កម្មវិធីផ្លាស់ប្តូរ ជ័យជំនះនិទាឃរដូវដ៏អស្ចារ្យឆ្នាំ១៩៧៥ - ៥០ឆ្នាំនៃសិរីល្អ នៅទីក្រុងហូជីមិញបានជម្រុញស្មារតីនៃទំនួលខុសត្រូវរបស់យុវជនវៀតណាមជំនាន់ក្រោយ។ កម្មវិធី​នេះ​ធ្វើ​ឡើង​ក្នុង​ថ្ងៃ​ឈាន​ដល់​ខួប​៥០​ឆ្នាំ​នៃ​ការ​បង្រួបបង្រួម​ជាតិ (៣០ មេសា)។

និស្សិតនៃសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសង្គម និងមនុស្សសាស្ត្រនៅទីក្រុងហាណូយ និងទីក្រុងហូជីមិញ បានជួបជុំគ្នាយ៉ាងពិសេស ស្តាប់រឿងរ៉ាវរបស់អតីតយុទ្ធជនអាយុ 20 ឆ្នាំក្នុងសម័យសង្គ្រាមតស៊ូ។

វីរៈបុរសនៃកងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធប្រជាជន - ឧត្តមសេនីយ៍ឯក Doan Sinh Huong (អតីតមេបញ្ជាការយោធភូមិភាគទី៤) បានលើកឡើងដោយមោទនភាពចំពោះសមិទ្ធិផល និងងារដែលគាត់ទទួលបានកាលពីអាយុ ១៨ ឆ្នាំ។

លោក​ថា ការ​អាច​ចូល​បម្រើ​កងទ័ព និង​ចូល​ក្នុង​សង្រ្គាម​តស៊ូ​សម្រាប់​យុវជន​ជំនាន់​លោក​ជា​រឿង​រីករាយ កិត្តិយស និង​ជា​ក្តី​ស្រមៃ។

លោក Huong បានមានប្រសាសន៍ថា “យុវជនវៀតណាមសម័យនេះត្រូវដឹងពីមាគ៌ាដែលដូនតារបស់ពួកគេបានដើរ និងអភិវឌ្ឍប្រទេសប្រកបដោយភាពវៃឆ្លាត ការសិក្សា និងសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះជនរួមជាតិ។

វត្តមាននៅក្នុងកម្មវិធីផ្លាស់ប្តូរនេះផងដែរគឺលោកស្រី Tran Hong Dung ដែលជាអតីតនិស្សិតដែលរដ្ឋបញ្ជូនមកសិក្សានៅសហភាពសូវៀតមុនឆ្នាំ 1975 ដែលបាននិយាយថានាងយំយ៉ាងខ្លាំងនៅពេលដែលនាងឃើញមិត្តរួមថ្នាក់របស់នាងទៅសមរភូមិ។

ពាក្យសម្ដីរបស់លោកគ្រូ "តើអ្នកគិតថាការពារ និងកសាងប្រទេសត្រូវការតែកាំភ្លើងទេ? អ្នកត្រូវតែខំប្រឹងរៀនដើម្បីជំនួសមិត្តរបស់អ្នក" ត្រូវបានចារទុកក្នុងការចងចាំរបស់ខ្ញុំជារៀងរហូត។

នោះ​បាន​ជំរុញ​ឱ្យ​នាង និង​មិត្តភ័ក្តិ​ខិតខំ​សិក្សា​បន្ថែម​ទៀត។ អ្នកស្រី ឌួង បានចែករំលែកថា “ផ្ញើទៅសហភាពសូវៀត ដើម្បីសិក្សា ពេលខ្លះយើងឮគេយំ ពេលទទួលបានដំណឹងពីការលះបង់របស់ឪពុកម្តាយ ឬបងប្អូនបង្កើត រំលឹកគ្នាឲ្យខិតខំរៀនសូត្រ ដើម្បីត្រលប់មកវិញ និងរួមចំណែកកសាងប្រទេស”។

សម្រាប់អ្នកស្រី ដួង គឹមត្រាំ ប្អូនស្រីរបស់ទុក្ករបុគ្គល - វេជ្ជបណ្ឌិត ដួង ធុយត្រាំ ការចងចាំគឺជាគំនិតអំពីប្អូនស្រីរបស់គាត់ដែលបានទទួលមរណភាព។ លោកស្រី ត្រាំ បាននិយាយថា អ្នកទាំងអស់គ្នាគួរតែរស់នៅប្រកបដោយទំនួលខុសត្រូវចំពោះខ្លួនអ្នក មិត្តភ័ក្តិ និងស្រលាញ់មនុស្សគ្រប់គ្នា។ សំខាន់គឺរស់នៅដោយលះបង់ ទទួលខុសត្រូវចំពោះរឿងតូចតាច ហើយនៅពេលដែលអ្នកសម្រេចចិត្តធ្វើអ្វីមួយ ចូរធ្វើវាឱ្យដល់ទីបញ្ចប់។

ក្នុងវ័យចាស់ជរា អតីតយុទ្ធជននៅតែធ្វើដំណើរទៅគ្រប់ទិសទីក្នុងប្រទេសដោយមិនចេះនឿយហត់ ដើម្បី “ឧទ្ទិសកុសលជូនដល់វិញ្ញាណក្ខន្ធយុទ្ធជនពិការ និង វីរជនជាម្តាយវៀតណាម” ជាមួយនឹងកម្លាំងយុវជននៃ “យុវជនមនុស្សធម៌” នៅគ្រប់ទិសទីនៃប្រទេស។

និយាយអំពីដំណើរនេះ លេខាសម្ព័ន្ធយុវជននៃសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសង្គម និងមនុស្សសាស្ត្រទីក្រុងហូជីមិញ លោក Nguyen Huynh Minh Phuc បានឲ្យដឹងថា គណៈប្រតិភូតែងតែមានតំណាងគ្រប់វ័យ ប៉ុន្តែ “បានចែករំលែកសំឡេងតែមួយ ផ្សព្វផ្សាយស្មារតីដឹងគុណចំពោះការលះបង់របស់យុវជនដើម្បីមាតុភូមិ”។

យុវជនមើលឃើញថា មនុស្សចាស់នៅតែអាចធ្វើបាន ដូច្នេះយុវជនត្រូវតែធ្វើបន្ថែមទៀត ដើម្បីបង្ហាញការដឹងគុណចំពោះអ្នកដែលពីមុនមក និងបង្ហាញការដឹងគុណចំពោះការលះបង់របស់ពួកគេ។

លោក Le An Hai (សាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសង្គម និងមនុស្សសាស្ត្រទីក្រុងហាណូយ) បាននិយាយថា គាត់មានអារម្មណ៍ចាស់ទុំជាងនៅពេលគិតអំពីមនុស្សជំនាន់មុន និងទំនួលខុសត្រូវរបស់គាត់ចំពោះសង្គម។

លោក Hai បាននិយាយថា “ពួកឯងកាន់កាំភ្លើង ដើម្បីឲ្យយើងកាន់ប៊ិច ដើរក្នុងទីងងឹត ដើម្បីឱ្យយើងឃើញថ្ងៃរះ ដូច្នេះក្មេងៗជំនាន់ក្រោយមានទំនួលខុសត្រូវក្នុងការទទួលមរតកការលះបង់នោះ ដោយខិតខំសិក្សា និងអភិវឌ្ឍប្រទេសដ៏មាន និងរឹងមាំដែលយើងមានសព្វថ្ងៃនេះ។