រោម៖

ទីមួយ ត្រូវបន្តស្វែងយល់ឱ្យបានហ្មត់ចត់នូវទស្សនៈ និងគោលការណ៍ណែនាំរបស់បក្ស គោលនយោបាយ និងច្បាប់របស់រដ្ឋស្តីពីការឯកភាពជាតិដ៏អស្ចារ្យ។ អប់រំ ផ្សព្វផ្សាយ និងលើកកម្ពស់ការយល់ដឹងអំពីប្រពៃណីសាមគ្គីភាព ស្មារតីសមភាព និងជំនួយទៅវិញទៅមកសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍន៍ និងវឌ្ឍនភាពក្នុងសហគមន៍ជនជាតិវៀតណាម សម្រាប់កម្មាភិបាល និងសមាជិកបក្សគ្រប់លំដាប់ថ្នាក់។ និងលើកកំពស់ស្មារតីនៃការពឹងផ្អែកលើខ្លួនឯង ការពឹងផ្អែកលើខ្លួនឯង និងការគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងរបស់ជនជាតិ។

ទីពីរ បន្តកសាង និងល្អឥតខ្ចោះនូវយន្តការ និងគោលនយោបាយស្តីពីសាមគ្គីភាពជាតិ និងការអភិវឌ្ឍន៍តំបន់ជនជាតិភាគតិច ក្នុងគោលនយោបាយអភិវឌ្ឍន៍ និងកម្មវិធីគោលដៅជាតិ។ លើកកម្ពស់ការអភិវឌ្ឍន៍សេដ្ឋកិច្ច លើកកំពស់ជីវភាពរស់នៅរបស់ជនជាតិភាគតិច និងដោះស្រាយប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពនូវចំណុចខ្វះខាត និងដែនកំណត់ក្នុងទំនាក់ទំនងរវាងក្រុមជនជាតិ។

ទី៣ ធានាការពារជាតិ និងសន្តិសុខនៅតំបន់ព្រំដែន តំបន់ដាច់ស្រយាល តំបន់ជនជាតិភាគតិច និងតំបន់ភ្នំ កសាងប្រព័ន្ធនយោបាយរឹងមាំ ជាពិសេសប្រព័ន្ធនយោបាយនៅមូលដ្ឋាន។ ពង្រឹងកម្មាភិបាលជនជាតិភាគតិចនៅតំបន់ជនជាតិភាគតិច កសាងជំហរការពារជាតិ និងសន្តិសុខប្រជាជន ធានាសន្តិសុខ និងស្ថិរភាពនយោបាយនៅតំបន់ជនជាតិភាគតិច ជាពិសេសសន្តិសុខជាតិនិយាយរួម។

ទីបួន វប្បធម៌គឺជា "បណ្តាញ" ដ៏មានប្រសិទ្ធភាពមួយដើម្បីភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងមនុស្ស ជួយសហគមន៍ចែករំលែក និងយល់គ្នាទៅវិញទៅមក។ ដូច្នេះ​ត្រូវ​មាន​គោល​នយោបាយ​គោរព​ភាព​ចម្រុះ​វប្បធម៌ ដោយ​ការ​ថែរក្សា និង​អភិរក្ស​វប្បធម៌​ជាតិ។ លើកកំពស់ការតភ្ជាប់ និងផ្លាស់ប្តូរវប្បធម៌ដោយការអភិវឌ្ឍទេសចរណ៍វប្បធម៌ និងគំរូទេសចរណ៍សហគមន៍។ តាម​រយៈ​ការ​អនុវត្ត​និង​ការ​អនុវត្ត​វប្បធម៌ ពង្រឹង​សាមគ្គីភាព​រវាង​ក្រុម​ជនជាតិ​ក្នុង​សហគមន៍​ជនជាតិ​វៀតណាម។

ទី៥ បន្ថែមលើគោលនយោបាយសេដ្ឋកិច្ចសង្គម ចាំបាច់ត្រូវជួយជាប្រចាំ និងប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព ដល់ប្រជាជននៅតំបន់ជនជាតិភាគតិច និងតំបន់ភ្នំ និងតំបន់ដែលមានស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចសង្គមលំបាក ជាពិសេសក្នុងបរិបទនៃផលប៉ះពាល់មិនធម្មតានៃគ្រោះធម្មជាតិ និងជំងឺរាតត្បាត។ ទំនួលខុសត្រូវដ៏អស្ចារ្យនេះជាកម្មសិទ្ធិរបស់ប្រព័ន្ធនយោបាយទាំងមូល។ ក្នុងនោះ រណសិរ្សមាតុភូមិវៀតណាមដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ ជាចំណុចស្នូលក្នុងការប្រមូលផ្តុំកម្លាំង ប្រមូលផ្តុំកម្លាំងរបស់អង្គការ និងបុគ្គល ដើម្បីចែករំលែកការលំបាករបស់ប្រជាជនគ្រប់ជនជាតិ។ រណសិរ្សមាតុភូមិវៀតណាមត្រូវមានកម្មវិធីទៀងទាត់ និងសកម្មភាពទាន់ពេលវេលា ដើម្បីជួយប្រជាជន ជាពិសេសជនជាតិភាគតិច ឆ្លើយតបនឹងហានិភ័យ និងធ្វើឱ្យជីវភាពរស់នៅ និងជីវភាពរស់នៅរបស់ពួកគេមានស្ថេរភាពយ៉ាងឆាប់រហ័ស។/.

---------------

(១) ហូជីមិញ៖ ការងារពេញលេញ, បោះពុម្ពផ្សាយនយោបាយជាតិ, ការពិត, ហាណូយ, ឆ្នាំ ២០១១, លេខ។ 3, ទំ។ ២៥៦

(2), (3) ហូជីមិញ: ការងារពេញលេញ, ទំ។ cit ។ , វ៉ុល។ ៤, ទំព័រ ១, ១៨

(4) ហូជីមិញ៖ ការងារពេញលេញ, ទំ។ cit ។ , វ៉ុល។ ៤ ទំព័រ ២៤៩ - ២៥០

(5) ហូជីមិញ៖ ការងារពេញលេញ, ទំ។ cit ។ , វ៉ុល។ 13, ទំ។ ១១៩

(៦) ហូជីមិញ៖ ការងារពេញលេញ, ឧ. cit ។ , វ៉ុល។ 12, ទំ។ ៣៧២

(7) ហូជីមិញ៖ ការងារពេញលេញ, ទំ។ cit ។ , វ៉ុល។ 9, ទំ។ ៣៧៥

(8) ហូជីមិញ៖ ការងារពេញលេញ, ទំ។ cit ។ , វ៉ុល។ ១៣ ទំព័រ ៤៤​-​៤៥

(៩) ឯកសារនៃសមាជបក្សក្នុងដំណាក់កាលជួសជុល (សមាជ VI, VII, VIII, IX) ទំព័របោះពុម្ពផ្សាយនយោបាយជាតិ Truth, Hanoi, 2019, p. ខ្ញុំ, ទំ។ ៩៥

(10), (11) ឯកសារនៃសមាជជាតិលើកទី 13 នៃគណៈប្រតិភូ, ផ្ទះបោះពុម្ពផ្សាយនយោបាយជាតិការពិត, ហាណូយ, ឆ្នាំ 2021, លេខ។ I, ទំព័រ 50, 14

(12) យោងតាមរបាយការណ៍ស្តីពីការពិនិត្យ និងវាយតម្លៃការអនុវត្តសេចក្តីសន្និដ្ឋានលេខ 65-KL/TW ចុះថ្ងៃទី 30 ខែតុលា ឆ្នាំ 2019 របស់ការិយាល័យនយោបាយ "ស្តីពីការបន្តអនុវត្តសេចក្តីសម្រេចចិត្តលេខ 24-NQ/TW នៃគណៈកម្មាធិការមជ្ឈិមបក្សលើកទី 9 ស្តីពីការងារជនជាតិភាគតិចក្នុងស្ថានភាពថ្មី" (2019) ២០២៤។

ប្រភព៖ https://thoidai.com.vn/tu-tuong-ho-chi-minh-ve-doan-ket-binh-dang-giup-nhau-cung-tien-bo-giua-cac-dan-toc-gia-tri-cho-xay-dung-cung-co-khoi-dai-doan-ket-toan-dang-5-9.html